Aşk dediğin sonsuz olmalı

Aşk dediğin sonsuz olmalı

Günümüzde birçok şey gibi aşk da anlamını yitirmiştir İnsanlar kendilerine verilen bu üstün duyguyu tanıyamamışlar ve yanlış yerlerde, yanlış zamanlarda ve yanlış kişilerde kullanır olmuşlardır

AŞK DEDİĞİN SONSUZ OLMALI

Yaratılış itibari ile tüm insanlarda sevgi mayası vardır Her insana bahşedilmiş olan bu hazineyi kullanabilenler, önce aşk, sonra da bütün sevgileri içine alan "Muhabbet" derecesine ulaşabilirler Onun için "Aşk"ı, aşktan ayırmak gerekmektedir

Aşkı sonsuza ulaştırabilecek en kısa yol sevgidir Allah'tan gelen, Allah için olan ve Allah'a ulaştıran bir sevgi Peygamber Efendimiz Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in buyurduğu gibi:
"ALLAH'ım! Bana senin sevgini, seni sevenin sevgisini, senin sevgine ulaştıracak olan her sevgiyi nasip et"

Bizler önce birbirimizi sevmeliyiz, daha sonra asıl sevgiliyi Yaratılanı sevmeden, Yaratan'ı asla sevemeyiz Basit, sıradan ve banallaşmış üç günlük sevgi değil benim anlatmak istediğim sevgi; ne olursa olsun sonuna kadar giden, gidilmeye lâyık olan sevgi

AŞK DEDİĞİN SONSUZ OLMALI

Sordum kendime: "Aşk nedir?" diye…

Elbette bu soruyu önce kendime sormalıydım ve önce kendim cevaplamalıydım Defalarca sordum aşkı kendime ve cevap verdi içimdeki ben:

"Aşk" dedi, "aşk tarif edilemez, tanımlanamaz, aşk şudur yahut aşk budur denilemez Onu yaşamak gerek, onu hissetmek gerek, tüm benliğinle onu duymak, algılamak gerek…"

Onun için aşkı anlatmayacağım size, aşkı tanımlamayacağım Tariften uzak olanı tanımlamaya çalışmanın adı tanımsızlık olsa gerek Bu nedenle tanımlamaktan ziyade tanımayı, anlatmaktan ziyade anlamayı tercih edeceğim

Aşk dediğin ya Allah'tan gelmeli, ya Allah için olmalı ya da Allah 'a ulaştırmalı; yoksa yerle bir olmalı Aşk "sevgi" boyutuna ulaşmıyorsa adı batmalı… Sevgi ki, 'ın varlıkları yaratmasındaki yegâne gayesi Sevgi ki, Allahu Teâlâ'nın kullarına yerleştirdiği en güzel hediye O'ndan gelen ve O'na dönecek olan en anlamlı duygu…

Mutlak bir varlık olan Allah'tan besleyemediklerinde sevgilerini, o sevgi yok olmaya mahkûm olacaktır Kaynağı Allah'tan gelmeyen tüm aşklar yok olmaya, batmaya mecburdur çünkü

Yaratılış itibari ile tüm insanlarda sevgi mayası vardır Her insana bahşedilmiş olan bu hazineyi kullanabilenler, önce aşk sonra da bütün sevgileri içine alan "Muhabbet" derecesine ulaşabilirler Onun için "Aşk"ı, aşktan ayırmak gerekmektedir Günümüzde aşk denilince anlaşılan, cinsellikten başka bir şey değildir Aşk bu kadar küçültülemez, aşk bu kadar basitleştirilemez Aşkı cinsellikle aynı seviyeye indirgeyenler, ne yazıktır ki, birçok konuda olduğu gibi bu konuda da bir kavram karmaşası yaşadıklarını anlayacaklardır Toplumumuzun en fazla acı çektiği bu gibi kavram karmaşaları yüzünden neredeyse her alanda iletişim sorunları yaşanmaktadır Bu durumdan "aşk" da nasibini almış ve asıl boyutundan uzaklaşmış, çok farklı bir anlam yüklenmiştir Her gün gazete ve dergi sayfalarında çok rahat karşılaştığımız yazıları şöyle bir analiz ettiğimizde şunu görmekteyiz:

Aşk, sahiplenme motifinin en üst düzeyi olarak görülmektedir Özellikle eğitim sistemimizin kanayan yarası hâline gelen, aşkı (!) için derslerini aksatan, eğitimini tamamlayamayan, günlerini ve gecelerini hep onu düşünmekle geçiren, her şeyi göze alan hatta aşkı (!) için ölümü bile göze alıp: "ya benimsin ya toprağın!" diyerek önce âşık olduğu insanı sonra da kendini öldüren, "Aşk ki, aşktır varsa sonunda ziyan" nidâlarıyla hiçbir şeyi umursamayan ve "aşk cellâdı" kesilen insanlara bir bakın Aşktan anlaşılan şey bu mudur? Aşk bu mu olmalıdır? Bunun adına aşk mı denir?

"O bedenimdeki ruhtu O bendim Ben onda anlam kazanıyordum Tüm varlığımla ben ondaydım Kendi iniltimi onda duyuyordum O benim her şeyimdi… Onsuz hayat benim için hayat değildi Ne ben anlatabiliyordum, ne de o anlayabiliyordu Bu nasıl bir duyguydu? İnsan niçin sevilme ihtiyacı duyuyordu? Kendimi ona farkettirmek için elimden geleni yapmıştım Onun beni farketmesi, benim için neden bu kadar önemliydi? Çileyse çile, dertse dert, acıysa acı; yeter ki onunla olaydım, her şeye razıydım Onun yanında; yeter ki, yeter ki… (hıçkırıklar ve gözyaşları) Ben bu aşka yenik düştüm…" diyerek başlıyordu dinlemiş olduğum bir aşk hikâyesi

Aşk bu kadar ağır mıydı? İnsanlar niçin aşka yenik düşüyordu? İnsanlar, aşkta huzur ve mutluluk bulmaları gerekirken; niçin acı, elem, dert ve keder çekiyorlardı? Âşık olduğu için acı çeken, kendisini mahveden binlerce insan aşkı anlayamamışlar mıydı; yoksa aşk mı kendini anlatamamıştı?

Hayır! Aslında sorun aşkta değil; insanların aşka bakış açılarındaydı Yerli ve yabancı tüm dizilerin temel konusu "aşk"tı; fakat cinsellikten öteye gitmeyen bir aşkı anlatıyorlardı insanlara Filimler aşka değinmeden edemiyorlardı; fakat bu nasıl bir aşktı? "Seni seviyorum!" demekle aşk kelimelere mi bürünüyorduKelimelerle anlatılamayan bir olgu, nasıl oluyordu da kelimelere sığdırılmaya çalışılıyordu? Aşkın karşısında kelimeler anlamını yitirirlerken, cümleler yetim kalırken filimler, diziler, romanlar ve diğerleri aşkı anlatmaya kalkışıyorlardı "Seni seviyorum!" Ya sen? Sen de beni seviyor musun?

Tam bu noktada şunu vurgulamak gerekir: Aşk, başkasını sevmekmiş gibi görülse de aslında hiç de öyle değildir Aşk ve sevgi ilişkilerinde sevmekten ziyade sevilmek; önemsemekten ziyade önemsenmek; değer vermekten ziyade değer verilmek vardır

Aşk konusunda kimse yalan söylememeli Günümüzde aşkın bir başkasını sevmek olduğunu söylemek koca bir yalandır Aşk, karşılıksız yaşayamaz olmuş, aşkı besleyen sevilme ve önemsenme duygusu olmuş Aşk dedikleri şey, iki "yok"un birleşmesi anlamına gelmiş Aşk, bu anlamda bir başkasının dünyasında var olma çabası hâline dönüşmüştür

Aşk tutkuya dönüşmüş; duygular aklın önüne geçer olmuş… Saatlerce hayaller kurmalar, dalıp gitmeler insanın kendi varlığına gölge düşürmüş Duygular melankolikleşmiş Hayatın en büyük amacı, "o kişi"yi kazanmaktan ibaret sayılır olmuş Toplumumuz dizilerle, filimlerle, sinemalarla aşka özendirilmiş; fakat aşk cinsellikle aynı kefeye konulur olmuş Sonra ortaya çıkan ruhsal çöküntülerin ve psikolojik bozuklukların önüne geçilemez olunmuş Ruhsal sorunların yol açtığı fiziksel bozukluklar ise, psikosomatik rahatsızlıklara geçit vererek, ciltte tahribatların meydana gelmesine, tansiyonda ve kalpte görülen değişikliklere ve daha birçok fiziksel rahatsızlıklara neden olmuştur Siz de küçücük bir sivilceyi kendisine sorun eden insanlarla elbet karşılaşmışsınızdır!

Günümüzde birçok şey gibi aşk da anlamını yitirmiştir İnsanlar kendilerine verilen bu üstün duyguyu tanıyamamışlar ve yanlış yerlerde, yanlış zamanlarda ve yanlış kişilerde kullanır olmuşlardır En nihayetinde de aşk, masum olmayan bir görünüme bürünmüştür: Âşık olduğu insanı yüceltmeler, kutsamalar, ilahlaştırmalar… "O benim her şeyimdi; onsuz yapamıyorum O yoksa bu benim için yaşamak değil…" diyen henüz on dokuz yaşındaki genç bir insanın aşktan acı duyması, hayatının anlamını kaybetmesi sizce ne anlama geliyor? Onunla mı dünyaya geldi, o da kendisi gibi bir insan değil miydi, o da "yok" olacaklar arasında yer almıyor muydu? Allah'tan başka her şey yok olmayacak mıydı? O hâlde sorun nereden kaynaklanıyordu? Aşk ve sevginin yüceliğinin anlaşılamamasından mı; yoksa bunları kendimizce yüceltirken aslından uzaklaştırmamızdan mı?

O halde aşk nasıl

sonsuz olur?

Aşkı sonsuza ulaştırabilecek en kısa yol sevgidir Allah'tan gelen, için olan ve Allah'a ulaştıran bir sevgi Peygamber Efendimiz Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in buyurduğu gibi:

"Allah'ım! Bana senin sevgini, seni sevenin sevgisini, senin sevgine ulaştıracak olan her sevgiyi nasip et"

Sevgiyi anlamadan "aşk"ı anlayamayız Her ailede bulunması gereken ve her aileyi "Örümcek ağları"ndan kurtaran yegâne güçtür sevgi Öyleyse sonsuz bir aşka kapılarımızı sonuna kadar açmak istiyorsak, önce sevginin ne demek olduğunu, kimin adına başladığını, kaynağını nereden aldığını ve bizi nereye ulaştırması gerektiğini bilmek zorundayız

Kapılarınızı sevgiye açmak için hazır mısınız?

Sevgiye bir çağrıdır her varlık ve her güzellik: "Gel beni sev" der kendi hâlince Sevgi kâinatın mayasında vardır Sonsuzluk içinde sadece sevgi hayata bir mâna verir Sevgi olmasaydı, insan yaşayamazdı bu dünyada öleceğini bile bile… Bir şey ne olursa olsun, sevmeden ona inanamazsınız İnanmadığınız şeyi ise kesinlikle yapamazsınız İnsanın sevmediği, inanmadığı bir şeyi isteyerek, canı gönülden yaptığı görülmemiştir Her şey sevgiyle başlar; şu anda bizim dünyada oluşumuz, yaşıyor oluşumuz, mücadelemiz, hatta hırs ve gururumuz bile Sevmeyen çaba göstermez çünkü; sevmeyen bir şeyler yapmak, koşuşturmak, mücadele etmek istemez

Sevgi, sevgi, sevgi

Sevgisiz yürek cehennem, sevgisiz hayat zindan oluyor Mevlânâ'yı döndüren, Yunus'u peşinde koşturan sevgi değil de neydi? Büyük ve ünlü liderleri, lider yapan neydi? İnsan, önce sevmeyi öğrenmelidir Ya siz! Siz neresindesiniz sevginin? Hep başkasının sizi sevmesini bekleyemezsiniz; sevgiyi her zaman "başka"larında arayamazsınız, buna hakkınız da yok

Hiç düşündünüz mü dünya neden bu kadar güzeldir ya da öyle görünür? Niçin sevilir ve sevilmeye lâyıktır tüm güzeller? Niçin şu koca dünya küçücük bir kalbi dolduramayacak kadar küçük kalır? Çünkü sonsuz bir sevgi barınır kalpte Sonsuzun yanında dünya da küçük kalır, içindekiler de İnsan bir sevdi mi, ne dünya kalır, ne de içindekiler Öyleyse bu sonsuz sevgiye lâyık olan kimdir? Ya da sonsuz bir sevgi var mıdır gerçekten? Varsa kaynağı nereden gelmektedir? Hayat, sevgisiz de hayat olmaz mıydı?

Sevgiyi anlatmak için bir değil binlerce ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın