Küçük çoban

Küçük çoban

Mayıs 2007 20.SAYI

İsmim Abdullah. Mekke şehri benim ana vatanımdır. Burada küçük çoban derler bana. Ailemin geçimine yardımcı olmak için çobanlık yapıyorum. Akşam olunca erkenden yatıp uyuyorum. Çünkü sabah olur olmaz koyunlarımı alıp kırlara gidiyorum.

Kırda olduğum bir gün şehirden gelen ticaret kervanından ilginç haberler duydum. Söylediklerine göre bir peygamber gelmişti Mekke’ye. Bir gün yine kırlarda koyunlarımı otlatıyordum. Güneş bütün sıcaklığıyla yeryüzünü ısıtıyordu. Ben yeni gelen dinin peygamberini düşünüyordum. Bir ara gözüm çok uzaklara daldı. İki kişinin bana doğru geldiğini gördüm. Birisinin yüzü gecenin karanlığındaki ay gibi parlıyordu. Beni görünce selam verdiler. Uzun bir yoldan geldiklerini ve çok susadıklarını söylediler. Ay yüzlü olanı, susuzluklarını gidermek için koyunlardan birini sağmak istedi. Tabii ki sağabilirdi. Koyunlardan birine yöneldi. Tam bu koyun kısırdır diyecektim ki fışır fışır süt sağmaya başladı. Birlikte doyana kadar sütü içtik. Bu iki güzel insan bir müddet dinlendikten sonra bana teşekkür ederek yollarına koyuldular. Onlar gitmişti ama ben onları unutamamıştım.

Bir gün yolum Mekke şehrine düştü. Yeni dinin peygamberini merak ettiğim için görmek istedim. Sorup soruşturdum ve evinin yerini öğrendim. Onun yanına varınca bir de ne göreyim! Meğer Peygamber, süt ikram ettiğim ay yüzlü konuğum imiş. Hemen yanına oturdum ve kelime-i şahadet getirdim. Bir daha onun yanından ayrılmadım. Kur’an’ı çok iyi öğrendim. Müslümanlara öğretmek için de ömrüm boyunca çalıştım.

Şiir
Rabbim Sen verdin yüreğimi can gibi, sımsıcak
Rabbim Sen verdin yüzümü gün gibi, parlak
Rabbim Sen verdin canımı su gibi, ak pak.
Betül Bilir / Aksaray

Bilmeceler
1- Hangi tene krem sürülmez?
2- Trenler ne zaman üşür?
3- Buzdolabına giren sineğe ne olur?
4- İçini boşaltınca büyüyen şey nedir?
5- Kral tacına ne demiş?
Cevaplar : 1- Antene, 2- Haydutlar soyduğu zaman, 3- Yazık olur, 4- Çukur, 5- Başımın üstünde yerin var.

Benim Duam
Yattım Allah kaldır beni. Nur içine daldır beni. Can bedenden çıkmadıkça
İmanla uyandır beni… Yattım sağıma döndüm soluma. Melekler şahit olsun dinime, imanıma. Yedi melek sağıma, Yedi melek soluma, Bismillah diyerek dalarım ben uykuya. Peygamberimiz uyumadan önce şöyle dua edermiş; “Allah’ım Senin isminle uyurum Senin isminle uyanırım.”
Furkan Menteşe / Zonguldak

Ayşeciğin Köşesi
Annemin söylediğine göre bu sıralar her şeyden şikayet ediyormuşum. Çok huysuz bir kız olmuşum. Bu şikayetlerim yüzünden annem çok üzülüyormuş. O akşam güneş uyumak için çoktan evine gitmişti. Ay gökyüzünde güneşe ninniler söylüyordu uyusun diye. Annem benim de uyuma zamanımın geldiğini söyledi. Ben de, “Artık büyüdüm tek başıma yatabilirim” dedim. Neden bilmiyorum ama bu sefer kendi başıma yatmak istedim.
Odama gittim. Işığı açmak için lambanın düğmesine basacaktım ki aniden gelen bir sesle irkildim. Tavanda sallanan lamba “Her gece odanı aydınlatmaktan bıkıp usandım” dedi. Şaşkınlık içinde lambayı açmadan doğru yatağıma gittim. Yatak birdenbire kabardı ve “Her akşam seni taşımaktan yoruldum” dedi. Yatağımın üzerindeki ayıcıklı yastığım da onu almak istediğimde “Bana dokunma. Başını koyacak başka bir yastık bul” diye bağırdı. Onu da bırakıp gece lambasına döndüm. “Hıh… Sen uyu ben gün boyu senin başında bekleyeyim” demesin mi! Odamda elimi nereye uzatsam her şey benden şikayet ediyordu.
Ağlayarak annemin yanına gittim ve boynuna sarıldım. Odamdaki her şeyin benden şikayet ettiğini ve beni çok üzdüğünü söyledim. “Anneciğim ben şikayet edince sen de çok üzülüyor musun?” diye sordum. Annem “evet” anlamında başını salladı. Ben de özür diledim ve bir daha yapmayacağıma söz verdim. O gün, üzülmemek için kimseyi üzmemek gerektiğini anlamıştım.

Kadriye BAYRAKTAR
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın