Aşk İşi

Aşk İşi...

Ahmet Rüstemoğlu

İlk Kur'an hocam, Babıççı (Pabuççu olmalı) Hoca'dır. Mahallemizin hanım hocalarındandı. Evimizin hemen yakınında bulunan Cennet Pınarı'nın yanındaki sokağın içinde, bahçesinde büyük bir dut ağacının bulunduğu, iki katlı bir evin, taşlarla döşenmiş avlusuna bitişik sofada Kur'an okuturdu. İlkokul öncesi ve ilkokul yılları... Her yaz bir yerlere kadar öğrenir, her kış okul döneminde unuturduk. Ellerimizde cüzlerimiz, koltuk altlarımızda, ısınmak için taşıdığımız odunlar, her cüz bitiminde düzenlenen coşkulu törenler, şarkılar dünyasında yaşar gibi hatırladığımız melodik öğretim metodları...

"Rabbi yessir, vela tüassir, rabbi temmim bil hayr. Hayırları hayır eyle... Şerleri def eyle... Okuyan çocuklara maşaallah biz de okuruz inşaallah."

Bu, o günlerden zihnime kazınmış bir minik dua...

Babıççı Hoca'nın ne deyneğini hatırlıyorum, ne de azarını...

Belki de hiç yoktu onlar...

Aksine, Babıççı Hoca'nın evinde, Ramazan Bayramlarında Maraşta kömbe denen, çörek pişerdi, onun burcu burcu kokusu kalmış burnumda... Kur'an'ın burcu burcu iklimine, buğdayın - harumun - zeytinyağının burcu burcu bereketi karışmış gibi... Dut gölgesi altında, zaman zaman silkeleyip kapıştığımız balg ibi dutların tadı ve bir Anadolu evinin ruhaniyetini hissediyorum şimdi... Kur'an'la birlikte... Müslüman çocukluğunun olmazsa olmazı Kur'an...

Sonra İmam Hatip...

Ve Sandal Hoca...

Babamın, anamın kabirleri Kur'an nuruyla dolsun, onların baseriti bizi İmam hatip iklimi ile buluşturdu...

Ve Rabbimize sonsuz hamdolsun ki orada, Sandal Hoca gibi bir ipek - sima Allah dostunun muallimliğine mazhar olduk...

Zihnimde Sandal Hoca ile merhum Musa Efendi Hazretleri aynı sima güzelliği ile, nur - veçhe ile buluşuyor... Bilmem aynı endamda mıydılar, yürüyüşleri benzer miydi, bakışları, gülüşleri, sakallarının beyazlığı...

Huylarının ipeksiliği aynileşiyor içimde...

Babıççı Hoca'dan öğrenip öğrenip unuttuğumuz Kelam-ı Kadimi Sandal Hoca öğretti bize, yani o günün İmam Hatip'li çocuklarına...

İki özelliği var ki, yüreğimde silinmez bir izdir güzel insan örneği olarak...

Birisi, İmam Hatip'e gelmiş ama Kur'an bilmeyen çocuklara Kur'an öğretmek için ders saatinden önce, - kimbilir belki de sabah namazını kılıp, yollara düşüyordu okula ulaşmak için- okula gelmesiydi. Yaşlı bir insandı, ama o sabah derslerini hiç mi hiç aksatmazdı. Eminim bu aşktı. Eminim, bu çocukları bulduğu için Rabbine sonsuz hamd halindeydi. Eminim, fetret zamanlarından sonra bu çocuklar Kur'an'ın kapısını çaldığı için içten içe sevinç gözyaşları dökmekteydi. Bir çocuğa Kur'an öğretmek, onun nezdinde, eminim, Rasulullah'ın yetiştirdiği, bir çoğu Bi'r-i Maune'de şehid edilen Kur'an muallimlerinin izi ile buluşmaktı.

Onun için derim ki hep, Sandal Hoca'nın aşkı lazım. Kur'an hocalarına... Hoş, herkesin hayatında bir mübarek Sandal Hoca da vardır...

Sandal Hoca'nın diğer özelliği, cezaları idi... Hayır, hayır, sopası falan değil. Çocuklar olur da yaramazlık olmaz mı, elbet olur. Kur'an okurken de olur, namaz kılarken de... Belki çocuk, böyle sever sevdiklerini, senli - benli olur o yaramazlıklar içinde buluştuğu şeylerle... Peki Hoca olur da, cezası olmaz mı? O da olur... O da işin tuzu biberidir. Ama Sandal hoca'nınki gibi olursa... Yani nasıl? Yani şöyle:

Sandal Hoca'nın cezası, baş ve işaret parmakları ile bizlerin kulak memesini, şöyle bir kelebek dokunuşu hafifliğinde tutmasıydı. kesinlikle kelebek dokunuşu hafifliğinde... Anlardık ki Sandal Hoca'yı üzdük... Ya da bazen, sırf kulaklarımıza öyle bir dokunsun diye yaramazlık mı yapardık, bilmiyorum.

İçimden o geçer hep, bir Kur'an Hocasının, mecbur kalırsa, en yaramaz, en haşarı talebeye müeyyedesi bu kadar olmalı, sanki... Bu kadar ve bu sevgi, şefkat dozu ile yüklenmiş olarak... Yani "Bak, ben seni çok seviyorum, senin Kur'anı öğrenmen için can atıyorum, sen bana Rasulullah'ın emanetisin" der gibi... Öyle demez miydi, Bir'i Maune'de şehit olmasa ve gidecekleri yerlere ulaşsaydı Rasulullah'ın rahle-i tedrisinde yetişen Kur'an muallimleri?

Sandal Hoca, Kur'an-ı Kerim yanında, Siyer derslerimize de girerdi. Belki de, bu yüreği Siyer'in sularında yıkamış, arındırmıştı... Müşahhas bir olayı hatırlamıyorum ama Siyer içimde efsunlu bir sevgi halesi halinde ise, bunda Sandal Hoca'nın sesiyle ve siması ile taşınmış olmasının büyük tesiri olmalı.

Son olarak derim ki:

Çocukların Kur'an'la buluşmasında;

Aşk ehli ana - babalar olmalı...

Aşk ehli hocalar olmalı...

-Hadi yavrum, git, Kur'anımızı öğren diyen ana - babalar...

-Sen geldin ya yavrum, sen Kur'anımıza geldin ya... diye çocuklara sarılan Hocalar...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın