İnternet yolunuzu şaşırtmasın

İnternet yolunuzu şaşırtmasın

Hakan HASTAOĞLU • 67. Sayı / DİĞER YAZILAR

Amerika’da değişim sloganıyla iktidara gelen Başkan Obama, Hampton Üniversitesi’nde yaptığı konuşmada, gençlerin “teknolojik oyuncaklarla” fazla zaman harcamasını sert bir şekilde eleştirdi. Xbox, PlayStation, iPod ve iPad gibi yeni neslin elinden düşürmediği aletleri hedef alan Obama, hem de bir üniversitede, bu teknolojilerin öğrencilerin dikkatini dağıttığından, bu cihazlarla haddinden fazla zaman harcayarak artık ders bile çalışmadıklarından şikâyet etti.

Seçim kampanyasını değişim üzerine kuran ve bugüne kadar yapılmış en başarılı internet organizasyonuyla zafer kazanan Obama’nın ağzından dökülen bu sözler, yeni teknolojileri coşkuyla benimseyenler tarafından yadırgansa da birçok kişinin de desteğini aldı. Matbaanın gâvur icadı denilerek, Osmanlı’da Batı’dan daha geç kullanılması sebebiyle geri kaldığımız, başımıza kakıla kakıla öğretilmiş bir milletin evlatları olarak, elbette yeni teknolojileri benimsemekte zorluk çekmiyoruz. 72 milyon nüfusu olan ülkede, 66 milyon cep telefonu abonesi ve 136 milyon cep telefonu bulunması toplumun yeniliklere ne kadar açık olduğunu gösterirken, işsizlik maaşı ve sosyal yardımla geçinen insanların hayatlarını sürdürmek için ihtiyaç duymadıkları cihazlara para harcaması da tüketim bilincinin tartışılması gerektiğini ortaya koyuyor. Her yıl cep telefonu ithal etmek için 2 milyar dolar harcıyoruz, altyapı için yapılan yatırımlar hariç.

Bütün bunların yanında, hayatımıza büyük kolaylık getiren her aletin kullanımında olduğu gibi burada da önemli bir sorunla karşı karşıyayız: Öğretmenlerin ve okul yönetimlerinin sık sık şikâyetine sebep olduğu gibi, çocuklarımız dersleriyle ilgilenmeleri gereken zamanları bu cihazlarla geçiriyor.

Hızlı mesaj yazmanın yarışmalarının düzenlendiği ve hatta neredeyse olimpik bir spor haline getirileceği dünyamızda, 30 günde 10.000 kısa mesaj gönderen insanlar bulunuyor. Bütün gün bir arada olduğu arkadaşlarıyla akşamları kısa mesajlarla iletişim kuran öğrencileri gözünüzün önüne getirdiğinizde Obama’ya hak vermemezlik edemeyeceksiniz. Sohbet etmek yerine mesajlaşan, dertlerini beş-on kelime ile anlatan, anadillerini bile doğru düzgün kullanamayan insanlar haline dönüşüyoruz toplum olarak. Yaşı biraz ilerleyenler de yeni neslin bu durumuna bakıp içerliyor, geleceklerinden umutsuzluğa kapılıyor.

500 milyonluk “üye nüfusuyla” Çin ve Hindistan’ın ardından dünyanın en kalabalık ülkeleri arasında üçüncü sıraya oturan Facebook’a aylık ortalama 700 dakikamızı ayırıyoruz. Ünlülerin birbiriyle atışmalarıyla gündeme gelen Twitter’da yer almak, takipçi sayısını artırmak gençler arasında prestij meselesi halini aldı. Online oyunlar, Playstation, XBox derken gerçekten de gençlerin, öğrencilerin o çok değerli vakitlerini üretmek için kullanmaları gerekirken, öldürdüklerini görüyoruz.

Suç kimde?
İnternetin hayatımızı çok ciddi bir şekilde etkilediği herkesin kabul ettiği bir gerçek. Tarih boyunca meydana gelmiş teknolojik ve bilimsel keşiflerin hiç birine benzemiyor. Ekonomik alanda birçok faydalar sağladığı gibi sosyal hayatımızda da haddinden fazla etkiye sahip. Facebook örneğinden devam edersek, sadece gençlerin mesajlaştıkları, birbirleriyle fotoğraf, video paylaştıkları, oyun oynadıkları bir internet sitesinden çok öteye geçmiş durumda. Bu paylaşım ağı artık evliliklerin bozulmasına neden oluyor, boşanma gerekçeleri arasında ilk sırada gösteriliyor.

İnsanlar eşini aldatıyorsa elbette suçlu bir internet sitesi değil. Bunu yapacak olan insan, farklı kanallardan yine bu cürümü bir şekilde işleyebilir. Fakat internetin, cep telefonlarının ve her gün bir yenisi çıkan teknolojik yeniliklerin sağladığı imkânlar, insanoğlunun yolunu kaybetmesini daha da kolaylaştırıyor. Aslında bilgiye daha hızlı ulaşmak, iletişimi kolaylaştırmak için icat edilen bir alet, kötüye ulaşmak için kullanılıyorsa burada kullananın ahlâkı sorgulanmalı. Pornografinin, şiddetin, karanlık fikirlerin çeşit çeşit şekillerde televizyon, gazete, dergi, internet yoluyla karşımıza çıkarıldığı düşünülünce her menfi unsuru yasaklamak kolay bir çözüm olarak durmuyor. Farklı gerekçelerle olsa da yasaklamayı tercih eden devletlerin başarılı olamadıkları defalarca görüldü. Atatürk’e hakaret videolarını barındırdığı gerekçesiyle yıllardır hakkında kapatma kararı bulunan Youtube’a alternatif yolları bilenler kolaylıkla erişebiliyor. Yasaklamak çözüm değilse eğer çocuklarımızı nasıl koruyacağız?

Çözüm ne?
Üstad Necip Fazıl Kısakürek, mahkemede savunmasını yaptığı sırada hâkime, “Ben bıçak yaparım, isteyen bununla ekmek keser, isteyen adam” demişti. Çok şikâyet edilen teknolojik yenilikler de bıçak gibi değerlendirilebilir, isteyen bunlarla doğru bilgiye kısa sürede ulaşır, isteyen de bin türlü ahlâksızlığa bulaşabilir. Bizim yapmamız gereken, hem toplum planında, hem aile ve yakın çevremizde “neyin istenmesi” gerektiğini gösterebilmektir. Bunun için gerekli olan ahlâkî duruş ve muhakeme kabiliyetine öncelikle kendimiz sahip olmalı, sonra da çevremizde bu anlayışın hâkim olmasına gayret etmeliyiz.

Tüketim iştahımız sürekli kamçılanarak satın almamızın, evimizde ailemizle, çocuklarımızla paylaşmamızın istendiği, güzel ambalajlanmış teknolojik yeniliklerin kullanımında sınırlara dikkat edilmediğinde canımızı yakacak sorunlarla karşı karşıya kalacağımız anlaşılıyor. Yeniliklere karşı çıkmak, yeni devrin getirdiklerini ailemize, çocuklarımıza yasak kılmak da çözüm olmadığına göre; yapılacak iş, insanın tavrının ne olması gerektiğini ortaya koymaktır. İnternetin insan hayatına hâkim olması değil insanın onu “ihtiyaçları” için kullanması gerektiğiniz farkına varılmalı. Bilgisayar oyunları, dinlenmek için kullanılacak yöntemlerden biri olarak düşünülebilir, ama zamanını oyuna göre planlamanın doğru olmadığını “insanoğlu düşünebilmeli”. Sevdiği televizyon dizisinin yayınlanacağı akşama göre misafir kabul etmek ne kadar insanîdir?

İnternetteki Facebook gibi sosyal ağlar, kolaylıkla erişemeyeceğimiz, dünyanın değişik yerleriyle iletişim kurmamızı, düşüncelerimizi paylaşmamıza imkân tanıyor. Bunun yanında, birçok insanın da sadece sanal âlemde yaşayıp, orada konuşabilen, arkadaş edinebilen, gerçek hayatta ise yapayalnız bireyler olmasına da sebep olabiliyor. İşte burada, sorunun teşhisini yapacak ve tedavisini uygulayacak olan muhakeme yeteneği gelişmiş, “eşyanın ne olduğunu” bilen insandır. Önce kendi varlığımızı ve âlemde bulunma sebebimizi bilirsek, sonra eşya ve hadiseler karşısında nasıl bir tavır göstermemiz gerektiğini de ortaya koyabiliriz. Bunu yaptıktan sonra, ailemizden başlayarak çevremize hakikati gösterebiliriz.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın