Bülbül kesildim

Bülbül kesildim

Bir goncaya bülbül kesildim! Güller diyarını dolaşır oldu nidam… Gönül mahkemesinde sorgulanan zaman ve suç ortağı hüzün… Saadetime hüküm giydiler sessiz sedasız… Keder adlı firari yakalandığı an idam! Korkular, tebessümlerin sıkıştırmasına dayanamayıp tayin istediler uzaklara… “Kasım Cemreleri” şeb-i aruz törenlerinde pervaneleri anlatan semazenler gibi, havaya, suya, toprağa ve ille de cana düştü Ve takvimler… En sıcak busesini verdi ömür denilen çorak toprağa… Artık tohumlar, yağmurun bereketli dudaklarıyla muştular eşliğinde öpüştü

Bir goncaya bülbül kesildim… Açsın diye bekleyecek kadar sabrımın kalmadığı, kapımı yalancı baharların dahi çalmadığı, şu garip gönülcüğümü kimseciklerin almadığı bir demde… Kalp denilen, yumruk büyüklüğündeki yorulmaz et parçasının, bir yükten öteye geçemeyen bir mana taşımaya alıştığı gövdemde, manevi inkılabımın ayak sesleriyle inledi sema… Siyah ve beyaz arasına sıkışıp kalan baht fotoğrafım, gökkuşağına şah oldu Ve geceydi bütün mazi… Halde ve istikbalde ansızın sabah oldu!

Bir goncaya bülbül kesildim! Tercümesiz duruşlarımın yüzüne kapanan kapıların inadına, gönül şehrine salınarak girdi can kervanı… Kurgulanmamış bir hikayenin esas kişizadelerinden olmak da denebilecek bu hal-i güzin içre ben… Duvara astığım ümit kılıncını, cüret sandığına kaldırdığım mecnunluk sadağımı kuşandım! Duyuyor musunuz ey kasvetten akan göz yaşlarım! Ben bu can seherinde… Neşenin teşvikiyle o asık suratımdan boşandım Aynalar dost bana… Yollar dost! Ben bana yar artık… Kendimle tutuştuğum cengi biz kazandı Biz… Saf ve temiz!

Bir goncaya bülbül kesildim… Ömrü ortadan ikiye bölen her şeyin yıkıldığı, yıldızların alnına gam kurşunu sıkıldığı ve yorgun ayaklarımın her dem bir karanlığa takıldığı yerde… Şimdi sazımın tellerine hükümdar olan o suskun perde… Evet o suskun ama her şeyiyle ben olan o perde… Aşk bu işte… O yar-i güzin… Baktığım her yerde!

Bir goncaya bülbül kesildim… Şeydayım nicedir… Şakırım pervasızca… Öyle ki; bu şakımanın sarhoş ettiği şakayıklar titrer hayallerime şahit olunca… Fazla söze ne hacet… Şiirlerle söylemeli bu hazzın bahşettiklerini, şairlerin yolunca…

………/………
Bir goncaya bülbülüm, çiçekler kusur kalsın!
Söyleştiğim rüzgarlar o yâre haber salsın…

Her seher pencerede beklesin konuşumu,
Ömrü bergüzâr edip, aşk ile sunuşumu…

Tutuşsun dudakları ismimi anar iken,
Düşlerinde olayım kandiller yanar iken…

Yanakları al olsun bu düşün ortasında,
Güneşim olup doğsun seherin ertesinde…

Görmüş kadar olurum gün doğunca üstüme!
Zaman dahi râm olur bu gönülden restime…

Letâfetle sarmalar her kelâmı can verir!
Sanki bütün varlığım o bir çift gözde erir…

Susamam! Hep şakırım… O gonca ben bülbülüm!
Varsın savrulsun her dem, benden öteye külüm!

Titre Bayâtî titre! Aşk otağ kurdu ömre!
Lisân-ı yâr ile sen: “Kasımda düşen cemre”

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın