Peygamber torunu olmak Ümame

PEYGAMBER TORUNU OLMAK ÜMAME (R.A)

Mart 2010 54.SAYI

ÇOCUK GÖZLERLE YOLLAR

İlk torunuydu Peygamber’in (s.a.v)
İlk tomurcuğu
Hani bahar gelirken ilk hareketlenmesi toprağın, ilk kıpırtıları
Ve o kıpırtılardan sonra bin baharı müjdeleyen ilk yaprağın başını kaldırıp hayata bir bakışı
Ümame (r.a) işte o ilk kıpırdanışların ilk yaprağı
Efendimiz’in (s.a.v) ilk kızı Zeynep’in (r.a) kızıydı.
BabasıEbu’l As kızını ve eşi Zeynep’i (r.a) çok severdi. Müslüman olmamıştı.Bedir Savaşı’na müşrikler safında katıldı. Müslümanlara esir düştü.Fidye karşılığı olarak Zeynep (r.a) annesi Hatice’den (r.a) kendisinehatıra kalan gerdanlığı gönderince Peygamber (s.a.v) ve arkadaşlarıbunu kabul etmemişlerdi. Bunun üzerine Peygamber (s.a.v) fidye olarakkızı Zeynep ve Ümame’yi Medine’ye göndermesini istemişti damadından.
Mekke’ye dönen Ebu’l As sözünde durdu ve kızıyla eşini Medine’ye gönderdi.
Damadının bu davranışı Hz. Peygamber’i (s.a.v) mutlu edecekti
Ve gün gelecek Ebu’l As da Müslüman olacaktı
İşte şimdi Zeynep (r.a) kızıyla birlikte Medine yollarındaydı
Bir de karnında Ümame’nin (r.a) kardeşi olduğu halde…
Şimdibir şehir bir şehre hicret ederken, insan kendine ve zaman zamanadönerken o ebedi inkılabı, o zamanın çetin sınavını ve o hicretlezamanın ve gelmiş geçmiş tüm insanların hicretini çocuk gözleriylegörüyordu Ümame (r.a).
Çocuk bakışlarıyla baktı develerinin ayakları altında akıp giden çöl kumlarına.
Belki çöm kumları kaçtı gözlerine, ovuştura ovuştura gözlerini uyuya kaldı annesi
Zeynep’in (r.a) kucağında.
Bir başka şehre girdi.
Korktu belki bambaşkaydı her şey
Babası yoktu
Evleri yoktu
Yolları sokakları bambaşkaydı
İnsanları başkaydı
Dedesini gördü sonra O’na koştu
Her şey tanıdık, her yer bildik geldi birden
Korkuları bitti
Bambaşkalık bitti
Medine şehri oldu
Şimdi dileğim odur ki bir gün bırakmamız gerekirse, gitmemiz lüzum ederse
Bir çocuk kadar kolay bırakmak
Bir çocuk kadar kolay bağlanmak
Bir çocuk kadar hatıra biriktirmek
Ve o kadar kolay başlayabilmek…
Yeni bir şehirde, yeni bir hayata…

MESCİT GÜLLERİ ÇOCUKLAR

Ümmü Ümame (r.a) Allah Rasulü’nün (s.a.v) ilk torunuydu. Zeynep’in(r.a) kızıydı. Allah Rasulü (s.a.v) Ümame’yi (r.a) çok sever, kucağındataşırdı. Bir gün mescide bu şekilde geldi ve herkes çocuğu bırakacağınıdüşünürken O, namaza torunu omuzlarındayken durdu. Rüku ve secdeyevarırken çocuğu bırakıyor sonra tekrar sırtına alıyordu. Ve namazı buşekilde tamamladı.
Mescitler o günlerde hayatın merkezindedir.
Peygamber (s.a.v) kucağında torunuyla gelir.
Çocuklar ilk saflarını Allah Rasulü’nün (s.a.v) arkasında tutarlar.
İlk namazlarını yanıla yanıla da olsa Allah Rasulü’nün (s.a.v) arkasında kılarlar
Mescit ibadet yerleri, oyun yerleri, buluşma yerleri.
Sevdikleri, özledikler yer.
Kimse onları azarlamaz orda.
Kimse üzmez onları.
Onlar mescidin gülleridir.
Sevilen, sevgiyle seyredilen…

HAYATIN GÖNLÜNE YAZILAN EY!

O bir çocuğun gözündeki çöpü alan bir peygamberdir.
Bir günelinde altın bir gerdanlık vardı. Eşleriyle birlikteyken “Bu gerdanlığıiçinizden bana en sevgili olan birine vereceğim” dedi.
Sandılar kiEbu Bekir’in (r.a) kızı Aişe’ye (r.a) verecek. Fakat Allah Rasulü(s.a.v) torunu Ümame’yi (r.a) çağırarak gerdanlığı kendi elleriyleÜmame’nin (r.a) boynuna taktı.
Ve bu arada Ümame’nin (r.a) gözünde bir çöp olduğunu gördü ve çöpü de kendi elleriyle aldı.
…
HabeşistanNecaşisi Eshame Efendimiz’e (s.a.v) hediye olarak altın işlemeli birelbise göndermişti. Elbiseyi Efendimiz (s.a.v) torunu Ümame’ye (r.a)verdi ve “Bu elbiseyi giy yavrucağım” dedi.
Bir çocuğun gözündeki çöpü alan peygamber
Hayatın gönlünü yakalayan
Hayatı gönlünden yakalayan peygamberdir.
Böylece hayatın gönül sayfasına yazılır.
Zamana, asırlara yazılır.
Bir çocuğun gönlünü alan peygamber hayatın gönlünü alır.
Çocuk hayatın başladığı yerdedir
Zamanın başladığı yerdedir
Onu sevmek geleceği sevmektir
Ona yazılmak geleceğe yazılmaktır
…
Hayatın, hayatımızın başladığı yerdedir Peygamberimiz (s.a.v)
Hayatın, hayatımızın başladığı yerdedir çocuklar.
Çocuklarımız.
Yaramaz, kıpır kıpır, meraklı.
O gün Peygamber’in (s.a.v) etrafındaki çocuklardır çocuklarımız
Koşa koşa Peygamber mescidine gelen çocuklardır
Ne yaparlar?
Bizleri gördüğünde uzaklaşırlar mı yakınlaşırlar mı Peygamber’e?
Bizlerle karşılaşınca uzaklaşır mı yakınlaşırlar mı mescitlere?

Elvida ÜNLÜ
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın