Sayfayı Yazdır - Canım Sıkılıyor!

Dikkat edin kalpler ancak ALLAH’i anmakla huzura kavusur. (Ra’d:28)

Mü’minlerin kalplerine, imanlarina iman katip artirsinlar diye güven ve huzur indiren O’dur. (Fetih:4)

O’nu Celle Celâluhu taniyan ve itaat eden zindanda dahi olsa bahtiyardir. O’nu Celle Celâluhu unutan saraylarda da olsa zindandadir, bedbahttir.
(Bediüzzaman Said Nursi)

BÜYÜK KÜÇÜK BÜTÜN INSANLARA BÜYÜK BIR GERÇEKTEN HABER VEREN CÜMLE:
“Canim sikiliyor!”

Yediden yetmise her birimize “Canim sikiliyor!” cümlesi oldukça tanidiktir. Insanoglu can sikintisindan kurtulmak için neler yapmaz ki?!
“Neden sikiliyorsun?” diye soruldugunda hatta “Neden sikiliyorum?” diye kendi kendimize sordugumuzda birçok kez cevabini bulamayiz.
Insanin sebebini açiklayamadigi belki de sebepsiz zannettigi bu ruh daralmalari aslinda hiç de sebepsiz degil.
Can sikintilarinin en önemli sebebi bir hakîkat arayan ruhun hakîkat arayisinin göz ardi edilmesidir.
Insanoglu sadece gözüyle gördügü seylerle yani maddeyle çok mesgul oldugundandir ki; ruhundaki bu arayisin farkina varmaz.
Farkina varsa da ruhunun seslenisini bir sekilde bastirmaya, duymamaya çalisir.
Hakîkat arayisinin göz ardi edilmesi neticesinde ise ruh sesini can sikintilari ile (ki; bu ileride bunalimlara dönüsecektir) duyurmaya çalisir.
Ruhlarimizin aradigi en büyük hakîkat ise;ALLAH ’tir.
Fakat insanoglu kaçar. En büyük hakîkatten yani ALLAH’indan kaçar.
Oysa insanin yasanmasi zor zannederek kaçtigi tek bir inanci,
yaraticisini tanimasi ve Rabbinin isteklerini yapmasi bütün bunalimlarini ortadan kaldiracak en kolay ve bir tek yoldur.
ALLAH’a kulluk etmek insanin nefsine külfet görünüyor.
Fakat günde bes vakit ibâdet külfetinden kaçan insan cahilligi ile sinek isirmalarindan kaçip yilanlarin isirmasina yakalaniyor.
Çünkü kulluk gidasindan mahrum birakilan bir ruh bunalimlarla dünyada perisan olurken ahiret saadetinden de mahrum kaliyor.

FITRAT (YARATILIS) YALAN SÖYLEMEZ
Siz bir limon çekirdeginden elma agaci çikaramazsiniz.
Bir tavuk yumurtasindan da bir ördek.
Bir kavun çekirdegi kavun olmak için programlidir. “Ben bir kavun olacagim” der ve asla bir karpuz olmaz.
Yaratilan her sey için geçerlidir bu. Insan da ibâdet için yaratilmistir. Ebedî bir zata kul olmak için yaratilan ruh ve kalplerimiz bu istiyaktan asla vazgeçemezler. Ve O ebedî zâti anmadan ve O’na secde etmeden asla huzur bulamayacaklardir.
Hepimizin bildigi gibi bir çekirdegin iki neticesi vardir.
Ya gayret edip topragin üstüne çikar çiçek açar, meyve verir ya da topragin altinda börtü böcege teslim olup çürüyüp gider.
Elbette insan için de iki netice var: Ya fitratinin geregi olan tek bir ’a iman ve ibâdet ederek dünya topragindan cennete çiçek açacak
ya da nefis hasaratina teslim olup insaniyetini çürütecektir.

MUTLULUK IMAN NISPETINDEDIR
Sikinti ve bunalimlarin en büyük sebebi 'a inanmamak veya O’nu tanimamak, O’nu anmamaktadir.
Nasil canlilarin yasamasi ve gelismesi için hava, su, isik gerekiyorsa ruhlarimiz için de ALLAH’in varligini kabul edip O’nu tanimak ve ’i anmak o derece gereklidir.
Ne yazik ki ALLAH ’a iman ve itaatten kaçanlar huzurdan mutluluktan kaçtiklarinin, kendilerine eziyet ettiklerinin farkina varamayacak kadar cahiller.
Öyle ki ALLAH’a secde izzetini kabul etmeyenler dünya ve içindekilere secde zilletini tercih ederler de bunun farkinda bile olmazlar!
ALLAH’a secde etmeye tenezzül etmeyip birçok aciz varliklara secde edilmesi çok tuhaf degil midir?
“N’olur dünya! Bizi zevklerinden mahrum etme!” yalvarislariyla dünya lezzetleri pesinde kosturan zavalli dilencilerle dolu asrimiz.
Lakin onlar dünyaya dilenci olurken dünya onlara magrur ve gaddar bir zengin rolündedir.
Çünkü gerçekte dünya insan ruhunun istedigi ebedîyeti ve huzuru asla veremeyecek kadar fakirdir.
“Ben inanmiyorum ama mutluyum” diyenler kendilerini bile kandiramadiklarini bildigimizi bilmeliler.
Görünüste eglenceli, lezzetli ve debdebeli hayatlarinin iç yüzü karanlik bir bosluktur.
inanci zayif olan toplumlarin neden alkol ve uyusturucularla beyinlerini uyusturma ihtiyaci duyduklari ortada degil midir?
Ve ahlaksizligin yildizlari sayilanlarin ki; zenginlik ve söhretleri zirvelerdeyken yüzde doksani acaba neden uyusturucu müptelasidir?
Insan neden en güzel nimetlerden biri olan aklini uyusturmayi tercih eder ki?
Hatta insani insanliktan çikararak çok da asagi bir hale düsüren sarhoslugu insan olan insan nasil tercih edebilir!?
Bazen aklima gelir: Inançsizlarin veyaAllah 'in razi olmadigi bir hayat yasayanlarin ruh dünyalariyla sadece bes dakikalik bir degisim yasayabilseydik ne olurdu acaba?
Sanirim onlar bizim daha dünyadayken yasadigimiz cenneti görüp imana gelecek, biz de onlarin daha dünyadayken yasadiklari cehennemi görünce dehset alip secdeye kapanacak iman ve Islâm için tekrar tekrar Rabbimize sükürler sunacaktik.

ALLAH’A İNANANLARIN NEDEN CANI SIKILIR?

Islâm’a yeni girmis insanlarda bir cosku hali gözlemleriz. Onlara fevkalade bir huzurla sevinç gözyaslari döktüren sebep ruhun hasretle bekledigine kavusma hissidir. Ruh aradigini bulmus ve Rabbine kavusmustur.
Yüz binlerle tecrübe edilmis bir hakîkattir ki sehadet iman lezzetiyle harika bir huzur kazandirir.
Imani oldugu halde ruhsal sikintilara düsülmesindeki en mühim sebep ise iman edilen zatin taninmayisidir.
Ruhlarimiz ALLAH ’a iman ve ibâdet için yaratildiklari gibi ALLAH ’i tanimaya da bir o kadar müstak ve muhtaçtirlar.
Sebepler perdesini asip ALLAH ’in her an bizimle oldugunu hissedebilmek için ALLAH ’i tanimak gerekir.
Sah damarimizdan daha yakin olan ALLAH Celle Celâluhu ile birliktelikten gelen lezzeti yakalayabilmek elbette Marifetullahsiz olamaz.
Hem insan tanimadigi bir zâti sevemedigi gibi itaat de edemez.
Evet insan iman ettigi zâti tanimali.
Tanidikça sevecek, sevdikçe de ondan gelene râzi olacaktir.
Meseâ: Musibeti musibet yapan ALLAH ’tan geldigini düsünmemek degil midir!? Yani musibet acisini çekilebilir kilan musibet aninda ALLAH’i tefekkür edebilmektir.
Ancak ALLAH ’ini taniyan bir kul gelen musibetlerin Rabbinden geldigini düsünebilir.
ALLAH'in insana çekemeyecegi yükü yüklemeyecegini söz verdigini, bütün annelerden daha sefkatli olusunu, hiç abes is yapmadigini biliyorsak sayet “kahrinda hos, lütfun da hos” misralarindaki hakîkat ortaya çikacak kederler ve sikintilar lezzete dönecektir.
ALLAH ’imizi tanidigimizda her an tüm düsünce ve hislerimizle O’na ALLAH Celle Celâluhu yönelecek ve artik bize düsen iki dünya saadetinden baskasi olmayacaktir.
Iman, marifetullah ve muhabbetullahi elde etmis insanlar da zaman zaman içlerinde huzursuzluk degil fakat bir bosluk hissederler.
Bu da bir kudsi hadiste buyrulduguna göre ruhun ’in cemalini özlemesidir.

Ya Rabb! Içimizdeki can sikintilarimizin sebebi olan bosluga sana olan imani yerlestir,
marifetin ile doldur,
muhabbetin ile tamamla.
Ve bizlere dünyada ibâdet lezzetini nasip ettigin gibi
cennette ru’yet-i cemâline kavusmak lezzetiyle kendinden geçen kullarindan olmayi ihsan et..

(Aminnnn)

Mehlika YAGMUR

๑۩۞۩๑ İslami İlimler Dunyası ๑۩۞۩๑ => Dini makale ve yazılar => Konuyu başlatan: Salihalp üzerinde 16 Temmuz 2010, 23:03:45