Biliyorum Aşikârsın

Biliyorum Aşikârsın!

Ve…susumak düser;

susmak yakısır…

/ sessizzce, içten içe dua etmek/

benim el-latîf olan rabbim, yüregime eza etmez ,beni bırakmaz!

Yarenim!Evvela karşıma şu kainat kitabını açtın ve:

-Oku ! dedin

Ben, acemi fakat çalışkan bir talebe gibi onu kelime kelime hecelemeğe başladımDostlarım bun şahittirBir kır çiçeğinde ,bir çiğ tanesinde bir incecik su şırıltısında ,zevkte , tebessümde hep senin parmak izlerini görerek hızlı hızlı okuyor ve yanımdakilere söylüyordum

Fakat bunlara , bu güzelliklere doymadan sahifelere karşımda dönüyor , bütün telaşıma rağmen ,zahmette , meşakkatte , göz yaşında ıztırapta gene senin dehana ve hünerine şahit oluyordumişte böylece de gece demiyor , gündüz demiyor , önüme ne gelirse okuyor , okuyordum

Nihayet yorgunluğuma acımış mıydın, neydi? Karşıma gelip gene bana dedin ki:

-Kainat kitabını okumak uzun sürer ;kendi kitabını oku!

Bu , o büyük kitabın hulasası idi ;onda da güzelliklerden , çirkinliklerden, zevklerden ve acılardan izler, eserler , görünüşler vardıBelki hakikaten bu , ötekinden küçüktü;ancak kainat kitabına sığmayan büyüklükler buna sığmıştı

ŞaşırmıştımBen bunu , bu karmakarışık ,sökülmez ezberlenmez çetin kitabı nasıl okurum, diye düşünürken , bir kere daha karşıma geldin ve:

-Kendi kitabını okumak uzun sürer ,beni oku!dedin

-Sen mi , devletlim? Acaba bu cihanda seni okumuş kim vardır ki ben bu bahtiyarlar arasında sayılayım?Benden bir olmazı istemekle , beyhûde didinip tebâh olduğumu mu istiyorsun?diye haykırdım

O zaman tekrar yanıma geldin,Hayır , hayır yanıma gelmek de ne demek?Gözüm oldun ,dilim oldun , tenimdeki canım oldun ve bunları , benim yerime kendin okudun

Ben sensiz olamamBen senle varım

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın