Allah bizi niçin imtihan ediyor?

Allah, bizi niçin imtihan ediyor?

İçimiz Allah'a karşı çok duru olmalı. O, bize bizden çok daha fazla merhametlidir.

Ali İhsan Er'in yazısı

Durup dururken bizi cezalandırmaz. Bir mümin öncelikle buna inanmalı fakat aynı zamanda kılı kırk yararcasına kulluğun gerektirdiği ödevleri de yerine getirmeye çalışmalıdır.

Sen, ebedi bir hayata talipsin!

Dünya hayatında önemli olan şey, Allah'ın yüceliğinin ve azametinin duyulmasıdır. Biz, iradî olarak da O'nun peşinde olmalıyız. O'nunla münasebetlerimizde araya hiçbir şey girmemeli. Başka düşünceler girince -benzetmek gibi olmasın- güneşle dünya arasına herhangi bir şeyin girmesiyle, bir tutulmanın yaşanması gibi olur.

Evet, O'ndan uzaklaşmada zulumâtlar (karanlıklar), O'na yakın durmada nûraniyetler vardır. O'na yakın olursan, yani O'nun dostu, velisi olursan Allah, her an seni sarmak isteyen zulmetten çıkarıp nûra ulaştırır. Nitekim "Allah iman edenlerin yardımcısıdır, onları karanlıklardan (zulumat) aydınlığa çıkarır" (Bakara Sûresi, 2/257) ayet-i kerimesi bu hakikati dile getirir.

Ayette geçen "zulumât" ifadesinden anlaşıldığına göre karanlık bir tane değildir, çoktur. Nur ise bir tanedir. Fakat karanlığın faktörleri çoktur. Mesela kendimiz açısından, yetiştiğimiz çevre, tabiatımız, cismaniyetimiz, kontrol altına almadığımız mahiyetimizde saklı bulunan bir kısım duygularımız, kinlerimiz, nefretlerimiz, şehvetlerimiz, arzularımız, isteklerimiz.. vs. bütün bunların hepsi zulmete götürücü şeylerdir ve insanı tek başına batırabilir. Bunlardan uzak olduğumuz zaman aydınlıkta olabiliriz.

İnsanı saptıran, fenâlıklara çekip götüren bir ortamda bulunma, cismaniyetin çok ağır baskısı altında olma, kötü arkadaş edinme, şeytan faktörü.. vs. gibi pek çok sebep vardır. Yani insanın dalâletini, gazâb-ı ilahiye uğramasını tek bir hususa bağlamamak gerekir. Bunların hepsine karşı belki ayrı bir teyakkuz, ayrı bir temkin, sürekli tetikte durmak gerekir. Tabii hepsinin başında da Cenâb-ı Hakk'a yakın olma vardır. Yani kul, "Tut elimden, bir lahza Sensiz edemem" ve "Ya Rabbi, göz açıp kapayıncaya kadar, hatta göz açıp kapamadan daha az bir süre olsa dahi beni nefsimle, kendimle baş başa bırakma." duasıyla iki büklüm Rabbine dua dua yalvarmalıdır.

Bu açıdan negatif şeylere karşı hep hazırlıklı olmak gerekir. Onca hayırlı amel yaparsınız, ancak işlediğiniz bir şer sizi alıp götürebilir. Onun için bir mana büyüğü, "Hazer et, dikkatle bas, batmaktan kork. Bir öpme, bir bakma, bir lokma, bir danede batma." diyerek bizi ikaz eder. Nitekim bir kelime insanı baş aşağı getirebilir. Ağza alınan bir dâne batırabilir. Nitekim kuşlar, bir dane için kafese düşerler. Onun için çok hassas ve uyanık olmak gerekir.

İMTİHAN NİÇİN BU KADAR ZOR?

Peki, niçin bu iş bu kadar zor? Sırat kıldan incedir, kılıçtan keskincedir. Doğrudur. Sıratın altında da -keyfiyeti bizce meçhul- cehennem vardır. Biz onu bilmesek bile burada Müslümanlığı dosdoğru yaşamanın hakikaten öyle bir köprüyü geçmek gibi zor olduğunu görüyor, her an duyuyor, hissediyoruz. Allah (celle celâluhu) önümüze böyle çetin bir yol çıkarmıştır ama bu, düşelim, devrilelim diye değildir. Bu, talip olduğumuz neticenin mükellefiyeti, O'nun yüklediği sorumluluktur.

Sen neye talipsin? On beş yılını uykuda ve çocuklukta geçirdiğin bu fani hayatta, ebedi hayata talipsin. Ebedi hayat ne demek? Ebediyet, iki kutup arasında rakamlara sığmayan sonsuzluk demektir. Sen buna talipsin. Sonra bu, sadece ebedi bir yerde oturma demek değildir. Her gün karşına Allah'ın türlü türlü nimetleri inip kalkacaktır. Sen buna tâlipsin. O, senden bunu talep etmeni istiyor. Ve sen, O'nun cemâlini görmeye talipsin. Demek ki, bu fani hayatta O'ndan gelen o güzellik dalgaları, bizim görme sınırlılığımıza takılmaktadır.

KULLUK ÖDEVLERİNİ YAPMAYA ÇALIŞ, GERİSİNİ ALLAH'A BIRAK!

Günümüzün fizik ilmi, insanın görülmesi mümkün olan şeylerin ancak binde dördünü gördüğünü söyler. Duyulacak şeylerin de belli bir dalga boyu arasındaki şeyleri duyarız. Ama ahirette gözümüz ve kulağımız açılacaktır. Şimdi bu kadar zenginliklere talip olan bir insana biraz yolu daraltmışlar, çok mudur? Allah, orada da inâyetini göstermekte ve mealen, "Siz Bana yönelin, Ben sizi karanlıkta bırakmam. Bana karşı saygılı olun. Azıcık ürperin. Kendinizi salmayın. Dikkatli durun. Önemli şeye talipsiniz. Gözünüzü Benden ayırmayın." (Bakara sûresi, 2/40) demektedir.

Böyle bakınca da istenen şeyin yine çok az olduğu görülür. Sporcular zirveye ulaşmak, finale gitmek için ölüp ölüp dirilirler. Bu öyle bir şey değildir. Burada "ebedi kazanma, ebedi kaybetme" meselesi söz konusudur. Şimdi böyle bir mesele için yol ne kadar çetin, ne kadar çetrefilli olursa olsun yine az sayılır.

İşte bütün bunlarda içimiz Allah'a karşı çok duru olmalı. O, bize bizden çok daha fazla merhametlidir. Durup dururken bizi cezalandırmaz. Bir mümin öncelikle buna inanmalı, fakat aynı zamanda kılı kırk yararcasına kulluğun gerektirdiği ödevleri de yerine getirmeye çalışmalıdır.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın