Bitişin ve Başlangıcın Sıfır Noktası Su

Bitişin ve Başlangıcın Sıfır Noktası: Su!

OSMANHA GANJOLA

“Hiçbir şey yok iken Allah’ın Arşı bir su üzerinde idi”
[Buhari, Bed'ul-Halk 1; Tirmizi, Menakıb, 3946]

Su hayattır Hayy ism-i ilâhîsi su ile diriltiyor İyilerin de kötülerin de, gülün de dikenin de kalbi, canyusunda atıyor Kur’an: "Ve canlı olan her şeyi sudan yarattık" (Enbiya 21/30) diyor Su ki, yaratılışın sırrını taşıyan aziz varlık Suyun akışına ayak uydurabilenler aziz olurlar, aziz kalırlar Su ikram edene “Su gibi aziz ol!” denilmesi boşuna değildir Çünkü su azizdir Hiç kimse suyu küçük görmemiştir Herkes susuzlukta bir bardak suyun, bir can demek olduğunu çok iyi bilir O sebeple de su, hayat hayatın ta kendisidir Nuh’un gemisi de, ruhun gemisi de su üzerinde gidiyor Can, suya emanet edilmiş bir denizaltı Su yoksa, gidiş de yok, can da yok, ruh da yok Ezelde Arşullah gibi ruhun arşı da suyun içinde yüzer Sular çekildiğinde veya akış donduğunda ruh da çıkıp gider, geldiği “esrar ülkesi”ne

İnsan da, bir sırr-ı ilahîdir Hz Âdem’den kıyamete kadar bütün sırlar, babalarının sulbünden süzüle süzüle kesintisiz bir suda aktılar, nesilden nesile ulaştılar Her zerre suyun taşıdığı bir sır, her sırrın da bir hurûç zamanı ve mekanı vardı Vakt-i merhûnu geldiğinde sulbün yeraltı su damarından ilerleyerek toprak üstüne çıktı ve bir mohara (küçük gölete) dönüştü Hz Rahim’in rahmet mahalli o rahimde bir damla su “ol!” emrini aldı ve kendi kozasını ören kelebekler gibi, etrafında oluşan bir su torbası içinde yoğunlaştı, vücud buldu, derken kendisine nefha-i ilahî’den ruh üflendi ve gitgide gelişip olgunlaştı Ân geldi, suyla akarak dünyaya geçiş yaptı, gaybden şehadete merhaba dedi Su ile dolu bedeniyle su alıp su vererek bir ömür yaşadı Vakit-miat dolup da “dur!” emrini alan su, akışını durdurunca, hayat da durdu Bedenler, sularını toprağa teslim ederken, ruhlar da geldikleri yere, gökler ötesine yükseldi

İnsan “Ol!” emrini almış bir damla sudan yaratılmıştı “Öl!” emrini almış vücud suyunun durmasıyla da bedenen öldü Gayb âlemlerinden gelen Ruh, şehadet âleminde varlığa su ile yürümüştü Susuz kalınca ise kafesini terk etti, mâverâya kanat çırptı Çünkü: Ruhlar Allah’a uçar, sular ummâna koşar Damla derya ile buluşur Derya semalara yücelir Ehadiyet Vâhidiyet’le el ele tutuşur Bedenle ruh sonsuzluk âlemlerine yelken açarlar Son, ilk’le vuslata erer ve ilk’te karardîde olur Ve kaderdenk misyon su’da vuku’ bulur Evet: Bitişin ve başlangıcın sıfır noktası: su… “Osmanha ganjola Sudan gelinir, suda gidilir Yaratıcı’ya” (Hind Atasözü) Gelirken bir damla zevk suyunda gelinir, giderken ise bir ömürlük çile suları içerisinde gidilir İnsanı Yaradan’a götüren çile suları ise “gözyaşı, alınteri ve kan”dır… Hakkını veren, varır; veremeyen yollarda kalır… Meğer ki rahmet-i Rahmân galeyâna gele ve merhamet-i ilahiye imdâda yetişe…

Musa Hub

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın