Ceza Bir Tür Mükafattır

Ceza Bir Tür Mükafattır

Mustafa Özdamar

"Zuhurunun şiddetinden gaib olan Allah'ın sevip de yarattığı insan, eşya, tabiat ve kainat ta, alemde, alemler üzerinde ezelden ebede uzanan tarifsiz süreçde, "hikmetinden sual olunmaz" takdir, tekdir, nush ve musibetleri vardır.

Allah'ın takdir'inden güzel olabilir mi? Haşa! Takdir'i "takdire şayan", "takdir"! ise "inzar"dır, uyarmadır.

"Din nasihattir."

Musibet kelimesi ile ifade edilen bazı belalar, çıkıntlar ve afetler; kârı zararına baskın şefkat halkalarıdır.

Elini ateşe uzatan çocuğa:

"Cısss!" diyen anne, çocuğundan ateş mi kıskanır? Hayır! Çocuğunu ateşten kıskanır. Çocuğunu korur ateşe karşı.

Mutlaka cezalandırılmayı gerektiren bir suçtan dolayı oğlunu cezalandıran baba, yavrusuna düşman mıdır? Hayır!

Elbet cezayı hiç kimse sevmez. Arzu etmez, istemez. Fakat cezayı kaçınılmaz hale getiren bir durum olunca da vazgeçemez.

Suç sosyal bir mikroptur. Toplumsal huzurun devamı için ona karşı mutlaka bir tedbir gereklidir. Sürekli üreyen bitler, pireler ve sinekler gibidir. Tedbir alınmadığı takdirde insan hayatını köreltebilir. Ceza dediğimiz kaçınılmaz tedbir, hiç kimsenin keyfi için değil, bu nedenle gereklidir.

Ceza meselesinde herkesin üzerinde duramadığı bir sır var. Ceza kelimesi Arapça da mükafat anlamını da taşır. Bu nedenle mesela Arabçanın dilimize kazandırdığı, aslı "cezakallah" olan "Allah cezanı versin" sözü aslında beddua değil duadır. Ama biz kültürel yozlaşım nedeniyle cezayı hep yanlış anlamışızdır.

Cezanın içinde de bir mükaafat gizli olduğu için Arab cezayı da mükafat anlamında kullanmıştır. Allahın verdiği bütün cezalar toptan mükafattır. Fakat biz bazen, hatta çoğu zaman mükafatın çokluğunu da kaldıramadığımız için, kimi zaman şımarır kimi zaman da yaygarayı basarız:

Yandık!
Mahvolduk!
Perişanız!

Mademki böyleyiz. Öyleyse ceza tarzındaki mükafattan mümkün mertebe uzak durmaya bakmalıyız.

Bunu nasıl yapacağız? İyiyi güzeli ve doğruyu yaşamak suretiyle. "Beşer"lik ve "şaşar"lık icabı tersi vaki olduğu takdirde de "nush"ile uslanmak suretiyle..

Aksi takdirde, Ziya Paşa'nın ağzından herkesin üzerinde birleştiği bir söz geliyor:

"Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir,
Tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir."

Geçenlerde, TV'de, dikkat ettim de, ceza konusuna yanlış yaklaşan spikere karşı kocalarını savunarak "Döver de sever de, olur böyle şeyler." diyen aklı başında Anadolu kadınları da bunun bilincinde.

TV'yi boy aynası olarak kullanan sözlü ve yazılı basın konuya batı kültürleri çerçevesinde yaklaştığı için, kendi insanının yapısına göre bir sonuç çıkaramıyor.

Sosyal bir mikrop olan her suçun mutlaka bir cezası vardır. Ancak, suça karşı ceza verirken ölçüyü kaçırmak da aynı ölçüde bir suçtur. Yanlış olan, eksik uygulanan bu. Bütün mesele, cezada da mükafatda da ölçüyü kaçırmamak.

Bunu işlemek lazımdı o programda. Çünkü, kaçınılmaz hale gelen bir ceza; bir tür mükafattır ve suçluyu hem kendisine hem de başkalarına yaptığı ve yapacağı kötülüklere karşı korumaktır.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın