Aşk ı Beka

Aradan yıllar geçti Yıllar önce çektiğim aşk-ı beka resimlerine ne olmuştu? İçimi bir merak sardı Gerçekten aşk- ı beka karşılığını bulmuş muydu? Aşk-ı beka için çırpınmalar, yokluğa karşı direnmeler sonuç getirmiş miydi? Çektiğim resimlerdeki insanlar şimdi var mıydı, yoksa yok muydu? Bu resimlerdeki kişiler şimdi neredeydi? Hayalimi ve zihnimi iyice yokladım Resimleri teker teker gözümün önüne getirmeye çalıştım

Herşey başlar ve biter Canlı olan her şey gün gelir, canlılığını yitirir Her resim gün gelir solar

Bütün aşk-ı beka resimleri solmuştu Gün gelmiş, resimdeki her insan unutulmuştu Gün gelmiş, resimdeki insanlar ölmüştü Sevgililerin verdikleri sözler yerine gelmemiş, ayrılıklar sonsuz sevgi sözününün önünü kesmişti Bu hayatta birlikte olan her insan mutlaka bir gün ayrılır Resimlerdeki beraber olan insanlar şimdi birbirinden ayrıydı Ya başka şehirlerde, ya aynı şehrin farklı mahallelerinde birbirleriyle hiçbir bağları kalmadan yaşıyorlardı Kimileri yerin üstünde, kimileri de yerin altındaydı Bir ayrılık rüzgarı esmişti Her insan bir yere savrulmuştu

İnsanlar insanlarca sevilmiş, takdir edilmiş, beğenilmişti Aralarda sevgi bağları kurulmuştu Ama gün gelmiş insan sevmek beklediği nazarlardan nefret bulmuştuSevilerek yaşayan her bir insanın karşısına ölüm çıkmış, her insan kabrine yalnız girmişti Tüm kabirler yalnızlık odalarıydı Hiçbir dünyevi sevgi insanın yalnızlığını gideremiyordu İnsanın üzerinde titrediği bedeni her an bir dağılma ve çözülme içindeydi Dünyalarında yer edindiğimiz her bir insanın bizden önce veya sonra bu gezegendeki yaşamları sona eriyor, bırakın bizi, kendilerine bile bir faydaları dokunamıyordu

Her resim solduğu gibi, aşk-ı beka resimleri de solmuştu Bütün resimlerde bir hüzün, bir ayrılık acısı, bir kırıklık ve burukluk vardı Her aşk-ı bekanın, yokluğa karşı direnmenin, hep varolma isteğinin karşısına fena çıkmıştı Müthiş bir fena o bekayı bu dünyada söndürmüştü

Bekaya karşı duyulan şiddetli aşk fenaya engel olamıyordu Bütün çırpınışlar boşunaydı Peki ama nerede yanılıyorduk? Bu haksızlık değil miydi? Hatamız neydi? Biz yok olmamalıydık Hiçbir şey yok olmamalıydı Sevdiğimiz, ilgi duyduğumuz, bağlandığımız hiçbir şey ölümle son bulmamalıydı

Aşk-ı beka, beka getirmeye yetmiyordu Çünkü beka aşkının bekayı getirecek ilmi, kudreti, iradesi yoktu Aşk-ı beka verilmiş olan bir duyguydu İstekti, arzuydu Kendi başına bir anlamı yoktu Beka yaratılmış bir duygu ile gelemiyordu Fani olanı fani ile bekalaştırma çabaları hiçbir sonuç vermiyordu En büyük yanılgımız burada başlıyordu Aşk-ı bekanın baki kalmak için yeter olduğunu sanıyorduk

Aşka karşı ilk güvensizliği işte o zaman hissettim Beka getirmeyen aşka sırtımı çevirdim Kendisi bir ızdırap kaynağı olan aşka aşkımı kaybettim Ama bekadan yine vazgeçemedim Hiçbir şeyin ‘hiç’ olmasını hiç mi hiç istemiyordum Başka bir aşk bulmalıydım Bana bekayı getirecek bir aşk olmalıydı

Anlamak istiyorum: Bekayı niye bu kadar istiyorum? Ölmekle yaşamak, varlıkla yokluk arasındaki tercih neden yaşamak ve varlık lehine yapılır? Bu sorunun cevabı basitçe içimdeki bir duygu bunu istiyor olamaz Çünkü bu sorunun ardından başka bir soru gelir hemen: Bu duygu neden verilmiştir?

Daha kaybetmediğim hayata dönüyorum: Hayatta ne buluyorsun? Senin için hayatı önemli kılan nedir? Neden hayatının ve bütün hayatların sonsuza dek var olmasını istiyorsun?

Her varlık, her hayat kendi başına bir hiçtir Hiçbir varlığın kendi adına bir anlamı yoktur Anlamsız olan bir şeyin var oluş gerekçesi yoksa varlığının devam gerekçesi de ortadan kalkar İşte çelişki burada başlar Her varlığın sonsuza dek yaşaması isteğimiz bizi önce varlık sorununu anlamaya zorlar Fani ve geçici varlıklara karşı duyulan beka aşkının başka bir anlamı olmalıdır Bu anlam direkt olarak her varlığın var ediliş gerekçesi ile ilgilidir

Varlıkların bekasına yönelik içimizdeki aşk aslında onların vazifesine yöneliktir Hiç bitmesin istediğimiz, gördüğümüz ve varlıkların gördüğü vazifedir

Her hayat Rabbani bir mektubtur Kendi adına bir anlamı olmayan her varlık ilahî isimlerin bir aynasıdır Her hayat sonsuz isimlerin tecelli yeridir Hayatı yokluktan ve hiçlikten kurtaran, Rabbini tanıtması, O’nu bildirmesi, O’na işaret etmesidir Her bir şeyi değerli kılan ve güzelleştiren, onun Rabbinin sanatı, eseri, fiili olmasıdır

İnsanı yokluğun korkutması, beka aşkı işte bu yüzdendir Yok olmasın istediğimiz şeyler varlıkların bizzat kendileri değildir Çünkü varlıkların kendileri kendi adlarına bir hiçtir Her hayatın gördüğü görevin, işin, üzerindeki sanatın ve güzelliğin yokluğu insanı müthiş tedirgin eder Yok olmasın istenen, hep sonsuza dek devam etsin istenen, varlıklarda tecelli eden isimlerdir İsimler ise sonsuzdur Kaybolmasın istediğimiz şey, basitçe, fani ve sayılı varlıklar değildir Sonsuz isimlerdir

İşte bu yüzden her aşkı-beka yolunu şaşırmış bir aşktır Her aşk-ı beka gölgeye yapışmadır Her aşk-ı beka, aynada tecelli eden isimlerin yerine aynanın bekasına aşık olmadır Aşk-ı beka kendi başına bir hiçtir Aşk- beka, yalnızca bir işaretçidir İnsanın fıtratı gereği Kamil-i Mutlak’ın varlığına, kemaline, bekasına dönük aşk, yolunu şaşırır, gölgeye yapışır, bizzat aşkın kendisine aşık olunur

Gerçekte insan Baki bir Zata muhtaçtır O’nsuz yaşayamaz Fıtraten O’na aşıktır Kâinata dağınık bütün sevmekler O’nun esma ve sıfatına karşı verilmiş bir muhabbettir

İnsana bekayı ancak Baki olan bir Zat verebilir Çünkü baki olan, sonsuz isimlerinin sonsuza dek tecellisini ister Bunun için insana beka verir Baki olmayan, başı ve sonu olan hiçbir şey, hiçbir varlığı yokluktan ‘şimdi ve burada’ya getiremez Herşeyi yokluktan buraya getirebilen ve isimlerinin tecellisine ayine yapan, onları, isimlerinin tecellisi için sonsuza dek devam da ettirebilir O hiçbir şeyi yok etmeyendir Yok etmeyerek var eden, sonsuza dek de var edebilir

Aşk-ı Baki hiç solmayan bir resimdir Çünkü O Bakidir O’na olan aşk da baki kalacaktır İşte bu yüzden, insana O beka verecektir O'nun bekası insana yetecektir

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın