|
Konu Başlığı: Hikâye Gönderen: Eflaki üzerinde 16 Eylül 2010, 08:44:32 Hikâye Mâlik bin Dinar’dan rivayet olundu: Mâlik bin Dinar Hazretleri, bir gün, bir sabiye (küçük çocuğa) rastladı. Çocuk toprak ile oynuyordu. Bazen gülüyor ve bazen de ağlıyordu. Mâlik bin Dinar buyurdu: -”İçime o çocuğa selam vermek doğdu. Nefsim kibirlenip selâm vermekten vazgeçti. Ben nefsime şöyle seslendim: Ey nefsim! Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Hazretleri, küçük ve büyük herkese selâm verirdi. Sen de buna selam ver! Ve o çocuğa selam verdim.” Çocuk: -”Allah’ın rahmeti, bereketi ve selâmı senin üzerine olsun! Ey Mâlik bin Dinâr!“dedi. Sordum: -”Beni nereden tanıdın? Daha önce beni görmüşlüğün yoktu!” Çocuk: -”Melekût âleminde ruhum, senin ruhunla karşılaştı. Ölmeyen ve sürekli Hayy (diri) olan Allah bizleri tanıştırdı.” Ben ona sordum: -”Akıl ile nefsin arasındaki fark nedir?” Çocuk: -”Nefsin, seni bana selam vermekten alıkoyandır. Aklın ise seni selâm vermeye teşvik eden ve zorlayandır,” dedi. Yine sordum: -”Senin halin nedir? Niye bu toprak ile oynuyorsun?” O: -”Çünkü biz topraktan yaratıldık; yine ona döndürüleceğiz!” dedi. Yine sordum: -”Neden bazen gülüyor ve bazen de ağlıyorsun?” O: -”Evet! Rabbimin azabını hatırladığımda ağlıyorum; rahmetini hatırladığımda ise gülüyorum,” dedi. Ben sordum: -”Evlâdım! Senin ne günâhın var ki?” Çocuk: -”Ey Mâlik bin Dinar! Böyle söyleme! Görmüyor musun büyük odunları tutuşturmak için, önce küçük odunları tutuşturuyorlar!” dedi. Mesnevide buyuruldu: Bulut göz yaşı dökmedikçe çimen gülmez. Çocuk ağlamadıkça süt verilmez. Bir günlük çocuk bile ağlamazsa dadının şefkat göstermeyeceğini bilir. Bil ki, o bütün dadıların Hakkı’da ağlamaksızın sütü kolayca vermez. Kaynak: İsmail Hakkı Bursevi, Rûhu’l-Beyan Tefsiri Tercümesi cilt 1 |