Ölümün Yaşı Yoktur!

Ölümün Yaşı Yoktur!..

Terzi idi. İyi bir terzi. Dikeceği elbiseleri dört dörtlük dikerdi. Hiç bir eksiklik bırakmamaya çalışırdı. Bazılarının "kim anlar onu!" dediği yanlışları bile hemen düzeltmeye çalışırdı.

Onun için gece gündüz çalıştığı olurdu. Çoğu akşamları sabahlardı dükkânda, elindeki işi bitirmek için. Namazlarını hiç kaçırmazdı. Çoğu zaman camiye gider, bazen de dükkânda kılardı.

Bir gün ezan okunuyordu. Hemen dükkânını kapayıp camiye yetişmek istiyordu, tam bu sırada karşı marangoz çağırdı "hayırdır" diyerek içeri girdi. Adam çay söylemek istemişti.

Ama o, kahve çayından nefret ederdi. Kendisinin küçük bir semaveri vardı onunla çayını ağır ağır kaynatırdı. Kibarca reddetti. Bir müddet bakıştıktan sonra marangoza;

-"Acelem var gitmem lazım" dedi bunun üzerine marangoz

-İşler nasıl? Müşteriler çok mu gibi havadan sudan sorularla oyaladı. Biraz terzinin işini önemsemiyordu adeta. Bunun üzerine terzi bir kez daha kapıya doğru yöneldi. Bu sefer genç marangoz;

- Yahu abi seni hep namazdayken görüyorum. Daha çok gençsin, biraz yaşamamız gerekmez mi? Tamam yaşlanınca kılarız, uzatırız sakalı. Genç adam beklemediği soru karşısında biraz düşündü...

- Peki ya yaşlanamaz isek? Genç ölümleri hiç duymadın mı?

- Ya abi bırak gericiler gibi konuşmayı genç ölümler binde hatta yüzbinde bir olur. Yaşlanınca yapsak daha iyi olur yaşlılık biçilmiş kaftan bu işler için...

Genç karşısındakine birşey anlatamayacağını anladı ve her zamanki tavrıyla nazikçe izin isteyip çıktı.

Ertesi gün dükkânına geldiğinde ise karşıda bir topluluk gördü, meraklandı. Dükkân mı soyuldu acaba diyerek sokuldu kalabalığa. Herkes üzgün bir halde idi. Kimseye soru soramadı. Etrafta bir zorlama izi de yoktu. İçeri girdikçe kalabalık artmıştı. Derken biri;

- YAZIK OLDU ÇOCUĞA DAHA GENÇTİ!..

İşitince bunları, anladı ne olduğunu...

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın