En Vefalı Sığınak

En Vefalı Sığınak

Hayatımız tekdüze değildir İnişler vardır onda çıkışlar da Kâh üzülürüz, dertleniriz, boşluklara düşeriz; kâh sevinç çığlıkları atarız Bazen kazanır, bazen de kazanma kuşağında kaybederiz Kimi zaman, zaferden zafere koşar; kimi zaman da mağlûbiyetlerle inim inim inlerizİnleriz; çünkü biz insanız, çünkü hayattayız ve imtihândayız Halk deyişiyle; inişler de çıkışlar da, ölümler de zulümler de; zaferler de mağlûbiyetler de biz insanlar için vardır Çünkü biz Sonsuz Kudret’in yanında âciziz, eksiğiz, O’na muhtâcız Elbette üzüleceğiz ve elbette ki sevineceğiz, gerektiğinde

Ancak; sevinçli zamanlarında, sevincini paylaşabileceği dostlar aradığı gibi; hüzün ve dertli zamanlarında da bir sığınak arar insan Kimi zaman bir vefâlı dost olur bu sımsıcak, sığınılacak kucak Kimi zaman da yalnızlığı tercîh eder, kaçarız köşe bucak Kimi zaman göz yaşlarımıza sığınır, hıçkıra hıçkıra, hüznümüzü dökünceye dek ağlarız Kimi zaman duâlarla Cenâb-ı Hakk’a yakarışa geçer, O’nun Sonsuz Büyüklüğünün karşısında, sonsuz küçüklüğümüzle inim inim inleriz Bazen, ‘lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâh’ larla yine o Büyük Kapıya koşarızZaten, Dua Peygamberi Ufuk İnsan (sallallahu aleyhi vesellem) de öyle buyur muyor mu? “Olaylar sizi, yonttuğunda, yıprattığnda, işler sarpa sarıp ciddîleştiğinde ‘lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâh’ deyiniz” Yani bir sığınak arayınız, bulunuz ve oraya atınız kendinizi Bu nedenle biz de, elimizden birşeyin gelmediği bunalım ve sıkıntı dönemlerimizde, herşeyi Güzeller Güzeli Rabbimize havale eder, onun güç ve kudretine sığınırız Bir başka rivâyette de Nebiler Serveri hakkında şöyle buyrulur ve bize bir çıkış yolu, asla kapanmayan bir sığınak kapısı daha gösterilir: ‘Olaylar O’nu sıkıştırdığında, o kendisini namaza atardı, namaza koşardı, namaza sığınırdı’ Evet, O’nun (aleyhisselâm) tavsiyeleri doğrultusunda, çoğu zaman da işte o asla kapanmayan Yüce Dergâha koşar, O’nun huzur dolu ikliminde, hacet namazlarıyla, dertlerimizi bir bir şerh ederiz, gururumuzun hortumunu kıran ve Rabb’e en yakın olduğumuz secde anlarında

İnanan gönüllerin mi’râcı olan namaz, Rabb’e en yakın ânımız olan secde, Hak rahmetinin damla damla oldup aktığı gözyaşları, duâlar ve vefâlı-sâdık dostlar Evet, herbiri bizim için vazgeçilmez, kapılarından asla boş döndürülmeyeceğimiz, kudsî bir sığınaktır Ancak biz bunlara, çoğu zaman vefâlı dostlarımız arasında saymayı unuttuğumuz başka bir kapı daha eklemek istiyor, birazcık ondan bahsetmek istiyoruz

Kitaplar
Bazen de, evet bazen de kitaplara koşarız O vefâlı dostlarımıza Çıkarırız tozlu raflardan eski bir dost mesâbesindeki kitaplarımızdan birini, atarız yaralı kalbimizi onun sihirli-büyülü dünyasına Yudum yudum içeriz onların âb-ı hayât fışkırtan kelimelerini, cümleleriniSayfalar eridikçe, erir gider bütün dertlerimiz Unutuveririz onca problemlerimizi Onun ışıktan safyaları almıştır bizi bağrına Bir anne gibi sarıp sarmalamıştır bizi, şefkatli kucağında Alıp götürmüştür apayrı, aydınlık dünyalara, masmavi hülyâlara İçindeki ışık hüzmeleri boğmuştur içimizdeki karanlık girdapları, kâbusları Yeni kapılar açmıştır bize, sonsuza doğru akıp giden yepyeni ufuklar çizmiştir önümüzeYenilemiştir bizi, irâdemizi bilemiştir, türlü türlü beyinlerin aydınlık tayflarını salıvermiştir beynimizin guddelerine Dağarcığımızı umutla, inançla, azimle dolduruvermiştir Bizim için kapanan yolları aralamış, kıvrım kıvrım akıp giden patikalar açıvermiştir gönül gözlerimizin önüne Ve bizi yeniden şekillendirmiştir, insan olmanın zevkini duyurmuştur tâ benliğimizin en derin noktalarına kadar Bu mânâda, ölmeyen, vefâlı bir dosttur kitaplar

Hiç ummadığınız bir zamanda, can sıkıntısından ne yapacağınızı bilemediğiniz bir hâlinizde, yanıbaşınızda buluverirsiniz o vefâlı dostlardan birini Epey zamandır onu unutmuşsunuzudur kitaplıkta Veya ağzı bantlı, yıllar önce bir kenara attığınız, üstünde adınız yazan karton kutularda Unutulmuştur onlar, unuttuğunuz bir köşede Tozlanmıştır raflarda ama size asla küsmemiştir, gücenmemiştir hatta gönül koymamıştır da Sitem bile etmeden, yine aydınlatıverir içinizi ışıl ışıl Ferâhlar, rahatlar, huzur yudumlar ve kendinizi bulursunuz yenidenOnunla, yazarla diyaloğa geçiverirsiniz Konuşursunuz, siz sorarsınız o cevaplar döktürüverir önünüze, dert yumağı gönlünüze Cümleler boğazınızdan kalbinize akarken, yıldız yutmuş gibi olursunuz âdetâ Yana yana aradığınız öğütler, dertlerinizin dermânı ondadırSıkıntılarınızı giderecek, efkârınızı dağıtacak, problemlerinizi bir bir çözecek biricik vefâlı kaynak odur Çünkü onu, benliğinizi oluştururken, aylar belki yıllar önce, kitapçı kitapçı dolaşmış, âdetâ bir kitap şöleni olan fuarları kollamış, eskici tezgâhlarından toz toprak içinde ayıklamış, sanki bir kavun koklar gibi koklayıp almıştınız Herbirinin bir fedakârlık hikâyesi de vardır belki sizde Burslarımızla, babamızın gönderdiği harçlıklarımızla, kim bilir daha hangi fedakârlıklarla, hangi heveslerle almıştınız onları Evet onu siz seçmiştinizOnunla tamamlanıp bütünlüğe ermiştiniz Yine bulursunuz bütünlüğünüzü onda Bunalım uçar gider, sıkıntılarınız dağılırverir ve artık yeniden “ben” diyebilirsiniz; “varım” diyebilirsiniz Güçlenir, bilenir, sizi çepçevre sarıp sarmalayan zincirlerinizi kırmış gibi oluverirsiniz Evet, onda tekrar, hergün yeni bir fethe çıkar, yepyeni dünyaların kapılarını aralar, türlü türlü keşiflerde bulunur, kupkuru sıkıntılı hayatınızı yeşertir, adata kendinize has bir bahçe oluşturuverirsiniz
Evet, kitaplarımız, hiç ölmeyen ve hep bizi bekleyen akıl, öğüt ve teselli kaynağımızdır Bizi asla geri çevirmeyen ve hep açılan vefâlı bir sığınak kapısıdır Ve bize çok yakındırlar, yanıbaşımızdadırlar, bizi gözetlemektedirler, bizi asla terketmemektedirler Bulundukları yerlerde, kendilerini ziyâret etmemezi beklemektedirler Bizi çok güzel karşılayıp ağırlayacakları da şüphesizdir o tekellüfsüz dostlarımızın

Büyük mütefekkirimiz Cemîl Meriç, kızı Prof Dr Ümit Meriç Yazan Hanımefendi’ye bazı tavsiyelerde bulunurken şöyle diyor: “Son tahlilde kitaptan başka dost yoktur Tekrar Dünyâ’ya gelsem, belli bir param olsun, okuyup yazayım Üniversite kütüphanesine girsem, bir ay kalsam, zeytin ekmekle yaşasam Pasif kalamıyorum kitapla Derhal diyaloğa giriyorum Gideceğim ve söylediklerimi bitirmeden gideceğimKütüphanemdeki kitapları hiç kimseden öğrenmedim ve cemiyete rağmen okudum Okuyucum yok, olanları da elli sene okusam bitmez”

Elbette ki bütün kitaplar böyle değildir Bütün kitapları övmek kitaba karşı yapılabilecek en büyük haksızlık olur “Arkadaşını söyle, senin kim olduğunu söyleyeyim” demiş büyüklerimiz Bunu şöyle de uyarlayabiliriz: “Okuduğun, sevdiğin kitapları söyle, senin kim olduğunu söyleyeyim” Evet, kitaplarımız bizi ele verir, kim olduğumuzu, eğilimlerimizi, gidebileceğimiz noktaları gösteriverir
‘Kitâp’ deyince vehle-i ûlâ’da akla gelen, Yüce Kitâbımız’dır Zaten O’nun bir adı da ‘el-Kitâp’ değil midir? Gerçek Kitap, -kendi beyânıyla- içinde şüphenin asla bulunmadığı yegâne ilâhî kaynak O’dur Bütün kitaplar, O’na yaklaştıkça, O’nun anlaşılmasına vesile oldukça, O’nu şerh ettikçe değer kazanır
O’nun Yüce Beyân’a yaklaştıran kitapların aydınlık dünyasında, huzurlu bir yolculuk dileğiyle

Bayram Kusursuz
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın