Solingen Solingen über alles

Solingen Solingen über alles

Alper Çeker • 82. Sayı / MEDYA

15 Kasım 2010 akşamı Ghetto adlı gece kulübünde Hollanda’nın İstanbul Konsolosluğu, Türklere “medeniyet dersi vermek” amacıyla ifade özgürlüğü konulu bir panel düzenledi. Banu Güven’in yöneticiliğini yaptığı panele konuşmacı olarak Faruk Mercan, bir Amerikan vakfından aldığı 59.000 dolar karşılığında yazdığı Mehmet’in Kitabı ile tanıdığımız Nadire Mater ve Hollandalı gazeteci Wilco Van Harpen katıldılar.

Faruk Mercan, panelde öncelikle hükümet yanlısı bir gazeteci olmadığını belirtti ve ifade özgürlüğü konulu yakınmaların haklı yönlerini dile getirdi. Buna karşılık Banu Güven sürekli Faruk Mercan üzerinden Wilco Van Harpen’e pas attı. Sonunda da Hollandalı Van Harpen, Türkiye’de olup bitenlerin Hollanda’da gerçekleşmesinin mümkün olmadığını ifade etti.

Aslında Wilco Van Harpen iki ülkeyi kıyaslarken son derece haklıydı. Örneğin Hollanda’da Geert Wilders’ın genel başkanlığını yaptığı VVD, yasal bir Neo-Nazi partisi ve kısa bir süre içinde iktidar olması bekleniyor. Oysa ırkçılık Türkiye’de Anayasal suç ve böyle bir parti ülkemizde faaliyet gösteremez.

Avrupa’da yayınlanan gazetelerdeki haberlere ve köşe yazılarına baktığımızda gazetecilerin ırkçılığı “ifade özgürlüğü” olarak algıladığını net bir şekilde görebiliriz. Danimarka’da Peygamberimiz’e (s.a.v) hakaret içeren karikatürler yayımlandığında tüm Avrupa basını bu davranışı desteklemişti. Yine Hollanda’da Theo Van Gogh Katoliklere ve Yahudilere hakaret ettiğinde, “Tanrı’ya hakaret etmek”ten yargılanmış ve mahkûm olmuş; Müslümanlar aleyhindeki faaliyetleri ise ifade özgürlüğü kapsamında değerlendirilmişti. Aynı zamanda yönetmen olan ve İslam karşıtı Submission’ı çeken Theo Van Gogh, Cool adlı filminde Hollanda başbakan yardımcısını oynatmıştı. Tüm bunların sonucu olarak, Hollanda’da ırkçı cinayetler artık gündelik hayatın bir parçası oldu. En son Atilla Orman, Hollandalı kız arkadaşının ailesi tarafından öldürüldü. “Özgür” Avrupa basınının ülkemizdeki temsilcisi Wilco Van Harpen muhtemelen habersiz olduğu için bu konulardan söz etmedi.

“Özgür” Avrupa basınının “habersiz” olduğu olayların yanında, bilerek sessiz kaldığı durumlar da var: Avrupa’da ırkçı faaliyetlerin, devletlerin gizli servisleri tarafından yürütüldüğü, artık bilinen bir gerçek. Türk asıllı Yunan milletvekili Sadık Ahmet, Yunan gizli servisi tarafından öldürüldü. Yunan devletinin kurduğu 17 Kasım adlı paravan örgüt Yunanistan’da Türk diplomatları, Türkiye’de de Kıbrıs Barış Harekâtı’na katılmış emekli generalleri ortadan kaldırdı.

Almanya’da da Türklere yönelik Neo-Nazi cinayetlerinin ardında Alman gizli servisi Anayasayı Koruma Teşkilatı’nın olduğu, kamuoyu tarafından yıllardır biliniyordu. Ancak bir hücre evin, banka soygunu soruşturmasında yanlışlıkla ortaya çıkmasına kadar hiç kimse bu konuda bir şey yazmadı. Hatta Almanlar, polisin konut kundaklama eylemlerini ört bas etmesi hakkında, halen sessizliklerini koruyorlar.

Almanya’da ırkçı terör gizlice değil, açıkça devlet koruması altında. Alman kamu görevlilerinin Müslümanları kurbanlık koyun gibi Nazilere teslim etmesinin en uç örneği, Merve el Şerbini olayı: Merve el Şerbini, Almanya’da yaşayan Mısırlı bir Müslüman’dı. 2009 yılında, başı kapalı olduğu için kendisine sürekli “terörist” diyerek hakaret eden komşusu Alex W.’yi dava etti. Mahkeme sırasında Alex W. herkesin gözü önünde dört aylık hamile Merve el Şerbini’yi 18 yerinden bıçaklayarak öldürdü. Alman polisi ise Alex W. yerine, Şerbini’nin saldırganı durdurmaya çalışan eşini vurdu.

Avrupa basınının sessizliği bu ırkçı, İslam karşıtı cinayetlerle sınırlı değil. ABD Başkanı Obama ve Fransa Başbakanı Sarkozy’nin açık unutulan mikrofon yüzünden dışarı yansıyan, İsrail ve başbakanı Netanyahu aleyhine yaptıkları konuşma, Avrupa gazeteleri tarafından haber konusu bile edilemedi. Almanya’nın diğer Avrupa ülkelerinde önce ekonomik krizler çıkarıp, ardından Yunanistan’da olduğu gibi ırkçı hükümetleri iktidara getirmesi, yine Avrupa basınında yer almadı. Misalleri geriye doğru çoğaltabiliriz: Hollanda hükümetinin, Srebrenitza’da korumakla yükümlü oldukları sivilleri Sırp milislere vererek soykırım suçuna ortak olan askerlerine madalya vermesi de Avrupa basınında gündeme gelmedi. Hiçbir Avrupalı gazeteci, Almanya’nın İspanya’da hükümeti düşürüp “Medeniyetler İttifakı” projesini durdurduğuna değinmedi. “Medeniyetler İttifakı”, bilindiği üzere İspanya ve Türkiye’nin ortak başını çektikleri bir projeydi.

Yazımın başlangıcında sözünü ettiğim panele dönecek olursak... Faruk Mercan, konuşmasının bir yerinde çantasından Türk basınının önde gelen isimlerine ait, itiraf niteliğinde kitaplar çıkardı. Sektörün kirli çamaşırlarının anlatıldığı bu kitapların tamamı, yazarlarının işsiz kaldığı dönemde kaleme alınmıştı. Garip bir rastlantı olarak, “doğru yolu bulmuş” panel yöneticimiz Banu Güven’in de işine birkaç ay önce son verilmişti. Faruk Mercan gazetecilerin hep kovulduktan sonra bu tür kitaplar yazmalarından söz etti. Banu Güven, içinde bulunduğu durumda bile eski kanalında en yakınındaki kişileri yasadışı olarak dinleten meslektaşlarından söz etmedi. Bunun yerine somut bir örnek vermeden sürekli hükümetin yasadışı dinlemeler yaptığını iddia etti. Tabii Wilco Van Harpen, düzenli aralıklarla bunların da Avrupa’da gerçekleşmesinin mümkün olmadığını söylüyordu. Sanırım İngiltere’de Murdoch medya grubunun yıllardır yasadışı telefon dinlemeleri ile haber yaptığını ne Banu Güven, ne de Wilco Van Harpen duymuştu. Bilselerdi, konusu medeniyet dersi olan bir toplantıda mutlaka dile getirirlerdi.

* Solingen Solingen über alles; Alman milli marşının yasaklanan “Deutschland Deutschland über alles” (Almanya Almanya her şeyin üstünde) mısraına yapılan bir atıf. Hatırlanacağı üzere Solingen, çok sayıda Türk’ün Neo-Nazilerce yakılarak katledildiği Almanya şehri.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın