|
Konu Başlığı: Ben sürüldüğümde dünyaya siz beni terk etmiştiniz Gönderen: Sümeyye üzerinde 11 Eylül 2010, 18:24:11 ben sürüldüğümde dünyaya, siz beni terk etmiştiniz Bir nevi Ecel şerbeti satılır mı bu dükkanda? Enerjiden ibaret olan yaşamın destek ünitesi hayaller maddenin önüne geçince, alem zahirden batına doğru akmaya başlar. Hücreler arası bağlar, bir başka bireyin bağ mekanizmasıyla ilişikte olduğundan, toplumdan bir türlü kopamaz insan. Bir enerji patlamasıyla oluşan kainatta enerji boşalmasıyla açılan gözlerin, bir gün değiştireceği form, şu vakit gözler önüne serilmese de, kan yerine şeker yiyen beynin gelecek vadede şeffaflaşacak lobunda saklı durur. Tüm dümensiz gemilerin rotası sahillerime vurur Şeytan üçgeni kadar çekicidir manyetizmam Acun düz değil lakin her ummanın bir sonu var Yakamı bırakmaz ellerini koparmış karalar Geçmişin dışında gelecek de kaydedilen hafızamızın, henüz vakti gelmemiş yaşamların dürülü defterleri arasında sayfa seçme iradesi vardır ki herkes kendi kitabının yazarı olur.Kader, üzerinde durulması mecburi olmayan çok boyutlu duraklarla bezenmiş yol gibidir ama sürülen otobüs değil terkedilmiş bir yalnızlıktır. Siyah bir simidin ucundaki hayattaki maharetse, sürüş kabiliyetine bağlıdır. Sema şimşeklerini yanardağlar doğurur Dünya içinde saklar ateşten cevherini Ellerimle eşeledikçe toprakları Fışkırır yüzüme arzın cehennemi Elest geçmişi unutturulan ruh, bir dünya hayatını sanmaktadır sahih olan. Rüyaya bakan göz değildir insana yaşadığını hissettiren, ciğerlerine dolan nefestir. Bir çekim sigara acısıdır belki de en çok yaşamı acıtan, can evinden vuran. Şakakların ortasında iki kara delik, göğsün ortasında hisle beslenen koca bir akdeliğin penceresi olur. Bu yüzdendir ki gece gündüz görür insan gözlerini kırpmadan. Ya ölüm rüya gibi bir şey midir uyanılmayan? Göğün namusunu düğmeler yıldızlar Soyununca alttan kara bir delik çıkar Dikişi olmayan beyaz kefen Ve bir de dikiş tutturamayan ben Fezada kalem ucuyla bırakılmış mavi bir leke, parazit yaşamların istilasında yıl ve yıl küçülür. İnsan dünyayı yer, vakti gelince de dünya insanı. Doygunluk kıyamet getirir aç dünya!Ve hey gidi aç insan! Buyurun Var mı benimle içmek isteyen Ecel şarabından? Elif ŞAHİN |