Çağın yalnız kahramanı patani

Çağın Yalnız Kahramanı; Patani

Hangi yangın daha yangındır Patani? Hangi kurşun daha çok deler yüreği? Ve hangi acı, daha çabuk öldürür yiğidi?

Sen gelince kalemime, sessizlik çöküyor Patani. Kelimelerim düğümleniyor, günlerim darmadağın oluyor.

Sen gelince kalemime, yüreğim geliyor Patani… Günlerime sığmayan hayallerim, sessiz sedasız büyüttüğüm özlemlerim, acılarım, isyanlarım geliyor.

Sen, duyulmayan öfkemizin adısın Patani!

Bilinmeyen zulümlerin, ifşa edilmeyen ihanetlerin tanığısın…

Ne çok kanayan yanımız var bizim Patani! Ne de çok sızlayan acılarımız… Daha biri bitmeden bir diğeri başlayan yangınlarımız.

Çaresiz ve öylesine kahredici bir sessizlikle tanıdım seni Patani! Adının dahi duyulmadığı bir uzak diyardan tanıdım seni…

Sonra, bir utanç düştü günlerime Patani!

Sen öylesine direngen bir tevazuyla, dimdik ve vakarla yürürken tarih yollarında, seni bilmemek utandırdı beni.

Ve çocukların Patani! Çocukların…

Yüzlerinde bir uzun zamandır direnişi taşıyan, bakışlarıyla zulme meydan okuyan, mazlum ama bir o kadar da cesur çocukların…

Yani kardeşlerim Patani! Yani ben, yani sen, yani biz… Öylesine sessiz sedasız günlerime, hayallerime, kunutlarıma girdiniz…

Patani!

Çağın yalnız bırakılmış kahramanı…

Bir başına terk edildin sanma sakın. Yardımcıları Allah olanlar yalnız olurlar mı hiç?

Üçüncüleri Allah olan o iki kişiyi hatırla Patani! Sıkıştırıldıkları o mağaradan devletlerine giden yolu hatırla.

Ve sen, hiç mahzun olma Patani!

Senelerdir sevdiklerinden ayrı olan çocuklarına da söyle; hiç mahzun olmasınlar sakın.

Anneler, bir gün öpecekler çocuklarını alınlarından, özgür topraklarında senin. Ve seni hiç görmediklerine ağlayanlar, bir garip sürgünü yaşayanlar, dönecekler elbet sana bir gün…

Ve biz, Patani! Bir utancı taşımak istemeyenler alınlarında, ne düşüyorsa üstümüze yapacağız inan…

Senin hikâyelerinle büyüteceğiz bebeklerimizi. Tıpkı biz daha küçücükken Afganistan, Çeçenistan ve Bosnayla büyütüldüğümüz gibi…

Sonra seni anlatacağız Patani, seni dillendireceğiz. Zulüm nerede olursa olsun düşmanıyız diyeceğiz. Seni duyurmamak için birleşen zalimlere inat, üzerinde yapılan alçaklıkları, işkenceleri ve senin onurlu ve mazlum direnişini tüm dünyaya bildireceğiz.

Yüreğimizin attığı, özlemini çektiğimiz topraklara sen de girdin Patani! Bir tutam öfke, biraz hüzün ve öylesine umutla yaptığımız kunutlara sen de girdin.

“Allahumme’nsuril mücahidiyne fi kûlli mekân; fi Filistin, fi Şiyşan, fi Afganistan, fi Irak, fi Keşmir, fi Moro, fi Somali, fi PATANİ. Allahumme tegabbel cihadehum. Allahumme tegabbel şühadaehum. Allahumme’fu annâ feğfir lenâ verhamnâ ente Mevlâna. Fensurnâ alal gavmil kafirîn. Allahumme’rzugnâ eşşehâdeh.” Amin

İçimizde sıkıp durduğumuz yumruk, bir gün çıkacak dışarıya Patani!

Raziye Nur Özköse
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın