Az ve öz

AZ VE ÖZ

Eylül 2010 60.SAYI

HEPSİ SADECE VE YALNIZ ALLAH RIZASI İÇİN

Cemal Kutay, insana insanlığı sevdiren, insan olmanın hazzını ve saadetini yaşatan masala benzer menkıbelerin bir benzerini de Ebu’l Ula Mardin Hoca’dan dinlediğini söyler, “Ramazan günlerinde çoğunlukla kılık kıyafet değiştirmiş, yani eski söyleyişle tebdil-i kıyafet giyinmiş zenginler, hiç tanımadıkları mıntıkalara giderler; bakkal, manav dükkanlarına girerler, tenha zamanları seçerek sorarlarmış: ‘Zimem defteriniz var mı?’

Zimem defteri, o esnaftan borcuna yani veresiye mal alan mahalle sakinlerine ait hesap defteridir; borçlu ile borcunun miktarı yazılı olan defter… Umumiyetle, o günlerde de bugünkü gibi veresiye alan varmış. Esnaf bu defteri çıkarınca, gelen şöyle dermiş: ‘Lütfen baştan, sondan veya ortadan, söyleyenin tercihine göre, şu kadar sahifenin yekununu yapar mısın?’ Esnaf hesabı yapar, söyler, gelen de kesesini çıkarır, ardından da ‘Silin borçlarını… Allah kabul etsin’ der, çeker gidermiş. Borcu ödenen borcunu ödeyenin kim olduğunu, borcu sildiren, kimi borçtan kurtardığını bilmezmiş. Çünkü hepsi sadece ve yalnız Allah rızası içinmiş.” (Allah Dostlarının Ramazan Hatıraları, Abdulkadir Süphandağı)

BENİ HİÇBİR ŞEKİLDE SENDEN AYIRMA

Sadreddin Konevi Hazretleri, “Allah’ım ilmin ile bilgisizliğimi yok et. Nurun ile karanlığımı uzaklaştır. Genişliğinin kusursuzluğu ile benden sıkıntı ve daralmayı kaldır… Beni terk etmen, bana azap olarak yeter. Beni hiçbir şekilde senden ayırma.” sözleriyle en-Nefahatü’l-ilahiyye isimli eserinde Rabbine yalvarır.

Sadreddin Konevi (k.s), “Ya Rabbi! Kalbimizi senden başka şeye yönelmekten ve senden başkasıyla meşgul olmaktan temizle. Bizi bizden al, bizim yerimize bizi kendinle doldur. Bizi başkalarına ve şeytana oyuncak yapma. Bize nur bahşet. Dualarımızı çabucak, kendi istediğin şekilde kabul buyur. Sen işitensin. Sen bize yakınsın. Sen dualara icabet edensin.” sözleriyle yakarışlarına devam eder.

DİL SUSUNCA KALP KONUŞUR

Hulasatü’l-Ahbar isimli eserinde Aziz Mahmud Hüdayi Hazretleri zikir ile ilgili şu tespitlerde bulunur: “Allah’ı anan kişinin kalbi, zikir nurlarıyla arınıp pırıl pırıl olunca, o kimse, kalbinde kendisi için bir konuşan bulur.

Şeyh-i Ekber Muhiyiddin İbnü’l-Arabi Hazretleri, ‘O konuşan varlık, Allah’ın kendisini zikredenin zikrinden yarattığı bir melektir. Allah o meleği, zikreden kulun kalbine yerleştirir. Zikreden gafil olduğu zamanlarda o kimse adına melek zikreder. Eğer gaflet, o kimseden hiç çıkmaz ve kişi zikri bırakırsa o melek de yitip gider.’ buyurur.

Büyüklerden bazısı ise o melek için, ‘Allah’ın kendinden gayrı olandan uzaklaştırdığı, zikreden kulunun kalbidir.’ buyurmuştur. Bundan dolayı, ‘Dil susunca kalp konuşur.’ denmiştir. Kıyamet günü insanın organlarının konuşacağına inancı artsın diye, bir lütuf olarak kalbinin sesi ona duyurulur.”

PEYGAMBERLER MİRAS OLARAK İLİM BIRAKIRLAR

Bir gün Şam mescidinde talebeleriyle birlikte oturan Ebu’d-Derda’nın (r.a) yanına bir adam gelir ve şöyle der: “Ey Ebu’d-Derda! Peygamber (s.a.v) şehri olan Medine’den buraya, senin Rasulullah Efendimiz’den (s.a.v) işittiğini duyduğum bir hadisi senden bizzat dinlemek için geldim.” Ebu’d-Derda (r.a) adama, “Burada başka bir hacetin yok mu? Ticaret için de mi gelmedin?” diye sorunca adam niyetinin sadece o hadisi ondan dinlemek olduğunu belirtir.

Bunun üzerine adama, o hadisi söyler: “Kim ilim talebiyle bir yola girerse, Allah bu sebeple onu cennet yollarından bir yola sevk eder. Melekler kanatlarını ilim yolunda olan kimseye hoşnutlukla sererler. Göklerde ve yerde bulunanlar, (hatta) sudaki balıklar alim için dua ve istiğfar ederler. Alimin abide üstünlüğü, ayın on dördündeki dolunayın diğer yıldızlara olan üstünlüğü gibidir. Alimler peygamberlerin varisleridir. Peygamberler miras olarak dinar ve dirhem (mal ve servet) bırakmazlar; ilim bırakırlar. Kim o ilmi elde ederse, çok büyük bir nasip elde etmiş olur.” (Ebu Davud, Tirmizi, İbn Mace, Ahmed b. Hanbel)

Efser BERİN
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın