Agaç olmak

Agaç olmak

SEVGİLİ ANNEMİN çok sevdiğim bir tasnifi vardır: “İnsanlar ikiye ayrılırlar: başkaları için yaşayanlar, başkaları sayesinde yaşayanlar”
Hayatı kolaylaştıran, bir çatışmadan bizi uzak tutan, feragati içselleştirmemizi sağlayan bir tasniftir bu Başkaları için yaşamayı bir tercih olarak yapabilmeyi, başkaları sayesinde yaşayanlarla didişmemeyi mümkün kılar
İnsanları, böylesi başka bir dizi tasnife daha tâbi tutmak zor değil
Sorun olan insanlar, çözüm olan insanlar
Ümit kıranlar, ümit verenler
Dert üretenler, deva üretenler
Şikâyet edenler, çare bulanlar
Baktığımızda, hayatın içinden kopup gelen bütün bu ayrımların düğüm noktasının insanın iç dünyasında yattığını görürüz
Başkaları için yaşayanlar, başkaları sayesinde yaşayanlar; sorun olanlar, çözüm olanlar; ümit kıranlar, ümit verenler; dert üretenler, deva üretenler; şikâyet edenler, çare bulanlar derken, tasnifi ne kadar uzatırsak uzatalım, her iki tarafın insanlarının da yaşadığı dünya aynı dünyadır Soludukları hava aynı olduğu gibi, hayatın akışı içinde yüzyüze geldikleri olaylar, sıkıntılar, sevinçler, başarılar, hayal kırıklıkları ya birebir aynı yahut birbirinin benzeridir
Ancak, arı su içer bal akıtır, yılan su içer zehir akıtır
Aynı havayı soluyan, aynı sıkıntıyı yaşayan, aynı sevince ortak olan iki insandan biri dert küpü olur çıkar, diğeri deva küpü; biri şikâyet üretir, öbürü çare; biri yük olur, öbürü yük taşır
Bütün iş, iç dünyalarda düğümlenir
Âfâkî âlemden kopup gelen her malumat, her olay, her keyfiyet, bizim ruh dünyamızı, zihniyet dünyamızı, gönül iklimimizi nasıl, neye göre biçimlendirip işlettiğimize göre dönüşür, değişir
Bir tarafta “Ortam kötü” deyip kötülüğe meyledenler vardır meselâ
‘Kötü ortam’dan kendisi için kötülük cevazı çıkaranlar
“Ortam kötü, devir değişti, zaman ahir zaman, kimseye güvenilmiyor” diye diye, Müslümana bile kötülük eden Müslümanlar zuhur eder meselâ
Öte yanda, çölde vaha misali, kötü ortama rağmen, dingin ve serin bir ruh iklimi içinde yaşayanlar bulunur
Yanık yüreklere, kırık gönüllere, şaşakalmış akıllara serin hikmet suları içirenler
Yakmayanlar
Dert yanmayanlar
Yazın ortasında kızgın güneşin bütün hararetini kendi üstüne alıp, altında gölgeleyene hayattar bir serinlik sunan ağaçlara benzer böyleleri
Karbondioksit alıp oksijen veren ağaçlara benzer
Kirli hava, kirli ortam, kirli zaman kirletmez onları
Öyle bir kalb, öyle bir zihin, öyle bir ruh hali ve öyle bir düşünme biçimi edinmişlerdir ki, kirli ortamda kirlenmedikleri gibi, kirli ortamı sadece seyretmezler de
Bilakis, kirli havayı solur, ama tertemiz, taptaze bir oksijen verirler geriye
Kiri emer, dönüştürür, azaltırlar
Havadaki oksijen oranını çoğaltırlar
Dönüşmezler; dönüştürürler
Rablerinin izniyle, geceden gündüz, ölü halden diri hal, karanlıktan aydınlık devşirirler
‘Ayn-ı dert içinde derman,’ ‘ayn-ı elem içinde lezzet’ bulur, çıkarır ve sunarlar
Ağaçlar gibi
Sıcağı alıp serinlik veren ağaçlar gibi
Karbondioksit alıp oksijen veren ağaçlar gibi
Hayat yolunda önümüzde iki seçenek vardır daima
Dileyen en güzel bir halden bile şikâyet üretir, dileyen karbondioksit alıp oksijen verir
Birinciler hiçbir işe yaramazlar; başkaları sayesindedir varoluşları
İkinciler ise, hele birleşip orman oldular mı, en karanlık bir halden cennet-misal bir iklim üretirler
Cahiliye’den Asr-ı Saadet çıkaran sır bu değil midir?
Saadet Asrına mührünü vurmuş her bir sahabi, Cahiliye’nin içinden kopup gelen; ama dert değil deva, şikâyet değil çözüm, yeis değil ümit üreten birer ulu çınar değil midir?
Ağaç olmalı her insan
Müslüman Müslümana kötülük etmemeli
Müslüman kimseye kötülük etmemeli
Kötü ortamı mazeret belleyip dönüşmemeli, dönüştürmeli
Ağaçlardan ders alıp, karbondioksit aldığı ortamlardan bile oksijen üretmeli
Ve ağaçlar birbirine bakmalı, birbirine destek olmalı Orman olmalı

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın