her zerremde taşıdığım kanımsın annem…
Sana kalbim diyemem… mantığı ötelersin de duygularda boğulursun diye… sana beynim de diyemem… duyguyu ötelersin de mantıkta boğulursun diye… sana ellerim… dillerim… gözlerim de diyemem… her bir uzvum diğerine muhtaç olduğundan bir yanın hep eksik kalır diye… ey benim fıtratında letafeti barındıran güzel annem…
Bütün uzuvlarımda dolaşan ancak kanımsın diyebilirim sana gülistanın gül-ü ra’nası annem… çünkü sen beynimin girdaplarında mantığı oluşturan sebebimsin… kanımsın… çünkü sen ellerimden… dillerimden… gözlerimden… hayata tutunduğum yegane sebebimsin… çünkü sen annemsin… en çok da kalbimde kalp olma… canımda can olma… canan olma sebebimsin…
Sana ben dünyanın bütün güzel güllerini… bütün pesendide renklerden derleyip… yedi iklim dört bucak diyarlardan topladığım için… ve toprağın o ıtır kokusuyla yaratılışıma bahane olduğun için sevdim seni annem…
Ömrümün ilki ya da elest yurdunun sürgünü olan ben… seninle gonca gül… seninle koklanmamış rayiha… seninle dokunulmamış beden… ve seninle sen olan ben… dokuz ay on gün boyunca bedeninde… ruhunda… ve bütün uzuvların iklimlerinden bıkmadan… usanmadan… mevsimlerden derlenerek Allah’ın emaneti olarak beni taşıdığın için… her zerrende ve her zerreyi benimle en özge canında paylaştığın için… sevdim seni annem… hele bir de elest yurdundan sürülmüşlüğüm… ya da ana rahmine düşmüşlüğüm ile özdeştiğin için sevdim seni annem…
Adn’dan Firdevs’e kadar bütün cennetler senin ayaklarının altında iken… doğumumda çektiğin onca ızdıraplardan günahların dökülmüşken… kutsallığını bütün güzel güllerden ve bütün güzel renklerden raksetmişken… sana derlediğim çiçekleri resmetmem… ve “masivanın en güzel sultanına” demem yeterli olur mu sence annem?
Bütün yumuşak huylu seslerden geçerken en güzellerini seçip de her birinden birer sözcük yapıp… ve bu sözcükleri biriktirerek sana dünyanın en güzel tümcesini kurmak isterdim annem… lakin bunun dahi yeterli olmadığını… o tümceleri ayaklarına serpiştirip oradan cennet kapılarını aralamak isterdim seninle ey benim güzel annem…
Ey benim göçebe yurdumun gonca gülü… ey benim yaylalara saçılmış dırahşan bakışlı sultan soylu annem… ey benim özene bezene yetiştirip de yedi erkekli dört kızlı çiftlik sahibesi annem… ey benim sebzelerine… çiçeklerine… meyvelerine… çiftliğinin kuşuna kurduna kıyamayan annem…
O kutsal ellerini öpmeye gelsem beni kabul buyurur musun?…
Kutsalımsın desem… canımsın desem… özene bezene derlediğim en özge kelimelerimsin desem… desem demek ne kelime… kutsalımsın… canımsın… kelimelerimsin… her zerremde taşıdığım kanımsın annem…
MKelebek [
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
