Sayfayı Yazdır - Yeni Türkiye

Düzenin Normalleşmesi: Yeni Türkiye

Mostar Yazı İşleri • 84. Sayı / DİĞER YAZILAR

1990’lı yıllar Ortadoğu, Orta Asya, Balkanlar, Kafkasya ve Kuzey Afrika’da köklü sosyo-politik dönüşümlere tanıklık ederken, Türkiye’deki yönetici elit, özellikle Turgut Özal’ın ölümünden sonra bu sürece yeterince hızlı cevaplar üretemediği gibi, bunu Cumhuriyet’i kuran iradenin temel yaklaşımıyla uyumlu bir politika olarak sundu. Gerçekte iç çekişmeler ve dar çerçevede yaşanan rejim tartışmalarından fırsat bulup da yakın çevresine bakamayan istikrarsız koalisyon hükümetlerinin özgün bir diplomasi dili geliştirememesi, irade belirleyememesi ve hızla itibar kaybeden siyaset kurumunun kendisine halk tarafından verilen yönetme yetkisini fiilen ve hukuken askerî-sivil bürokrasiye teslim etmesi söz konusuydu. Nitekim bu politikasızlığın bedelini, atanmış bürokratlar değil, sandıkta hesap verme zorunluluğu bulunan siyasetçiler 1995, 1999 ve 2002 seçimlerinde ödedi.

M. Mücahit Küçükyılmaz, yeni çıkan kitabı Düzenin Normalleşmesi: Yeni Türkiye’de, 2002 sonu itibariyle iktidara gelen hükümetin dışarıda ve içeride temaslar kurması, politikalar üretmesi ve geleneksel yaklaşım sahiplerine riskli görünen kararlar almasıyla işleyen “normalleşme” sürecine dair detaylı bir okuma sunuyor. Küçükyılmaz’a göre, Türkiye bugün iç ve dış paradigma değişikliklerine refleks gösterebilen, süreç üzerinde etkileyici ve yerine göre belirleyici olabilen bir ülke konumunda: “İslam dünyasından Balkanlara, Orta Asya’dan Afrika’ya kadar eski Osmanlı coğrafyasında özellikle halklar nezdinde heyecan ve ümitle takip edilen bir ülke”.

Düzenin Normalleşmesi: Yeni Türkiye ağırlıklı olarak Anlayış ve Mostar dergileri ile Sabah, Star, Taraf, Yeni Şafak ve Zaman gazetelerinde yayımlanan ve “siyasal deneme” türü olarak adlandırılabilecek yazılardan oluşuyor. 2004–2011 yılları arasını kapsayan bu siyasal denemelerde hem eski Türkiye’nin izleri, hem de “Yeni Türkiye”nin işaretlerini okumak mümkün. Başlıca konular arasında siyasetin demokratikleşmesi, devletin topluma ayak uydurması, sermaye yapısının çeşitlenmesi, medyada mülkiyet yapısının dönüşümü, hukukun öne çıkması ve askerî vesayetin güç kaybetmesi yer alıyor. Bu süreçte, tartışmaların şiddeti ve düzeyi fazla değişmemekle birlikte, yönü ve içeriği için aynı yargıda bulunamayız. Zira “Yeni Türkiye”yi temsil eden anahtar kavramlar olan sivilleşme, şeffaflaşma, refahın yayılması, bölgesel güç olma ve ileri demokrasiye ulaşma bakımından kat edilen mesafeler hafife alınacak gibi değil. Artık Cumhurbaşkanı eşinin başörtülü olup olamayacağı, üniversitelerde kılık-kıyafetin niteliği, Kur’an kurslarına alt sınır yaş ve imam-hatip mezunlarına düşük katsayı uygulanması, EMASYA Protokolü, MGK’nın siviller aleyhine işleyen askeri karakteri, Kürt sorununun varlığı ve radikal çözüm önerileri… bütün bunlar ülkede tabu konular olmaktan çoktan çıktı.

Kitaba isim olan Düzenin Normalleşmesi: Yeni Türkiye, anlaşılacağı üzere, Türkiye’de 1960 Darbesi’yle ikame edilen düzenin getireceği riskleri çok erken tarihlerde fark eden İdris Küçükömer’e bir saygı ve vefa duruşu anlamı taşıyor. Halkına, tarihe, toprağına yabancılaşan ve 1960 Darbesi’nin birincil adamlarının II. Cumhuriyet şeklinde tanımladığı düzen, bugün normalleşme sancılarıyla sarsılıyor.

M. Mücahit Küçükyılmaz
Düzenin Normalleşmesi: Yeni Türkiye
Yarın, 2011, 319 s.

๑۩۞۩๑ İlim Dünyası Online Dergi Dünyası ๑۩۞۩๑ => Diğer Yazılar => Konuyu başlatan: Safiye Gül üzerinde 04 Ağustos 2012, 13:10:43