Ahiretten gafil olmamak

Âhiretten Gâfil Olmamak

Allah Teâlâ buyuruyor:

"Kâfirlerin müslümanları irtidâda icbar etmelerinin sebebi onların dünya hayâtını âhiret üzerine tercih etmeleridir. Allah Teâlâ kâfir olan kavmi hidâyette kılmaz" (Nahl Sûresi: 107)

Kâfirlerin, bekası olmayan ve zevâle ma'ruz olan dünya hayatını, muhabbetleri sebebiyle âhiret üzerine tercih ederek heva-yı nefsaniyyelerine tâbi' olmaları, kendilerinin küfür üzerinde ısrarlarına ve başkalarını da küfre icbar etmelerine sebeb olmuştur. Binaenaleyh bu suretle kâfirlerin iradelerini küfre sarfetmeleri sebebiyle Allah Teâlâ onları tarîk-ı necâta ulaştırmaz ve hidayet etmez.

Bu âyet-i celîleden müstefâd olan hüküm: Dünya hayatına lüzûmundan fazla kalben muhabbet etmenin insanın helâkine ve küfrüne mueddi olacağıdır.

İbadetten alıkoyan bağlar dörttür: Dünya, mahlûkat, şeytan ve nefs. Dünyadan sıyrılmak, mahlûkattan ayrılmak, şeytan ve nefs ile muhârebe etmek lâzımdır.

Ayet-i celîlede:

İşte şu dünyayı âhiret üzerine tercih edenler o kimselerdir ki, Allah Teâlâ Hazretleri onların kalblerini kendi sû-i ihtiyarları sebebiyle mühürledi. Ki onlar imânın esrarını ve tevhîdin kavuşturacağı saâdeti anlayamadıkları gibi îmânın lezzetini de tadamazlar; kulaklarını da mühürledi ki îmânın delillerini işitmezler; gözlerini de mühürledi ki, âlem-i mükevvenâta ibret nazariyle bakamazlar. Binaenaleyh gözlerinde olan inad perdesi hakkı görmelerine mâni'dir. İşte şu halde kalpleri Hakk'ı idrak etmez; ve kulakları hak sözü duymaz ve gözleri Hakk'ın kudretini ve birliğini görmez olan kimseler âhıretten gâfillerdir. Şüphe yok ki onlar elbette âhirette hâsirînden olacaklardır. (Nahl sûresi; 108-109) buyurulmaktadır.

* * *

Hikâye olunur ki:

Halife Me'mûn halka hitap ediyordu. Gözüne bir sinek kondu ve onu eliyle kovdu. Sinek tekrar tekrar geldi, durdu. Hattâ Me'mûn hutbesini kesmek zorunda kaldı. Vaktâki namaz kılındı. Me'mûn mutezilî fikirlerde Basralıların şeyhi, Ebû Hüzeyl'i çağırttı ve ona:

- Allah sineği niçin yarattı? Diye sordu. Ebû Hüzeyl:

- Zalimlerin kibir kanatlarını indirmek için, dedi.

Me'mûn da:

- Doğru söyledin, dedi ve ona hediyelerde bulundu.

"Zulmedilen -kâfir bile olsa- zulümden kaçınmak lâzımdır. Çünkü mazlûmun duâsına icâbet olunur."

* * *

Hikâye olunur ki, zâlimin birisi bir saray yaptırır ve hiç kimseyi kendisinin bu sarayına yaklaştırmaz. Kimin gözü bu saraya takılacak olursa onu öldürür. Böyle bir uygulama içindeyken ona bu hususta vaaz etmek üzere köyden bir adamcağız gelir, fakat o, onun bu uyarısına hiç aldırmaz. Nihâyet o sâlih zât memleketinden çıkar ve penceresiz, kamıştan bir kulübe yaptırır ve kendini Allah Teâlâ'ya ibadete verir.

Zalim melikin arkadaşları, sarayında, huzurunda bulundukları bir anda melekü'l-mevt Azrail güzel görünüşlü genç bir adam sûretinde gelir ve bu sarayın etrafında dolaşmaya başlar ve başını kaldırıp saraya bakınca melikin nedimlerinden bazısı:

- Ey melik, biz sarayın etrafında ona bakıp dolaşan bir adam görüyoruz, derler. Bunun üzerine kral, başını kaldırıp bakar ve:

- Bu adam ya delidir ya garip kimsesizdir ya da yolunu şaşırmıştır. Onu çağırayım ve öldüreyim der. Adam çağırılıp getirildiğinde onu öldürmek üzere kılıcını kaldırınca melekü'l-mevt onun canını alır ve melik cansız yere düşer.

* * *

Said İbn Abdi'l-Aziz'in Rabia bin Zeyd'den, o da Ebi İdrisi'l-Havlâni'den, o da Ebi Zerre Cündeb bin Cünade -radıyallahu anh-'den rivayet ettiğine göre Peygamber Efendimiz -sallallahu teâlâ aleyhi ve sellem- Allah Teâlâ'dan rivayet ederek şöyle demiştir:

Ey Kullarım! Zulmetmeyi kendime haram kıldığım gibi onu sizin aranızda da haram kıldım. Binaenaleyh birbirinize zulmetmeyiniz!

Ey Kullarım! Benim doğru yola sevkettiklerimden başka hepiniz yolu şaşırmışsınız. Binaenaleyh benden hidayet isteyiniz ki, sizi doğru yola hidayet edeyim.

Ey Kullarım! Gece gündüz günah işliyorsunuz. Halbuki ben bütün günahları yarlığıyorum. Binaenaleyh bana istiğfar ediniz ki sizi mağfiret edeyim.

Ey Kullarım! Eğer evvelkileriniz ve sonrakileriniz, insiniz ve cinniniz bir yerde toplanıp benden hacet dileyecek olursa ben de herkesin hâcetini yerine getirirsem bu benim mülkümden ancak iğne denize daldırıldığında eksilttiği kadar azaltır.

Ey Kullarım! Ancak sizin amellerinizi saklar sonra hiç eksiksiz olarak ecirlerinizi veririm.

Şu halde bir kimse iyi amel işlemiş ise Allah'a hamd etsin, eğer başka türlü ise kendisinden başka kimseyi levmetmesin."

Alıntı
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın