RASULULLAH’A (S.A.V) HEM KAN BAĞIYLA BAĞLIYDI HEM İMAN BAĞIYLA; ÜMMÜ HAKEM BiNT ZÜBEYR (R.A)
Mayıs 2011 68.SAYI
İMAN BAĞIYLA BAĞLANMAK
Ümmü Hakem bint Zübeyr (r.a) Peygamberimiz’in (s.a.v) amcalarından Zübeyr bin Abdulmuttalip’in kızıdır. Böylelikle Peygamberimiz’in (s.a.v) yakın akrabalarındandır. İman ederek kan bağını bir de iman bağıyla güçlendirmiş bahtiyarlardandır.
İki nasibi vardır. Biri Allah Teala’nın kendisini akrabalık bağıyla Rasulü’ne bağlaması, diğeri yine Allah Teala’nın hidayetini nasip ederek onu Rasulü’ne iman bağıyla bağlaması.
İman edenler için zor günlerdir.
İman bağı çile bağıdır.
Zorluk bağıdır.
Zor günleri paylaşmadır.
Güller ortaya çıksın diye koskoca tarlayı değil dünyayı, ellerinde kanamaktan yer kalmayasıya dikenlerden temizlemektir.
İman kardeşi olmak toprak ortaya çıksın diye el ele dünyayı taşlardan temizlemektir.
İman bağı azim bağıdır.
SİZİN EVLADINIZ DEĞİL MİDİR?
Ümmü Hakem (r.a) iman ederken iman etmenin tüm sonuçlarını biliyordu.
Zor günlerin başlayacağını biliyordu. Çünkü öyle bir zamanda iman etti ki tüm Mekke yetiştirdiği evladına karşı cephe almıştı.
Şehirden geçsek en yakınları bile aynı durumdadır.
El ele vermiş dikenleri temizler iki kuzen.
Elleri kanamıştır lakin aldırış etmezler.
Gelir, amcaları iken diken döker yollarına.
Yedi kat el gelip el verir.
Amcaları diken döker yollarına.
Tüm bunları görür Ümmü Hakem (r.a).
Görür ve anlar iman kardeşi olmak tüm bunların ötesinde olmaktır.
Yerin kanunlarından sıyrılıp göğe kanatlanmaktır.
Akraba, mal mülk, evlatlar…
Yerin kanunlarında ne kadar da önemlidir.
Lakin onlar artık yerin kanunlarından kurtulmuşlardır.
Siz ey yerin kanunlarına tapınanlar, siz ey akraba diyenler bakın Muhammed sizin yeğeniniz.
Sizin şehrinizde büyüdü.
Babası annesi yoktu.
Sanki elinize doğdu.
Cevap verin tüm bu yaptıklarınızdan sonra sizin elinize mi doğdu?
Siz mi büyüttünüz onu?
Siz mi “Emin” dediniz ona?
ÜMMETİN YETİMLERİ KİME EMANET?
Ümmü Hakem (r.a) bir yandan peygamber ve ilk inananlarla birlikte zorluklara göğüs geriyor bir yandan da evinde üzerine düşen sorumlulukları yerine getirmeye çalışıyordu. Evde bir yardımcısı da yoktu. Yoruluyor, hırpalanıyordu.
Kendisine yardım edecek biri olsa işleri çok daha kolay olacak, biraz nefes alacaktı. Bunları düşünürken aklına Allah Rasulü’nden (s.a.v) yardımcı istemek geldi. Hemen Fatıma’ya (r.a) giderek fikrini onunla paylaştı. Fatıma (r.a) da kendisine hak verdi. Birlikte gitmeye karar verdiler. Zira Fatıma (r.a) da bu yüzden oldukça yoruluyor, hırpalanıyordu.
Allah Rasulü’ne (s.a.v) geldiler ve durumlarını anlatarak isteklerini dile getirdiler. “Bize bir yardımcı versen ey Allah’ın Rasulü” dediler.
“Versen de hayatımızdaki meşakkatten biraz kurtulsak.”
Efendimiz (s.a.v) biri kuzeni biri kızı olan iki hanıma baktı.
Yaşadıklarını anladı.
Sevdiği iki candı onlar.
Allah’ın kan bağıyla bağladığı canından iki candı.
Onları eli boş geri çevirmek istemiyordu.
Lakin çok daha büyük düşünmesi gerekiyordu.
İhtiyaç sahiplerine ihtiyaçlarını verirken gözetmesi gereken durumlar vardı ve iki hanıma şöyle dedi:
“Bedir’in yetimleri bu konuda yardım alma hususunda sizi geçti…”
Çünkü Peygamber (s.a.v) ümmetin yetimlerine sahip çıkardı. Bu hususta şöyle der:
“Bir kimse vefatından sonra geride mal bırakırsa o mal ailesinden geride kalanlara aittir. Borç veya yetimler bırakırsa o borç bana aittir ve yetimlere bakmak da benim vazifemdir.”
Kızı ve kuzenine karşı o yetimlere sahip çıkar Peygamber (s.a.v) ve bizlere de mesuliyetimizi hatırlatır.
Bu iki hanımı da eli boş çevirmedi:
“…Ben size bundan daha hayırlı bir şey söyleyeceğim. Her namazın arkasından otuz üç defa tesbih, otuz üç defa tahmid ve otuz üç defa tekbir getirin. Arkasından da ‘la ilahe illallahü vahdehu la şerike leh lehül mülkü velehül hamdü ve hüve ala külli şeyin kadir’ deyiniz. Bu sizin için yardımcı almaktan daha hayırlıdır.”
Elleri belki görünürde boş döndü iki hanım Allah Rasulü’nün (s.a.v) kapısından. Lakin yürekleri doluydu.
Günleri yine boştu lakin hayatları doluydu.
Hamd ile zikr ile…
…
Bir hediye almak O’ndan.
Bir dua öğrenmek.
Şimdi Ümmü Hakem (r.a) öğrenmez o duayı
Şimdi Fatıma (r.a) öğrenmez.
Ben öğrenirim, sen öğrenirsin.
Biz öğreniriz.
Onlar sorar biz öğreniriz.
O söyler biz dinleriz.
Elvida ÜNLÜ[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
