Cimriler Cennete giremez

Cimriler Cennete giremez

Cimrilik; Allahü teâlânın kuluna ihsan ettiği malı, ilmi ve bütün iyi şeyleri, dinin ve mürüvvetin yani insanlığın vermeyi emrettiği yerlere vermemek yahut vermesi kendisine zor gelmek demektir. Zira Şakik-i Belhi hazretleri; “Allahü teâlânın verdiği nimetlerden, mahlukuna faydalı olanları vermekten kaçınan, cimridir” buyurmuştur.

Dinin vermeyi emrettiğini vermeyenler, daha çok cimridir. Zekâtı vermeyen, çoluk çocuğunun nafakasını, geçimini temin etmeyenler veya bunları yük sayarak yapanlar böyledir. Bunlar tabiatlarında cimridirler. Zoraki cömert olmaya çalışırlar veya mallarının döküntüsünü yâhut istemeyerek orta derecede vermek isterler. Yiyeceği çok olduğu halde, aç komşusuna vermemek, önünde yemek varken uzaktan bir fakirin geldiğini görüp, yemeği saklamak, mürüvvete yani insanlığa aykırı olup, cimriliktir.

Yusuf Sinânüddin hazretleri buyurdu ki:
“Cimrilik sadece malı tutmak, onu hayır yerlere sarf etmemek değildir. İbadetlerini yapmayan kimse, nefsine cimrilik ettiği gibi, Resulullah efendimizin ism-i şeriflerini duyduğu halde salât-ü selam okumayan, Müslüman kardeşine rastlayıp selam vermeyen kimse de cimrilik etmiş olur.”

Ebu Hafs haddâd hazretlerine; "Cimri kime derler?" diye sual edilince; "İhtiyaç anında başkasını düşünmeyene" diye cevap vermişlerdir.

İnsanların nefsi bahildir, cimridir, tamahkârdır. Allahü teâlânın emirlerini yapmakta inatçıdır. Cimriliğin altında; mal sevgisi, uzun emel ve çoluk-çocuk sevgisi yatmaktadır.

Âlimlerden bazıları cimriyi, ipekböceğine benzetmişlerdir. Bu böcek, gayet kısa olan hayatında nefsini korumak için bütün çabasını harcayarak bir koza yapar. Sonunda yaptığı kozanın içinde ölür de o kozadan başkaları faydalanırlar.

Bir kimse bir iş için bize muhtaç olduğunda, kıskançlık edip, o şeyi ona öğretmez veya muhtaç olduğu şeyi vermezsek, cimrilik etmiş oluruz.

Cimrilerin en kötüsü, Müslümanlara emr-i ma’ruf ve nehy-i münker yapmayan, onlara dinlerini öğretmeyen veya yanlış öğretenlerdir. Peygamber efendimiz; (Bahil, cimri olanlar, her ne kadar zâhid olsalar da Cennete giremezler) buyurmuştur.

Peygamber efendimiz, bir başka hadis-i şeriflerinde de; (Cimrilikten sakınınız. Çünkü cimrilik, sizden öncekilerin helakına sebeb oldu) buyurmuşlardır.

İmam-ı Gazâli hazretleri buyuruyor ki:
“Günahların büyüğü üç tanedir. Bunlar: 1-Bahilliktir. 2-Haset yapmaktır. 3-Riyâdır.”

Zeynelabidin hazretleri, oğlu Muhammed Bâkır hazretlerine hitaben buyurdu ki:
“Ey oğlum! Şu kimselerle arkadaşlık etme, zirâ fâsık kimse seni bir lokma ekmek için terk eder.
1-Cimri ile arkadaşlık etme, cimri senin çok muhtaç olduğun şeylerini elinden almak ister.
2-Yalancı ile arkadaşlık etme. Yalancı da fâsık bir kadına benzer; senin yakınlarını senden uzaklaştırmak ve senden uzak kimseleri sana yaklaştırmak ister.
3-Bir de sıla-i rahmi terk edenlerle arkadaşlık yapma. Zirâ onlar Kur’an-ı kerimin üç âyeti ile lânetlenmiştir.”

Bişr-i Hâfi hazretleri; "Cimrinin yüzüne bakmak, insanın kalbini karartır" buyurmuştur.

Bekr bin Abdullah Müzeni hazretleri de; “Bir kimsenin cimrilik huyu ile öfke duygusu körelmedikçe, mütteki sınıfına geçemez” buyurmaktadır.

Hâtim-i Esam hazretleri cimri birinin hastalandığı zaman sadaka dağıttığını görünce; "Allah'ım bu kulunun hastalığını devam ettir. Çünkü bunun böyle sadaka dağıtması, kendi günahları için kefâret, fakirler için de daha faydalı olmaktadır" diye dua etmişlerdir.

Şihabüddin Sühreverdi hazretleri de, oğluna yaptığı nasihatte şöyle buyuruyor:
“Ey oğul! Allahü teâlânın sana rızık olarak verdiği şeylerde cömert ol. Cimrilikten, hasetten, kin ve hileden sakın. Çünkü, cimri ve hasetçi kimsenin yeri Cehennem'dir. Hiçbir zaman hâlini insanlara açma. Zâhirini süsleme. Çünkü zâhirini süslemek, bâtının harap olmasındandır. Rızık konusunda Allahü teâlânın vaatlerine güven. Çünkü Allahü teâlâ, her canlının rızkını vereceğine dair kefil oldu. Allahü teâlâ, Kur'an-ı kerimde mealen; (Yerde yürüyen ne kadar canlı varsa, hepsinin rızkı, ancak Allahü teâlâya aittir) buyurdu. [Hud suresi: 61] İnsanlardan hiçbir şey bekleme. Hakkı söyle. Mahlukâttan hiçbirisine meyletme. Mâlayâniyi terk et. Peygamber efendimiz bir hadis-i şerifte; (Kişinin mâlayâniyi, faydası olmayan şeyleri terk etmesi, onun Müslümanlığının güzelliğindendir) buyurdu.”

Netice olarak kul, emanetçidir. Emanetçi, kendine emanet edilene sahiplenemez, bu benimdir diyemez. Kendisine verilen, mal, ilim, güzel huy ve iyilikler, nereye verilecekse, oraya vermekle mükelleftir. Çünkü insana verilen her şeyin, ahirette hesabı vardır. Herkese, bunu niçin yaptın, niçin söyledin, niçin verdin diye hesap sorulacaktır. Onun için cimrilik de, diğer kötü huylar gibi, dinimizce men edilmiştir. Hatta Cennete giremez buyurularak, bunun çirkinliği, kötülüğü bildirilmiştir. Elbette ki, cimri de, bedelini ödeyince, cezasını çekince, eğer imanlı olarak vefat etmiş ise, sonunda Cennete girecektir. Hayatta iken vermeye alışmalıdır. Zira bir gün en kıymetli şeyi yani canımızı, ruhumuzu vereceğiz..

OSMAN ÜNLÜ
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın