Gaddarlığıyla ünlü bir köy ağası bir kuyuya düşmüştü. Sabahlara kadar yalvarıp yakardı, inleyip sızladı.
 
Derken, adamın biri gelip tepesine bir taş yükledi ve şöyle dedi:
 
Sen kaç kişinin feryadına yetiştin ki can kurtaracak adam arıyorsun? Sürekli alçaklık, namertlik tohumları ektin, bugün harman vakti geldi. Bak bakalım eline ne geçti. Senin elinden yaralı gönüller inlerken senin yarana kim merhem olur? Bizim için sürekli kuyu kazıyordun, sonunda kazdığın kuyuya kendin düştün.
 
Halk içinde kuyu kazan iki tip insan vardır. Biri güzel huyludur, hayır sahibidir, insanların içini serinletmek ister. Öbürü kötü nam salmıştır, insanların oraya yuvarlanmasını ister.
 
Yaramaz kişiler iyilik ummasın. Ilgın ağacın meyvesi asla üzüm olmaz.
 
Güzün tarlasına arpa eken, hasat zamanı buğday biçeceğini ummasın. Ne kadar da emek çeksen zakkum ağacından meyve alamazsın. Kardeşim, ne ekersen onu biçersin.”
 

çok güzel bi söz ne eker sen onu biçersin yani insanlara yaptığı kötülüklerle kendi kuyusunu kazdı işte ...

bence de ne ekersen onu biçersin

Zalimin zulmü yanına kar kalmaz herkes ettiğinin karşılığını bulur ya bu dünyada ya da ahirette... Kim zerre kadar bir hayr işlerse onun sevabını kim de zerre kadar bir şer işlerse onun karşılığını bulur buyuruyor Yüca Allah...

herkes için hayırlı düşünmeli onlar  için EN İYİSİNİ DİLEMELİYİZ

ALLAHIM bu dünyada hayır ekip ahirette cennet hasadıyla müjdelenen kullarından olmayı nasip etsin