|
Konu Başlığı: Aşkullah Gönderen: Ekvan üzerinde 06 Aralık 2010, 12:46:08 Aşkullah...
Ey dost... İçimin acıları depreniyor. Aşkın yağmurlarında boydan boya ıslanan yüreğimin yollarına düştün. Ay yüzlü siman, ruhumu nura boğsun, ızdırab sellerinde çırpınan kalbim bakışınla selamete ersin... Gel ve gir kalbime... Sensiz viraneye döndüm. Alem akışına devam ediyor. Fakat ben, yad ellerde divane oldum. Seni, sevdiğim şehrin sokaklarına bırakmadım, gönlüme ince, ince kazıdım. Ne olur gel ve dur kalbimde, ben seninle çaresiz bir derde düştüm. Bırak, kirlenmiş çağa inat aynalarda yüzün gülsün. Güneş daima seninle doğsun, fecirler yepyeni muştular bestelerken, ay ve yıldızlar dile gelsin, uzak ufuklarda hayat ışıldasın, yaşamak seninle olunca, devasa kederler dize gelsin... Benden uzaklaşma... Çağ ve insanlık sana muhtaç. Daima değişen duygular seninle anlam kazanacak, hem bu dünya, hem ötesi seninle mamur olacak, zor da olsa insanların kalbine gir, ne olur sensiz bırakma bizi. AŞKULLAH... Alem seninle dönüyor. Biliyorum zerreden, kürreye herşey seninle alâkalı. Öyleyse neden bu kadar uzaktasın? Gel ve gir kalbime, gir kalbimize Çünkü; insanlarım, geleceğim ve dünyam, SANA MUHTAÇ... Ayse Öztürk |