Cennet ehlinin vasıfları

Cennet Ehlinin Vasıfları

Kaliteli ve ileri görüşlü bir eğitim kadrosu, bir milletin istikbale akıp giden yolunu aydınlığa çevirir. Yarınları inşa edecek mükemmel donanımlı nesiller yetiştirir. Başarılı bir işadamı, sadece bu günü kurtarmayı düşünmez. Uzun vadeli yatırımlar yapmayı planlar.

Hayat rehberimiz Kur'ân-ı Kerîm de mü'minlerine ufuklu insan olmayı tavsiye ediyor; son nefesini imanla kurtaran bahtiyarlardan olmayı.

Kazançların en büyüğünü elde etmeyi hedef gösteriyor; âhiret yurdunu kurtarmayı, gelip-geçici şeylerle, baki olanı satın almayı. Cennet manzaralarını özendiriyor; onun ölümsüz nimetlerini.

Onun âyetlerinde tasvir olunan hiçbir tablo, sâde bir anlatım değil. Hiçbir kıssa geçmişin hikayetinden ibaret değil. Eminim ki oradaki her cümle, her kelime insanı bir vesileyle tutup bir yerlerden kurtarmaya, alıp bir yerlere götürmeye yöneliktir.

Vakıa, Râbiatü'l-Adeviyye gibi Allah dostları, cenneti yakıp cehennemi söndürme hülyasını seslendirmekle insanlara gerçek hedefi unutmamayı tenbih etmişlerdir. Ancak tabiatı itibarıyla insanoğlu, asıl hedefe yönlendirilmek üzere; azâb-ı elîm ihbârıyla sakındırılmaya ve cennet-i âlânın nimetleriyle tebşîr olunarak özendirilmeye daha yatkındır.

Nitekim cennetin âlî nimetlerini terğîb eden âyet-i kerîmelerin varlığı, insanın bu metotla teşvîk olunduğuna işarettir. Ki orada;"iman edip de, iyi ve faydalı işler yapanların cennet ashabından olacağı." (1) "Rablerine gönülden boyun eğenlerin cennet ehlinden oldukları," (2) ve "Rabbinin divanında vereceği hesaptan korkarak, nefsin hevasından sakınanların cennette barınacakları" (3) haber verilmiştir.

Peygamber Efendimiz'in kutlu sözlerinde, ulvî bir hedef konulmuş önümüze; cennet ve cemâlullah iştiyakından başlayıp Rızâ-yı Bârî'ye uzanan kutlu bir yürüyüş... Çünkü o, "bir hurma ile olsa bile cenneti kazanmaya" çağırıyor mü'minlerini. Ve susayan bir kediyi suvarmakla, bir kadının cennetlik olduğunu duyuruyor. Cennette öyle güzel köşkler var ki buyuruyor Peygamberimiz; "bunlar hoş konuşan, yemek yediren ve herkes uykuda iken namaz kılanlar içindir" diye müjde veriyor.

Onun dünyada iken cennetle tebşîr ettiği bahtlı insanların sayısı, hadîs-i şeriflerde beyan olunduğu vechile on kişi ile sınırlıdır. Ve bunlardan başka hangi mü'minlerin cennete nail olacağı husûsunda Kur'ân-ı Kerim'de ve hadis-i şeriflerde, ancak işaretler vardır. Bu işaretler cümlesinden olmak üzere daha önce bir bölümüne değinmiş olduğumuz (4) Mutaffifîn Sûresi'nin son âyetlerini yeniden okuyalım istiyorum:

"Mücrimler, mü'minlerle alay ediyorlardı. Onların yanlarından geçtikleri zaman birbirlerine kaş göz ederlerdi. Mü'minleri gördükleri vakit "bunlar sapık insanlar" derlerdi. Halbuki kendileri, inananların üzerine gözetçi olarak gönderilmemişlerdi.

İşte bu gün de mü'minler, kafirlere gülerler, divanlar üzerine oturup bakarlar: "kafirler yaptıklarıyla cezalandılar mı?" diye." (5)

Burada, iman ve amel bakımından iki farklı ucu teşkil eden insanların tasvîri var. Daha doğrusu sûre-i celîlenin tamamında resmedilen tablonun, mü'minler cenahından nasıl takip edileceği husûsu, özetle yeniden gözler önüne serilmiş oluyor.

Allah öyle emretmiş diye harama el uzatmayan, alışverişinde-işinde dürüstlükten ayrılmayan ve inancından ötürü kendisini gözetleyenlerin takibine katlanan, alay etmelerine sabreden mü'minlerin; kurulu divanlar üzerinden izleyecekleri ibretli manzara. Tahtlar üzerine oturup, dünyada kendilerini hafife alan inkarcıların hak ettikleri azaba çarptırılmalarını izlemeleri. Üzerlerine hiç de vazife olmadığı halde, her fırsatta mü'minleri tarassut etmeyi marifet sayanların, nasıl azaba uğratıldığına şahitlik etmeleri.

Görülüyor ki, her sayhayı kendi aleyhine dönecek bir rüzgar zannederek, her yararlı işi kuşku ile takip eden inkarcıların; inandığını yaşamaktan vazgeçmeleri konusunda insanları yıldırmaya ve sindirmeye çalışan münkirlerin bu davranışları, onların asırlardır süregelen karakteridir.

Mü'minlerin tabiatı ise; inkarcıların bu özelliğinin farkında olmak ve onların taşkınlıklarına karşı olgunlukla mukabele etmektir. Çünkü mü'min; gayba iman eden, Cenâb-ı Hakk'ın va‘dine gönül verendir. İnancı, onun dünyadaki davranışlarını tanzim eder. Allah'ın buyruğunu, Rasûlullah'ın tavsiyelerini gönlünde yaşatır, onları fiillerine yansıtır. Yarın ahirette vereceği hesabı düşünür; ölçü ve tartıda hilekarlık yapmaz, insanlarla asla alay etmez. İnancından ötürü hiç kimseyi ayıplamaz. Bu sebeple kendisini takip ve tahkir edenlerden usanıp da, imanında bir zafiyete düşmez.

Sûre-i celîlede tasvir olunan âhiret yurdu tablosunu; imanları uğruna katlandıkları güçlüklere binaen mü'minleri tesellî ve onların şanını tazim cümlesinden değerlendirmek gerekir. Cennet ehlinin evsâfından bir vecheyi dikkatlerimize sunması cihetiyle bu âyetlerin, gönüllere inşirah verecek, feyizli bir ilham kaynağı olduğunu düşünüyorum. Bu sebeple onları burada husûsen anmak istedim.

İnanıyorum ki, Yüce Kitabımız, bu özellikleri kazanmaayı yönlendiriyor mü'minlerini: Cennet ehlinin vasıflarıyla donanmaya. İnsanlığın ıslahı için çıkarılmış hayırlı ümmetin bir ferdi olduğumuzun bilincine varmaya davet ediyor. Küllî bir intibâha çağırıyor. Dünyada yapıp ettiklerimizin ukbâya nasıl yansıyacağını, amellerimizin ne sûrette karşımıza çıkacağını sıklıkla tasvir ediyor.

Nefsin tuzaklarına kapılmamak ve elde edilmesi kolay görünen kirli kazançların câzibesine aldanmamak husûsunda âgâh olmayı tavsiye ediyor. İnandığımız gibi yaşamamızı tarassut edenleri, olgunlukla karşılamak gerektiğine dair yol gösteriyor.

O Kur'ân ki Allah'a hamd ile başlayıp, nâs kelimesiyle biten Rahmânî bir armağandır. Onun bütün anlatımı başlangıcıyla sonucu arasındaki bağlantıların; Yaratan'dan insana gelen ve insanlardan O'na ulaşan yakarışların sonsuzluk zevki içinde ifadesinden oluşmaktadır. O, insanlara yalnız Allah'a ibadetle, doğrulukla, şefkat ve merhametle cennet nimetlerine nailiyeti, Rıza-yı Bârî'ye vuslatı hedef gösteren bir hidayet rehberidir. Hayatın gayesini, varlığı, var oluşun temelini ondan öğreniyoruz. Nasıl düşüneceğimize, nasıl yaşayacağımıza dair bize yol gösteriyor.

Şu kadar var ki, onun nüzûlüyle hedeflenen rehberliğin yerini bulması, ancak muhataplarının onu doğru olarak anlaması ve buyruğunu tutmaya azimli olmasıyla mümkündür. Buradaki gayretimiz odur ki; bu günkü insanın Kelâm-ı İlahî ile musahabeti arasına giren engelleri teşhir edelim. İnsanımızı onu okumaktan ve manasını düşünmekten, buyruğuna gönül vermekten alıkoyan ihtiraslara işaret edelim. Yüreğimizi, benliğimizi samimiyetle ona açalım. Onun satır aralarından sonsuzluk aleminin nihayetsiz nimetlerine uzanan ebed yolunu birlikte gözleyelim.

Bu bahsi, hatimlerimizin ardından okumayı itiyad edindiğimiz me'sûr dualar manzûmesinden bir buketle taçlandıralım istiyorum. Ki onlar, müslümanın Kur'ân sevgisini besleyen sıcacık cümlelerle örülmüştür.

Allah'ım! buyruğunu tutmaya muvaffak eyle ki, Kitab-ı Kerîm'in bize kabirde mûnis, kıyamette şefaatçi, sıratta nûr ve cennette refîk olsun.

Ey keremi bol Allah'ım! Lutfeyle ki, âyetlerinde işaret buyurduğun cennet ehli vasıflarını kazanabilen bahtiyarlardan olalım. Kitab'ın bize bütün hayırlı işlerde delîl ve imam olsun.

Âmin...

Dipnotlar: 1) Bakara 2/82. 2) Hûd 11/23. 3) Naziat 79/40-41. 4) (Bk. Cennete Açılan Pencere, Altınoluk s. 196/18-19. 5) Mutaffifîn 83/29-36.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın