Az ve öz

AZ VE ÖZ

Nisan 2010 55.SAYI

HER TÜRLÜ HAYIR SADAKADIR

Güler yüz bir sadakadır.
İnsanın her gün bütün azaları için
bir sadaka vermesi gerekir.
Kendi kovandaki suyu kardeşinin kovasına boşaltarak onun işini görmen, hayvanına binene veya yük yükleyene yardım edip yükünü kaldırman bir sadakadır.
Yolunu kaybedene gideceği yeri tarif etmen,
gözü görmeyene yardımcı olman,
yoldaki eziyet veren bir şeyi kaldırıp atman sadakadır.
Mescide giderken namaz için atılan
her adım bir sadakadır.
İki kişinin arasını düzeltmek bir sadakadır.
Güzel söz bir sadakadır.
(Buhari, Müslim, Tirmizi, Ahmed b. Hanbel)

DUA SIĞINAĞIDIR ÇARESİZLERİN

“Dua… Gök kapılarını açan kutlu zamanlar güzeli… Temiz yüreklerin ve gülen yüzlerin artıran aydınlığını. Dolduran beyaz ellerimizi ve boşaltan kara defterimizi. Rahmetinden alır kuvvetini avuçlar ve o güç ile silinir cümle suçlar. Bir seher vakti belki, belki bir gece yarısı…

Sesi kısarak sözü yükseltmektir dua. Kelamdır, kelimedir; duyuş hissediştir. Kuvvet ve kudret karşısında aczin ve zavallılığın sınanmasıdır kimi zaman. Arzular, istekler ve dileklerdir… Korkarak ümit etmenin çeşidi… Şükür ve sevgiyi gösterme; evvel, sonra isteme isteyebildiğince. Verildikçe verilenden derildikçe derilme; dirildikçe dirilme.
Kulluk bilincinin güçlenmesidir dua ve sığınağıdır çaresizlerin.” (Ayine, İskender Pala)

KARANLIK GÖNÜLLERİ AYDINLATAN MÜRŞİTLER…

“Bir kandil, mumdan alıp da yandı mı, onu gören mumu görmüş olur. Bu parlaklık yüz kandile de nakledilse, sonuncusunun aydınlığını görmek, en evvelinin nurunu görmek gibidir.
İstersen aradığın hidayet nurunu sonuncu kandilden, istersen bizzat can ışığından al, aralarında fark yoktur. İstersen o hidayet nurunu sonraki kandillerde, yani hayatta olan mürşitlerde; dilersen gelmiş ve geçmiş olan velilerin ruhlarında gör. Bir nefes gelir, seni görür gider. Ve bu nefes her kimi dilerse ona da hayat verir...” (Mesnevi, Hz. Mevlana)

NAMAZ

Namaz, sancıma ilaç, yanık yerime merhem;
Onsuz, ebedi hayat benim olsa istemem!
(N. Fazıl Kısakürek)

BİZ AHİRETİ DÜNYAYA TERCİH ETTİK

Evliyadan Ali Sincari (k.s) talebeleriyle otururken yanına Mağripli Abdurrahman isminde bir kimse gelir. Torbasından çıkardığı gümüşleri Ali Sincari Hazretleri’nin (k.s) önüne koyarken “Bu gümüşleri fakirlere dağıtmanız için size getirim. Münasip gördüklerinizi dağıtın” der.

Ali Sincari (k.s) “Nerede fakir varsa kaplarını alıp tekkeye gelsinler” diye haber gönderir etrafa. Ne kadar fakir varsa hepsi kaplarını alıp sevinçle gelirler onun yanına. Fakirler tabaklarını daire şeklinde dizerler. Mağripli Abdurrahman ve gümüşleri de ortada durmaktadır. Ali Sincari (k.s) ayağa kalkar. Yüce Allah’a niyaz eder. Kiminin tabaklarına altın dolar, kimininkilere de gümüş. İki kişinin tabağı ise boş kalır. Gümüşler ise ortadadır. Herkes hayret içinde kalakalır.

Ali Sincari (k.s) şöyle buyurur: “Kabı altınla dolanlar günahı az, Allah’ın sevgisiyle evliyaya muhabbet edenlerdir. Günahı çok olup Allah dostu velilere muhabbet edenlerin kapları ise gümüşle doldu. Boş kalan iki tasa gelince; onlar da alimlere ve evliyaya muhabbet beslemeyen ve onları sevmeyenlerdir. Ey Abdurrahman! Görüyor musun bizim altına, gümüşe ihtiyacımız yok. Biz, ahireti dünyaya tercih ettik. Onun için Allah bizi dünyaya da zelil etmedi. İnşallah ahirette de mahcup olmayız.” (Mürşid ve Mürid Hukuku, Mehmet Ildırar)

Efser BERİN
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın