Ebedi kurtuluşun ikinci bir yolu mu var?

Ebedi Kurtuluşun İkinci Bir Yolu mu Var?

İslam olmayan topluluklarla olan ilişkilerde iki aşırı yaklaşım görülüyor. Birinci grup, sanki Cehennem zebanisi rolüne bürünmüş, tuttuğunu Cehennem’e atmaya meyyal; ikinci grup ise Cennet’in mihmandarlığı kendisine verilmiş gibi tuttuğunu Cennet’e kabul etmeye can atıyor. Bu makalemizde, özellikle “ehli diyalog” akımının Kur’an’ı okuma yöntemini tenkid ederken, bu akımın müslüman ve gayri müslim toplumlarda oluşturabileceği muhtemel girdaplara işaret etmeye çalışacağız.

İki aşırı uçtan birisi olarak gördüğümüz grubun ebedi kurtuluş tezleri şöyle özetlenebilir: Ebedi kurtuluşun iki yolu vardır: Birisi İslamı din olarak seçmek diğeri de Allah’a sirk koşmaksızın ama Kur’an’ı rehber edinme şartı olmaksızın ‘Kur’ansız ve Muhammedsiz’ bir dine tabi olmak [1]. ‘Ehli Kitabi, uyarlanmış Ehli Kitap inancıyla Cennet’te görmek’ seklinde özetlenecek bu iddia doğru varsayıldığında, son nebinin “Ey insanlar! Ebedi kurtuluş için iki yolunuz var: Ya İslamın öğretilerini rehber edinirsiniz (müslüman, mü’min olursunuz) veyahut Tevrat ve İncilden tahrif edilerek yeniden yazılmış Eski ve Yeni Ahd kitaplarını rehber edinirsiniz. Eğer ikinci yolu seçerseniz, tahrif edilmiş metinde yer alan batıl inanışta düzeltme yapmanız gerekir; “Uzeyr Allah’ın oğludur veya Mesih Allah’in oğludur” gibi sirk inanışlara imanınızda yer vermemelisiniz”.

Bir müslümanın görevleri arasında, kimin Cennet’e veya Cehennem’e gideceği hususunda karar vermesi veyahut görüş belirtmesi var mıdır? Bu husustaki görüsü dikkate alınacak mıdır?

Bir müslümanın asil görevlerinin arasında nasıl Cennet’e gidileceğini ve nasıl Cehennem’den uzak durulacağını bilmek yok mudur? Ebedi kurtuluşun esaslarını el-Hadi’nin kelamından öğrenmek kabul edilecek midir?

Ehli Kitabı Cennet’e Kabul etmeye uğraşanlar da, onları Cehennem’e tıkmaya can atanlar da yetkilerini astıklarının farkında mıdırlar?

El-Hadi, insanın ebedi kurtuluşunun esaslarını hangi vasıtayla öğretiyor? Son nebi Muhammed’in (a.) risaletinden sonra yaşayanların, Kur’an’dan ve onun Kura’nı yaşayarak öğretmesinden başka temel bir kaynağı var midir? Temel kaynağın yanında başka ‘kurtuluş’ yolları sunmak, “kamil olan” Dinin (Maide 5/ 3) ekmeliyetini sorgulamayı gerektirmez mi?

Son nebi Muhammed (a.), insanları Kur’an ile inzar ederken hangi seçenekleri sunmuştur? Şeytan ve velileri birden fazla yola çağırarak saptırmaya uğraşırken, son nebi kaç tane hidayet yolu tebliğ etmiştir?

Tarihte, son nebinin insanları ebedi kurtuluşa çağırırken iddia edildiği gibi iki alternatif yol tebliğ ettiği kaydedilmiş midir? Eğer son nebi bu şekilde bir tebliğ yetkisi almış ve davet mektuplarında sadece birinci seçeneği sunup da ikincisini uygulamamışsa, “Ey Resul! Rabbinden sana indirileni tebliğ et; etmezsen O’nun risaletini ifa etmiş olmazsın ..” [Maide 2/ 67] ikazı karşısında hali nice olurdu?

‘Kur’ansız ve Muhammedsiz’ kurtuluş reçetesi yazmaya çalışanlar; ‘Ehli kitabi kurtarırken müslümanları kaybetmek’ illetine maruz kalabilirler. Kur’anı doğru okumanın önemli esaslarından birisi de ‘Kur’an’da Bütünlük’ düsturudur. ‘Ebedi Kurtuluş’u tanımlamada Bakara 62 ayetini Kur’an’ın konuyla ilgili diğer ayetleriyle birlikte değerlendiremeyenler ‘Kur’ansız ve Muhammedsiz’ yeni bir din ihdas eder görüntüsü verirken, diğer yandan da ‘ehli kitap ile diyalog’ gayretlerinin arkasında ‘acaba başka bir maksat mı var?’ sorgulamasına maruz kalabilirler.

Bilindiği gibi, Müslüman toplumların elinden Kur’an fiziki olarak çekilip alınamaz; lakin, zihinlerde Kur’an anlayışı tahrip edilerek, ‘Kur’ansız bir müslüman toplum’ yaratmak gayesinde olanlar olacaktır. Bu yüzden, kültürler arası medeni ilişkilerin geliştirilmesini hedefleyen kişi ve kuruluşlar, ‘dinler arası diyalog’ kavramını ‘Kur’an ve son nebi Muhammed (a.)’ öğretisine dayanarak vahiy bütünlüğü çerçevesinde net bir şekilde tanımlamaları gerekmektedir. Aksi takdirde ‘ehli diyalog’, samimiyetleri dikkate alınmaksızın, ‘truva ati’ olarak tarihe geçmek talihsizliğine düşebilirler. Bu talihsiz durum, farklı din sahipleri arasında oluşturulmak istenen medeni iletişim köprülerinin de uzun bir sure tahrip edilmesine yol açabilecektir. Böylesi bir sonuçta, ‘Ehli diyalog’; yobaz kesimlerin ‘medeniyetler savaşı’ gayelerine yataklık yapmış olma damgası yemek durumunda da kalabilir.

İkinci bir kurtuluş yolu iddia edenlerin referans gösterdikleri Maide 68 ve 69 ayetlerini Kur’an bütünlüğü içinde okuyalım:

“Deki: Ey Ehli Kitab! Tevratı ve İncili ve size Rabbinizden indirilen (vahyin hepsini) dosdoğru bir şekilde icra etmedikçe siz hiç bir şey (doğru inanç, din) üzere değilsiniz .. Allah’a (sirk koşmaksızın) iman edenler, (sana indirilen Kur’an da dahil olmak üzere gönderilen kitapların ve resullerin öğrettiğini icra edip etmeme hususunda hesaba çekilmenin olduğu) Ahiret’e iman edenler ve salih isler yapan mü’minlerin ─ (Adem (a.) dan Kıyamet’e kadar) iman edenlerin hepsi (müslümanlar) ─, (sana risalet vazifesi verilmeden önce) Yahudi dinini takip edenler, sabiiler ve nasara (hıristiyanlar) (senin risaletinden sonra Kur’an’a tabi olurlarsa) onlara hiçbir korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir”

Kaynaklar

[1] “.. 1. İslam düşüncesinde "Şirk koşmadan Allah'a, şüphesiz olarak ahirete iman eden ve salih amel işleyenlerin, Müslüman olmasalar da cennete girebileceklerini" kabul eden bir yorum vardır. 2. Bu yorumu benimseyenlere göre Peygamberimiz (Kur'an, İslam) Ehl-i kitabı, mutlaka ve tek seçenek olarak Müslüman olmaya çağırmıyor; a) Müslüman olmaya, b) Müslüman olmayı kabul etmezlerse (Musevi, İsevî… olmayı terk etmek istemezlerse) şirksiz olarak Allah'a, şeksiz olarak ahirete iman etmeye ve salih amele ..” (Hayrettin Karaman. Necat konusu (2). Yeni Safak, 29 Ağustos 2008 Cuma)

Münekkid Evren
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın