Az yemenin faydaları

AZ YEMENİN FAYDALARI

Az yemenin sayısız faydaları arasında şunlar sayılabilir: Sıhhat-i beden, neş'e-yi dâimî, hâfızaya kuvvet, safâ-yı hatır, kalbin nûr ve cilâsı, zekâsında sür'at-i intikal, kıyâmet açlığını hatırlamak, fukarâ-yı müslimîne acımak, ibâdetlere devam, ibadetlerde huzû' ve huşû', abdestin muhafazası... Zîrâ çok yeyip içenin abdesti muhafazası da kolay değildir.

Artan yemek ve sâireyi başkalarına, fukarâya, yetimlere vermeye ve onların duâlarını almaya da vesîle olur. Halbuki, çok yiyenler bir şey artırıp da fukarâya vermeyi, belki hatırlarına bile getirmezler. İsteseniz de, ellerinden bir şey alamazsınız. Alsanız bile devede kulak kabîlinden olur.

Az Yemenin Çâreleri

Az yemenin yolu, evvelâ zararlarını göz önünde bulundurmak, sonra az yemenin faydalarını hatırlamaktır. Daha sonra, yemeklerin en güzelinden yiyesin ki, az ile doyasın. Bir de, yağlı olmak üzere bir kap yemek yiyesin. Daha kolayı, gecede ve gündüzde yalnız bir kere yiyesin.

Açlarla ve çok yiyenlerle beraber sofraya oturmayasın, yalnız başına yemeyi tercih edesin. Dah iyisi, tartı ile yiyesin. 300 gramdan başlayıp, hergün bir kaç gram eksilterek 150 grama kadar inesin.

Rubâîyât

Nefsim beni çok yemekle eyler pür-gam,
Ağırlaşıp olurum esamm ü ebkem.

Az yeyip az içsem ola gönlüm hurrem,
Cismim hem olur hafîf ü cânım pür-dem.

Nefsim beni aldatmakta fırsat bekler,
Çün sofra bulur o dem çekip emekler.

Terğîb eder ifrâtı yemek, içmekler,
Düşman beni dostumdan alıkor eyler.

Her lokma ki sen serehle yersin ânı,
Gafletle dolup gönül olur zulmânî.

Hayvâna ver ol lezzet-i âb u nânı,
Hakkı ânı yâd edip ye kût-i cânı.

Her lokma ki lezzetinden buldun zevkı,
Ol lokmayı keşke bulsa düşman halkı.

Hayvana ver ol nebâtı sen, ey Hakkı,
Can lezzetin al gönülden, iste Hakk'ı.

AZ YEMENİN FAZÎLETLERİ

Ey azîz! Açlık hakkında ehlullah demişler ki: Açlık her derde devâdır.

Açlık iki kısımdır: Bir kısmı, sâlikler, dervîşân, ehl-i tarîk ve irfan yolcuları içindir ki, bunlara muhakkak riyâzât denilen az yemek mecburiyeti vardır. Zîrâ başka türlü işin içinden çıkamazlar.

Açlık aynı zamanda uykusuzluğu da mûcibdir. Uzlet ve halvet nasıl sükûtu mûcib ise, açlık da uykuyu giderir. Zîrâ halvette konuşacak kimse olmadığı gibi, aç kimsenin de canı konuşmak istemeyeceği tabiîdir. Bu açlık ancak sâliklere mahsustur. Bu da, sâlikin haline göre 10 günden 20 güne veya 40 güne kadar devam eder.

Bu müddet içinde hep oruçlu olması ve aldığı dersleri yapması lâzımdır. Bundan çıktıktan sonra yine yeme ve içmede îtidali bozmamak lâzımdır. Bazen yine riyâzât haline dönmesi münâsib olur. Nefsi boş bırakmamak bakımından bu lâzımdır.

Olgun ve kâmil insanların, yemeklerini âdetleri vechile yemeleri câizse de, ihtiyatı elden bırakmamak daha evlâdır. Bu riyâzatlarla sâlikler ve dervişler, kendilerine lüzumlu halleri elde edebildikleri gibi, kâmilîn ve muhakkıkîn makamlarına da erişerek, bazı esrarlara nâil olurlar.

Lâkin, "Hal veya makâm sahibi olacağım!" diyerek yapılan riyâzât ve açlıklar, çok büyük tehlikeler îrâs edebilir. Bazen, bu niyetle hareket edenlerin bir takım evham ve hayalâta kapılarak, velî olacağım derken deli olup çıkmalarından korkulur. Bu gibilere lâzım olan, devamlı oruç tutmak ve sünnet-i seniyye vechile yemeğini azaltarak, günde bir öğün yemeye kendisini alıştırmak ve haftada ancak iki kere katıkla yemeği yemektir.

Riyâzetin bize göre daha münâsibi, Peygamberimiz SAS Efendimiz'in buyruklarına uyarak, sahur yemeğini de bırakmamaktır. Zîrâ, sahur ymeğinde hem bereket, hem de sünnet-i seniyyeye riâyet vardır. Hele 21 kuru üzümle, biraz da ekmek olursa daha güzel olacağını zannederim.

Bu riyâzâtlarda mübtedîler için huşû', huzu', zül, meskenet, iftikar ve sukûnet husule gelir, fena hatıralar olmaz. Muhakkıkîn için ise açlıkta, rikkat, safâ, Hak ile ünsiyet ve havâtırın tamâmiyle kaybolması vardır.

Onlar böylece izzet-i ilâhiye ve saltanat-ı Rabbâniye ile şereflenerek, beşeri sıfatlardan temizlenir ve melekiyyet sıfatlarını kesbeder. Makamları ise, makàm-ı samedânîdir. Bu makam öyle âlî bir makamdır ki, onun ahvâl-i acîbesi ve esrâr-ı garîbesi vardır. Himmet sahiplerinin ve azîmet sahiplerinin açlıkla kesb ettikleri faydaları ve kemalleri saymakla bitirmek mümkün değildir.

Rübâiyât

Açlık ki tok eyler ol kamu a'zâyı,
Açlıkta bu nefis terk eder dünyâyı.
Hem açlık açar rumûz-ı her ma'nâyı,
Açlıkta bulur bu cân-ü dil Mevlâyı.

Nândan boş olan kimse ne pür-hikmettir
Gönlü gözü uyanık, işi ibrettir.
Açlık ki tamâm-ı hıffetü iffettir,
Her derde şifâdır ol, tene sıhhattir.

Hakkı, az yer eyle batna halkı mîzân,
Açlıkta yok ol, ziyân ki toklukta ayân.
Açlıktan olan ziyâna bestir bir nân,
Toklukta marazlara gerek çok dermân.

Hakkı, yemek az ye, az uyu, az söyle,
Cân sağlığı, dil hoşluğu bul sen öyle.
Her ne dilesen gönlümde bul zevk eyle,
Kim iki cihân saâdetidir böyle.

Bend eyle dehânı bu cihânı seyr et!
Koy hâbı gönüle her nihânı seyr et!
Aşk aça yürekte çün dehânı seyr et!
Deryâlar içip safâ-yı cânı seyr et!

Nefs ehline gerçi açlık olmuş zindan,
Ammâ ki gönül ehlinedir hoş seyrân.
Açlıkta gönül safâ bulur, lezzet-i cân
Pes cû'dur ehl-i Hakk'a Hak'tan ihsân.

Hakkà ki taam-ı enbiyâdır açlık,
Hem hâl ü makàm-ı evliyâdır açlık.
Hem safvet-i kalb-i asfiyâdır açlık,
Her derde devâ ve hoş nevâdır açlık.

Hakkà ki safâ-yı asfiyâ cû' olmuş,
Takvâ ne reşâd-ı etkıyâ cû' olmuş.
Hem fıtnat-i re'y-i ezkiyâ cû' olmuş.
Bel zirve-i cây-i irtikâ cû' olmuş.

Çok uyumak oldu ilm ü fazlı hâdim,
Nevvâm-ü ekûl olur alîl ü nâdim.
Şeb kàim ü gündüzü dahî ol sàim.
Tâ menba-ı ilm ü fazl olasın dâim.

Hakkı Hak için nehâr ü leyl ol kàim,
Ölmezden ölüp sen ol gamından hâim.
Oldukça bu nefs hay, gönüldür nâim,
Nefs ölse gönül bulur hayât-ı dâim.

Mehmed Zâhid KOTKU
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın