Acı bir sesleniş

Acı Bir Sesleniş

Hayatın hiç acıması yok bazı yaralara karşı, kapanmasına asla izin vermiyor onların
Acı Bir Sesleniş
Sen ne kadar çabalarsan çabala, sana izin verdiği kadar güçlü olabiliyorsun yaşamın ve onun izin verdiği kadarı diniyor acılarının

Ayrıldık Çok acıydı Bir daha asla unutmayacağım ve iyileşmeyecek bir yaranın sahibi olduğumu bilmiyordum o zamanlar Sadece ağlıyordum sana ve bana Ve yarım kalan, yaşayabilecekken vazgeçilen günlere Baktığım, gördüğüm, dokunduğum her şey canımı yakıyordu Bir türlü sonu gelmeyen gözyaşlarımla birlikte bu acıdan öleceğim günü bekliyordum Üstelik de bu günün gelmesini deli gibi istiyordum

Ayrıldık
Acıydı
Sonra geçti
Her şey gibi
Ya da bana öyle geldi

Bir gün bir yerlerde, hem de hiç beklemediğin bir anda - ve özellikle de en güçsüz olduğun anda - hayat bir yerlerden sakladığı acını çıkarıp vurur yüzüne Her şeyin geçip gittiğini sanırken, daha az önemsediğini ya da artık tamamen bittiğimi düşünürken sen, aniden bir duvara çarparsın Ve her şey tuzla buz olur

Aslında hiç unutmadığını ve gerçekte hiç de o kadar güçlü olmadığını yüzüne vurduğunda hayat, sen çoktan acılarınla yeniden başbaşasındır İşte o yara yeniden açılmıştır, yeniden kanıyordur Üstelik o kan istemesen de hayatına bulaşmaya başlamıştır yeniden

Unutmak diye bir şey yok İnsan hiçbir şeyi unutmuyor Büyük bir maharetle geçmişe gömdüğünü sandığı şeyleri hayat bir anda çıkarıp önüne koyuyor

Yüzleşmek imkansız acımla, ayrılıkla ve seninle Yüzleşmek imkansız sana olan sevgimle Ne olur karşıma çıkma Ne olur çıkma karşıma bir daha

Artık hayatımdan çıksan diyorum
Bu ikili delilik sona erse
İkimiz için de en hayırlısını diliyorum
Hiç olmamış gibi davranabilmeyi
Bu yok ediciliği anlayabilmeyi
Bir bilsen ne kadar yürekten istiyorum

Lütfen
Görmeyeyim seni
Bir yerlerde karşıma çıkma
Konuşmayalım, bakışmayalım
Ne olursun

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın