Deve ile Fare

Deve ile Fare

Bir fare bir devenin yularını eline aldı kurula kurula yollara düştü. Deve tabiatındaki mülâyimlik yüzünden sessizce farenin arkasından hiç itiraz etmeden yürüdü. Bunun üzerine fare kibirlendi:

"Ben ne pehlivan ne yiğit biriymişim ki koskoca deveyi sürükleyip götürüyorum." dedi kendi kendine.

Deve farenin bu düşüncesini ve gururlanmasını anladı.

"Hele bir sırası gelsin ben o zaman senin dersini veririm." diye düşündü, sabırla yürümeye devam etti.

Gide gide derken büyük bir ırmağın kenarına vardılar. Fare ırmağı görünce durdu. Âdeta kanı dondu. Deve bunu görünce:

"Ey dağlarda ovalarda önümde yürüyüp yol gösteren, neden durdun, sen benim kılavuzum, öncümsün yürü ki arkandan geleyim." dedi. Fare geri geri çekildi:

"Bu su pek büyük, pek derin bir su boğulmaktan korkuyorum." dedi.

Su devenin ancak dizine geliyordu:

"A kör fare su diz boyuymuş, neden bu kadar korktun. A hayvanların yüz karası." dedi deve. Fare:

"Dizden dize fark var, senin için karınca olan bizim için ejderha sayılır. Senin için diz boyu olan su benim boyumu yüz kere aşar." dedi. Deve:

Öyleyse, dedi. Bir daha küstahlık etmeye kalkışma da canın yanmasın. Kendin gibi farelerle boy ölçüş devlere yanaşma!" Fare hatasını çoktan anlamıştı.

"Tövbe ettim, Allah (c.c.) rızası için beni bu sudan geçir." diye yalvardı.

- Toprak yemeye alışırsan, seni, bundan menetmeye kalkana düşman olursun.

- Puta tapanlar bu tapınmayı huy edindiklerinden bunu menetmeye kalkanlara düşman olmuşlardır.

(Mesnevi'den)

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın