Allahtan başkasına kulluk yapanlar

Allah’tan Başkasına Kulluk Yapanlar

Abdullah Dai

Yegâne Rabbimiz Allah Azze ve Celle, asla şirk koşmadan,(1) yalnız ve yalnız O’na kulluk, yani ibadet edelim diye yaratmış olduğu biz insan kulları, (2) O’ndan başka rab ve ilâh edinmemeye emrolunmuşuz. O, biz insan kullarının yegâne Rabbi ve İlâhıdır.
“Senden önce hiçbir Rasul göndermedik ki, ona şunu vahyetmiş olmayalım: ‘Benden başka ilâh yoktur, öyleyse Bana ibadet (kulluk)edin.” (3)
İnsanın yaratılış gayesi ve vazifesi, Allah’a şirk koşmadan ibadet yani kulluk etmek iken, dosdoğru yoldan sapıtanlar, Allah’dan başkalarını rabler ve ilâhlar edinmektedirler… (4)
Yegâne önderimiz Rasulullah(sav)’den Adiyy b. Hatim(ra)’ın rivayet ettiği hadiste buyrulduğu gibi, Allah’dan başka rabler:
“Herhangi bir şeyi onlara helâl kıldıkları vakit onu, helâl kabul ediyorlar ve herhangi bir şeyi de onlara haram kıldıkları vakit onu, haram kabul ediyorlardı.” (5)

Allah’ın helâl kıldığını haram, haram kıldığını helâl eden, yani Allah’ın serbest ettiğini yasaklayan, yasakladığını serbest yapan kişilere, makamlara, meclislere ve kitlelere itaat edenler, onları, Allah’tan başka rabler edinmiş ve ilâhlaştırmışlardır. Onlara, rab ve ilah ismini vermeleri veya vermemeleri bunu değiştirmez. Hangi isim ve hangi vasıflarla anarlarsa ansınlar, netice itibariyle fark eden bir şey yoktur. Onlar, onları rab ve ilâh konumuna getirmişlerdir.
Meşhur müfessir Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır (ra)’in beyanıyla:
“Herhangi birini rab edinmiş olmak için behemahal ona, ‘rab’ adını vermiş olmak şart değildir. Allah’ın emrine uygun olup olmadığını hesaba katmayarak, onun emrine uymak ve özellikle de dinin hükümlerine aid olan hususlarda onu kural koymaya yetkili sanıp ne söylerse, ne emrederse doğru farzetmek, ona uyduğu zaman Allah’ın emrine ters düşecegini düşünmeden hareket etmek, onun emirlerini taparcasına yerine getirmek, onu rab edinmek ve ona tapmak demektir.” (6)
İşte apaçık hakikat budur! Birilerinin iyi niyetleri, maslahatlara dayalı te’villeri ve şerr işlerken hayır murad etmeleri hakikatı değiştirmez…
Âlemlerin Rabbi Allah Azze ve Celle şöyle buyuruyor:
“Allah, O’ndan başka ilâh yoktur. En güzel isimler O’nundur.” (7)
“Gerçekten Ben, Ben Allahım. Benden başka ilâh yoktur. Şu hâlde Bana ibadet (kulluk) et ve Beni zikretmek için dosdoğru namaz kıl.” (8 )

İnsanların, ortağı olmayan Rabbi, Meliki ve İlâhı Allah Teâlâ,(9) Kendisinden başka rab ve ilâh olmadığını beyan etmekte, sadece kendisine ibadet, yani kulluk edilmesini ve kendisinden başka rablaştırılan, ilâhlaştırılan şeylere ibadet yani kulluk edilmemesini emretmektedir.
Hidayete sırt çeviren, imanı reddeden ve İslâm’dan iradeleriyle uzaklaşanlar, yani müşrikler, kâfirler ve tağutîler, Allah’dan başka rabler- ilâhlar edinmiş, onlara ibadet, yani kulluk etmektedirler. Onlar, Allah’tan başka rab ve ilâhlara kulluk yaparken, diğer insanları da etkilemekte, hele hele toplumda yetki sahibi yöneticiler ise, yönetilenleri de Allah’tan başka rab ve ilâhlara yönlendirmektedirler.
Şu da apaçık bir hakikattır ki, “yönetilenler, yönetenlerin dini üzeredir!”
Allah’ı bırakarak veya Allah’a inanmakla beraber Allah’dan başka rab ve ilâhlara ibadet, yani kulluk edenleri, şöyle sıralayabiliriz.

1- Şeytana İbadet (Kulluk) Edenler

Rabbimiz Allah Teâlâ şöyle buyurur:
“Ey Âdemoğulları, ben size, ahd vermedim mi ki, şeytana ibadet (kulluk) etmeyin. Çünkü o, sizin için apaçık bir düşmandır.
Bana ibadet (kulluk) edin, doğru yol budur.
Andolsun o, sizden birçok insan neslini saptırmıştı. Yine de aklınızı kullanmıyor muydunuz?” (10)
İmam Kurtubî (ra), meşhur tefsirinde şu açıklamayı yapar:
“Ey Âdemoğulları, şeytana tapmayın (ibadet etmeyin)’ Masiyeti gerektiren hususlarda ona itaat etmeyin ‘diye size emrimi açıklamadım mı?’
Buradaki ‘ahd (emir)’ vasiyet anlamındadır. Ben, Rasullerim vasıtasıyla size tebliğ edip tavsiye etmedim mi? Demektir.”(11)
İmam Fahruddin er-Râzî (ra) şöyle diyor:
“Ayetteki ‘Şeytana tapmayın (ibadet etmeyin)’ ifadesinin mânâsı, ona itaat etmeyin şeklindedir. Bunun delili şudur: Yasaklanan şey, sadece şeytana secde etmemek değildir. Aksinin onun emirlerini kabul edip tutmak da yasaktır. Çünkü boyun eğmek de bir ibadettir.
Biz, emirlere (başkanlara) ibadetle emrolunduk. Çünkü Hakk Teâlâ’nın: ‘Allah’a itaat edin, Rasule itaat edin ve sizden olan ulu’l-emre de (itaat edin).’ (4/Nisa, 59) fermanı ile, onlara itaat ile emrolunduk denilmesin.
Çünkü onlara itaat etmek, Allah emrettiği için olunca bu, yine Allah’a ibadet ve itaat sayılır. Nasıl böyle olmasın ki, bizzât başkasına yapılan secde ve rükû bile Allah’ın emriyle olunca, ancak Allah için bir ibadet olur. Baksana, Melekler, Hz. Âdem(as)’a secde ettiler. Bu, ancak Allah’a ibadettir. Başkanlara ibadet etmek, onlara, Allah’ın emretmediği konularda itaat etmek demektir.”(12)

Şeytana ibadet etmek, onun emrettiği şeylere itaat edip boyun eğmektir… Allah’ın hükümlerine aykırı olan emir ve isteklerde herhangi birisine itaat, ona ibadet etmek demektir… Bundan dolayı, İslâm Milleti’nin atası, Allah’ın dostu, tek başına bir ümmet olan ve put kıran İbrahim (as), Allah’ın kendisine verdiği Nübüvvet ve Risâlet görevine hakkıyla yaparken, tağut Nemrud’un diyanet işleri başkanı ya da dinden sorumlu devlet başkanı olan babası Âzer’e (13) şöyle diyordu:
“Babacığım, şeytana ibadet (kulluk) etme, kuşkusuz şeytan, Rahmân (olan Allah) a başkaldırandır.”(14)
İmam Kurtubî (ra)’in beyanıyla, bu ayette şöyle denilmek istenmiştir:
“Onun (şeytanın), sana emrettiği küfür ve inkârda ona uyma! Çünkü masiyet hususunda herhangi bir şeye veya kimseye itaat eden, ona ibadet etmiş olur.”(15)
Rabbimiz Allah Teâlâ, katıksız iman eden muvahhid mü’min kullarını uyarmakta ve emretmekte:
“Gerçek şu ki şeytan, sizin düşmanınızdır. Öyleyse siz de o nu düşman edinin. O, kendi grubunu, ancak çılgınca yanan ateşin halkından olmaya çağırır.”(16)
Allah Azze ve Celle’nin, insan kullarını irşâd etsin, onlara hidayet yolunu göstersin diye vazifeli kıldığı ilk insan ve ilk Nebî Âdem (sav)’a düşman olan şeytan, Âdemoğullarının da düşmanı olmaya ahdetmiştir:
“(Şeytan) dedi ki: ‘Madem öyle, beni azdırdığından dolayı onlar (ı, insanları saptırmak) için mutlaka Senin dosdoğru yolunda (pusu kurup) oturacağım.
Sonra muhakkak önlerinden, arkalarından, sağlarından ve sollarından sokulacağım. Onların çoğunu şükredici bulamayacaksın.’
(Allah) dedi: ‘Kınanıp alçalmış ve kovulmuş olarak ordan çık. Andolsun, onlardan kim seni izlerse, cehennemi sizlerle dolduracağım.” (17)
Şeytan, insanlardan aldatıp Allah’ın dosdoğru yolundan uzaklaştırıp sapık yollara yönlendirdiği taraftarlarını çılgınca yanan ateşe, yani cehenneme çağırmaktadır. Mü’min müslüman kullar, bu çağrıyı reddetmiş, kendilerine düşman olan şeytanı, düşman görmüş ve ona göre tavırlarını almışlardır. Şeytanın çağrısına uyanlar, ona itaat edenler, şeytana kul olmuş ve ona ibadet eder bir hâle gelmişlerdir.
İmam Kurtubî (ra) ve İmam Fahruddin Râzî(ra) ile diğer İslâm âlimlerin de beyan ettikleri gibi, Allah’ın hükümleriyle hükmetmeyenlere yapılan itaat, onlara ibadet etmek, yani kullukta bulunmaktır. Böylece Allah’dan başkasına kul olmuş olur.

2-Tağuta İbadet (Kulluk) Edenler

Rabbimiz Allah şöyle buyurur:
“De ki: ‘Allah katında, kesinleşmiş biz ceza olarak bundan daha kötüsünü haber vereyim mi? Allah’ın kendisine lânet ettiği, ona karşı gazablandığı ve onlardan maymunlar ve domuzlar kıldığı ile tağutu ibadet (kulluk) yapanlar, işte bunlar, yerleri daha kötü ve dümdüz yoldan daha çok sapmışlardır.” (18 )
Şeyhu’l-İslâm Ebu’s-Suûd Efendi(ra)’ın beyanıyla, “tağuttan murad: Kâhinler ve Allah Teâlâ’ya isyan yolunda itaat ettikleri herkestir.” (19)
İmam Teberî (ra)’ın İslâm Milleti’nce kabul görmüş “tağut” kavramının izahı şöyledir:
“Tağut: Allah’ın karşısına dikilen, ayaklanan, O’nun emirlerine zıt yeni hükümler icad eden her varlık, Allah’dan başka itaat edilmesi istenen herhangi bir şey, kendisine ister bilerek, isteyerek uysunlar, isterse zorla, tehdidle boyun eğdirilsin, her iki hâlde de bu uyulan, itaat edilen tağuttur. Şeytan olmasının, put olmasının yahud da bunlardan başka herhangi bir şey olmasının önemi yoktur.” (20)

İslâm ulemasınca kabul görmüş bu tarihe göre, işgal edilmiş İslâm topraklarındaki egemen düzenlerin tümü tağutturlar. Çünkü bu düzenler ve taraftarları, Allah’ın hükümlerinin hakim olmasını istemedikleri ve bu hükümlere düşman oldukları yetmiyormuş gibi, Allah’ın hükümlerini yasaklamış ve o hükümlerle hüküm edilmesini isteyenleri suçlu kabul ederek, en korkunç işgencelere tabi tutmuş, onları yıllarca hapsederek cezalandırmış ya da idam ederek şehid etmişlerdir.
Bu egemen zalim tağutlara itaat etmek ve onlara destek vermek, onlara ibadet yani kulluk yapmak demektir.
Bundan dolayı Rabbimiz Allah Teâlâ, Muvahhid mü’min kullarının vasıflarını beyan ederken, “Onların tağuta ibadet etmekten kaçındıklarını” beyan buyurmuştur:
“Tağuta ibadet (kulluk) etmekten kaçınan ve Allah’a içten yönelenler ise, onlar için bir müjde vardır. Öyleyse kullarıma müjde ver.
Ki onlar, sözü işitirler ve en güzeline uyarlar. İşte onlar, Allah’ın kendilerini hidayete erdirdiği kimselerdir ve onlar, temiz akıl sahibleridir.”(21)
Tağutu, inancıyla, ideolojisiyle, felsefesiyle, kurum ve kuruluşlarıyla reddedip itaat etmeyenler için şöyle buyrulmuştur:
“Artık kim tağutu tanımayıp (onu reddedip) Allah’a inanırsa, o, sapasağlam bir kulpa yapışmıştır, bunun kopması yoktur. Allah, işit...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın