Direniş mekteptir

Direniş Mekteptir

Hayatta olmak diri olmaktır… Diri olmanın delili ise direniştir… Direniş güçlü bir dinamizm ve derin bir dirayet demektir…

Akidemize göre dünya direnme, ahiret dinlenme yurdudur… Dünya yaşamını dinlenme ve eğlenme yurduna dönüştüren konformistler hayata ihanet etmişlerdir… Böylelerine göre direniş delilikten başka bir şey değildir…

İslam’ın bir ismi barış ise, diğer ismi de direniştir… Barışı koruyacak bir direniş yoksa o barışı kim ciddiye alır? Direnme gücü olmayan bir din, ne barış, ne özgürlük, ne de adalet sunabilir…

İslam’ın temel rüknü olan tevhid öğretisinde şunu görüyoruz: “La” kılıcı ile tüm şeytanlıklara, tuğyanlara, zulümlere karşı koyuş… Hayatta ki cahili tortuları, tağuti etkileri, şeytani tuzakları defetme ve devre dışı bırakma çabası… Alanı zorba ve zalimlere bırakmadan bir meydan okuma… Anıyoruz ki; kelime-i tevhitteki “la” direniş felsefesinin temelini oluşturuyor…

Direnişi kulluk kapsamında değerlendirmek gerekiyor… İbadi bir bilinçle sürdürülen mücadele kararlılığı demektir… ALLAH’a teslimiyetle başlayan, başka türlü teslimiyetleri sonlandıran bir duruş…

Direnişi sadece bir alan veya bir hedefle sınırlamak yanlış bir yaklaşımdır… Hayatı komple kuşatacak, tüm olumsuzlukları gidermeyi hedefleyecek bir direniş felsefesi üzerinde durmak, doğru olan budur… Şeytanlaşmaya direniş… Dünyevileşmeye direniş… Bağileşmeye direniş… Duyarsızlaşmaya direniş… Değersizleşmeye direniş… Cahilleşmeye direniş… başlıklardan bir kaçı…

Direniş bir haktır… Hak direnişin özüdür… Bu hakkı kimse bize vermedi… Biz onunla doğduk… O kanımıza ve ruhumuza işlemiştir… Bu hakkı ALLAH bize tanımıştır… Hak’tan ve haklılığımızdan kaynaklanan bir direniş… Bunun dışında kalmak, varoluş amacımızla çelişkiye düşmektir…

Bu hak ile zillete, esarete, sömürüye, kölece teslimiyetlere karşı çıkıyoruz…

Bizim direniş bilincimiz, aidiyetimizi, onurumuzu, değerlerimizi korumak, ALLAH’ın boyası ile boyanmak, cahiliyenin kirliliklerine bulaşmadan ümmetin yeniden dirilişini hedeflemektir…

Direniş bir mektebdir… Hamlıktan, acemilikten, acizlikten, aşağılanmaktan kurtulup, halife olmanın, vahye şahitlikle olgunlaşmanın ve bunun üzerinden ölümsüzleşmenin mektebi… Yani adaletin, hakkaniyetin, insaniyetin mektebi olacak bir direniş… Bu mektebin insanı adildir, müstakimdir, mutemeddir…

Direniş bir laboratuardır… Sahteliklerin, ikiyüzlülüklerin, hastalıkların, virüslerin teşhis ve tedavi edildiği bir laboratuar…

Direniş bir pazardır… Bir tarafta ALLAH’ın, diğer tarafta kulların bulunduğu, cennet karşılığında can ve malın satışa sunulduğu bir pazar… Evet, cennetlerin pazarlandığı alan, direniş cepheleridir…

Direniş sadakat ve samimiyet sınavıdır… Kalite göstergesidir… Herkesin kumaşının ne olduğunun ortaya çıktığı sınav salonu…

Rabbimiz, bize önerdiği ibadet programı ile bizi buna hazırlıyor…

Namaz; münkere ve fahşaya karşı köklü bir kıyamın ifadesidir… Her gün beş vakit namazla direniş için bir enerji yüklemesinde bulunuyoruz…

“Muhakkak ki namaz, hayasızlıklardan ve kötülüklerden alıkor…” (Ankebut- 45)

Oruç deruni bir direniş eğitimi değil midir?

“… Gerek ki(oruç sayesinde) korunursunuz” (Bakara- 183)

Hac, direniş bilincini evrensel ölçekte idrak ve ihya eylemidir…

“ALLAH Kabe’yi, o Beyt-i Haram’ı insanlar için kıyam merkezi kıldı…” (Maide-97)

Zekat, kapitalistleşmeye, Karunlaşmaya, Salebeleşmeye karşı mali bir direniştir…

İyiliği emretmek, kötülüğü nehyetmek; direnişi toplumsallaştırma projesidir…

Tüm bu ibadetler bir yönü ile daha ağır bir ibadet olan cihada hazırlık anlamı taşıyor… Mütekamil bir direniş için temrin aşaması… Cihad, direnişte zirveyi zorlamaktır… “Hayat, iman ve cihattır” diyen ne kadar güzel özetlemiş oluyor…

Direniş alanının sınırlarını Kur’an çiziyor:

“Yeryüzünde fitneden eser kalmayıncaya, din yalnız ALLAH’ın oluncaya kadar…”

Ancak bu cihadın geçerliliği bir şarta bağlanmıştır… “ALLAH yolunda” olma şartı… Direnişin meşruiyeti bu şart ile meşrut…

Rasulullah (sav)e; kahramanlık için savaşan, hamiyet için savaşan ve gösteriş için savaşanlardan hangisinin ALLAH yolunda olduğu soruldu Peygamberimiz (sav); “İla’yı kelimetullah için savaşan ALLAH yolundadır”, buyurdu (Buhari- Müslim)

Buradan çıkan sonuç; direniş bir yaşam tarzı olarak karşımıza çıkıyor… Tüm hayatı kuşatıyor… Sadece gençlik günlerinin bir hobisi ve hülyası değil, bir hayat tercihidir… Direniş bilincinin dönemsel süreçlerle sınırlanması ciddi bir yanılgıdır… Yalnızca saldırı, işgal ve baskıya maruz kalmakla ilgili düşünmemek lazım…Bir hayat modeli, bir duruş olarak algılamak daha doğrudur… Yaşamın görülen ve görülmeyen tüm şerlerine ve şeytanlıklarına karşı bir duyarlılık olarak yansıması gerekir… Siyasi direniş… Ekonomik direniş… Sosyal direniş… Kültürel direniş… Her türlü yozlaşmaya , çürümeye, erimeye mukavemet… Dıştan gelen sömürü ve işgale hazırlıklı, içten gelene ise teslimiyetçi bir anlayış savunulamaz… Duygusal yoğunluğun ve hüznün gündem olduğu dönemlerde tepki veren, sonra hayata kaldığı yerden devam eden, direniş ruhunu özümseyememiştir…

Dinin direnmek olduğunu hatırlamak lazım… Dinin imajı mı dediniz? İçi boşaltılan, özü çarpıtılan bir din hangi sorunları çözebilir? Dindarlığın direniş boyutu unutulduğundan beridir ki; zillete düçar olundu…

Direnişçi olmayan dindar, dindar olmayan direnişçi dinde sorun yaşıyor demektir…

Çünkü direnmek, dik duruşunu bozmamaktır… İlkeli bir yaşamdır… Doğrularda kararlılık göstermektir… Derbederliğe, değersizliğe, duyarsızlığa, vurdum duymazlığa, “adam sende”ciliğe prim vermemektir… Ölü toprağı serpilmişlikten, diriltici bir ruh ile direniş mücadelesini sürdürmektir… Bu duyarlılık adeta diken üstünde bulunma halidir… Bizi Rabbimizden uzak düşürecek tüm olumsuzluklara karşı teyakkuz durumudur…

Direniş, ALLAH’ı hesaba katmayanlara, “ALLAH’ın da bir hesabı vardır” hatırlatmasıdır…

Bu konuyu daha iyi anlayabilmek için sabır kavramını doğru yorumlamak gerekiyor… Çünkü sabretmenin, direnişle anlam bütünlüğü vardır… Ancak bugün bu kavram tahrif edilmiş durumda…

Sabrın zihinlerimizde yaptığı çağırışım nedir? Zorluklara ve sıkıntılara boyun büküp kadere razı olmak… Daha fazla kendini üzmemek… Her halükarda katlanmak… Olup biteni sineye çekmek… Yutkunmak… Gerçekten sabır bu mudur?

Sabrı doğru anlamadan, direnişi anlayamayız… Direnişin en temel sözcüğü, belirleyici kavramı sabırdır…

Oysa sabır; başa gelen bela ve musibetler karşısında yılgınlık göstermemek… Engelleri ve sorunları aşma azmi… Olumsuzlukları yenme iradesi… Kısa vadeli sonuçlara takılmadan, uzun soluklu mücadele ruhu… Hak üzerinde direnme bilincidir…

“Sabredenleri müjdele!” ayetini nasıl anlamak gerekiyor? Müjde kimin için? Oturup sinenler için mi? Direnerek yürüyenler için mi?

“Rabbimiz üzerimize sabır yağdır Ayaklarımızı sabit kıl(kaydırma)” duası neye işarettir?

Zillet içeren bir sabra mı, sebat ve mukavemet yüklü bir yürüyüşe mi? Önemli olan mazlumiyeti direnişe dönüştürme maharet ve cesaretini gösterebilmektir… Mazlumiyetten mukavemet çıkarmaktır… Mezellet yüklü bir mazlumiyeti alın yazgısı görme yanılgısını yargılamaktır… Ruhen direncini kaybedeni, siz hiçbir cephe de ayakta tutamazsınız… Yüreklerdeki vehim ve “vehen” kalkmadan insanlar ayağa kalkamaz… Dünyevi bağımlılık ve bağlantılar derinleştikçe bağımsızlık ve özgürlük mücadelesi tıkanacaktır… Ruhlara sinmiş olan korku ve kuşkular gitmeden, insanlar hiçbir yere gidemez… Evet, sıfır risk, hiç firesiz ve en az maliyetle direnişi sürdürüp, ALLAH’ın vaad ettiği güzelliklere ulaşmak mümkün değildir… Olsa, olsa kendini avutmak olabilir…

Hayatta köklü değişiklikler, kalıcı haklar için mutlaka bedel ödeyerek direnişi sürdürmek gerekecektir…

Alabildiğine akılcı, hesapçı, tedbirci olan korkakların yolu, çoğu zaman “oturun, oturanlarla beraber” denilenlerin yurduna çıkıyor… Onlar kolayını bulmuşlar; gelene ağam, gidene paşam, demek… Fincancı katırlarını ürkütmemek…

Emperyalizme karşı duyarsız, zulme tepkisiz… Sömürüyü içselleştirme zilleti… Malik bin Nebi’nin tesbiti ile güdülmeye, sürüleştirilmeye, sömürülmeye hazır ruh hali… Uyuşuk, uysal, umarsız… Sinirleri alınmış, omurgasız bir toplum… Kimliksiz yığınlar, kemiksiz kitleler… İtiraz edemeyen, sorgulamayan, savunamayan ve savrulanlar… Bunlara göre direniş akıl işi değildir… Doğru, çünkü direniş tarifsiz bir aşktır… Hesaba, kitaba sığmayacak bir adayıştır… Çok bilmiş nâdânlar nazarında ise bu bir aldanıştır… Artık biliyoruz ki; yatıştıran, teskin eden, teselli veren, tedbir telkin eden, öfkeyi bastıran, sükûnete ikna eden zihniyet art niyetli ve içten hesaplı… Onlara ikna olmayacağız! Gasp edilen haklar, kısıtlanan özgürlükler, çiğnenen değerler, yitirilen nesiller… hepsi bize ait… Kaybeden biz oluyoruz… İzzet, , iffet, insaniyet nerede kaldı? Değerlerimiz, doğrularımız ve inancımız için varolmamız gerekmiyor muydu?

Batının hasta vicdanına, çürük değerlerine sığınarak şefaat mı umacağız? Diplomatik yollarla, evrensel diyaloglarla, danışıklı dövüşlerle İslami direnişin yolunu kesmek istiyorlar… Lobiler, gizli mahfiller, işbirlikçi servisler, bunların varlık nedeni, direnişi kırmak değil midir? Tüm öfkeleri, tuzakları, kinleri direnen İslam’a… Ilımlı İslam’la amaçlanan nedir? İslam’ın direncini kırmak değil mi? Biz diyalog rüyaları görürken onlar küresel işgale hız veriyorlar… Yuvarlak masa toplantılarında, kaşıkla verip kepçe ile almak; ölümü gösterip sıtmaya razı etmek, amacı güdülmüyor mu?

BM kararları, Uluslararası hukuk, İnsan Hakları Örgütleri ne...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın