Az ve Öz

Az ve Öz

Mayıs 2008 32.SAYI

Ümmeti hakkında onu asla üzmeyiz

Peygamber Efendimiz (s.a.v), bir gün İbrahim suresinde İbrahim Peygamber’in (a.s) “Ey Rabbim! Onlar (putlar) insanlardan birçoğunu saptırdı. Artık kim bana uyarsa o bendendir. Kim de bana karşı gelirse şüphesiz sen çok bağışlayan, çok merhamet edensin” (İbrahim, 36) sözlerini okur. Ardından Hz. İsa’nın (a.s) Maide suresindeki “Eğer onlara azap edersen şüphesiz ki onlar senin kullarındır. Eğer onları bağışlarsan yegane galip, hüküm ve hikmet sahibi olan hakikaten sensin sen!” (Maide, 118) sözlerini okuduktan sonra ellerini kaldırarak; “Rabbim! Ümmetim(i bağışla)! Rabbim! Ümmetim(i bağışla)! Rabbim! Ümmetim(i bağışla)!” diye dua edip ağlar.

Allah Teala Cebrail’e, Efendimiz’e (s.a.v) gidip niçin ağladığını sormasını emreder. Allah Rasulü’nün “Rabbim daha iyi bilir” cevabını ileten Cebrail’e Rabbimiz “Git ve Muhammed’e ümmeti hakkında kendisini razı edip onu asla üzmeyeceğimi söyle” buyurur. (M. Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe)

İki kişinin arasını bulmak sadaka gibidir

Hucurat suresinde Rabbimiz, bütün müminlerin kardeş olduğunu ve araları açılırsa kardeşlerimizin arasını düzeltmemiz gerektiğini emreder. İnsanlar arasındaki düşmanlıkların ve anlaşmazlıkların çözümünde ise karşılıklı anlaşmanın en iyi yol olduğu Nisa suresinde belirtilir. Yine aynı surenin 114. ayetinde Rabbimiz, yardımlaşma, iyilik yapma ve insanların arasını düzeltme niyetiyle bir araya gelip toplanan (konuşan) kimselerin yaptığı toplantılar dışında gizli toplanmaların (konuşmaların) pek çoğunda hayır olmadığını buyurur. Efendimiz de (s.a.v) iki kişinin arasını bulmanın, (haklarında adaletle hükmetmenin) bir sadaka olduğunu haber verir.

Namazı bırakan Hak’tan sapmış olur

Allah Rasulü (s.a.v) bir gün ashabı arasında iken “Allahım! İçimizde Hak’tan sapmış ve mahrum kalmış kişi bırakma” diye dua etti ve şöyle sordu: “Hak’tan sapmış ve mahrum kalmış kişi kimdir biliyor musunuz?” Oradakiler “Bilmiyoruz, kimdir Ya Rasulullah?” dediler. Efendimiz “Namaz kılmayan kişidir” buyurdular. (Zehebi, K. Kebair El-Kebiretür.)

Abdestin sıhhatine engel olmayan şeyler

Abdest organlarından birinin bir zarurete dayanarak yıkanamaması veya mesh edilememesi, abdestin sıhhatine engel olmaz. Mesela bir yarayı veya ayaktaki yanık yerini yıkamak eğer sahibine zarar verirse bunlar mesh edilebilir, mesh de zarar verirse terk edilir.

Abdest alırken veya abdestten sonra, bir abdest organının yıkanıp yıkanmadığına dair şüpheye düşülürse bakılır: Eğer şüpheye düşen kimse, her zaman şüphelenmiyorsa o organını yıkar. Fakat vesveseli bir kimse ise yıkamaz, onun şüphesine bakılmaz.

Bir kimse abdest aldığını kesin olarak bilir, abdestini bozup bozmadığı üzerinde şüpheye düşerse, o kimse abdestli sayılır. Abdestini bozmuş bulunduğunu kesinlikle bildiği halde, sonradan abdest alıp almadığından şüphe eden kimse de abdestsiz sayılır.

Abdest organlarından birini veya birkaçını yitirmiş olan kimse, mevcut bulunan organlarını yıkar. (Büyük İslam İlmihali, Ömer Nasuhi Bilmen)

Ebu Şakik Belhi Hazretleri’nin tevekkülü

İnsan dünya hayatının devamı için ihtiyaçlarını karşılayıp çalışmak zorundadır. Bütün peygamberlerin ve Allah dostlarının bir mesleği olmuş ve çalışmışlardır. Rızklarını elde etmek için sebeplere sarılmışlardır. Kişi rızkını aramalı fakat bunun kaygısını çekmemelidir; bu noktada tevekkül sahibi olması daha güzel olur.

Horasan velilerinden olan Ebu Şakik Belhi Hazretleri tevekkül konusunda ayrı bir üsluba sahiptir. Tövbe edip zühde atılışının sebebini şöyle anlatırlar: Şakik, zenginlerden birinin oğludur. Genç yaşta ticaret için Türk ülkesine gider. Bir puthaneye girer. Burada saçını, sakalını traş etmiş, üzerine erguvani bir elbise giymiş ve putlara hizmetçilik yapan birini görür. Şakik bu hizmetçiye “Şüphe yok ki senin yaratıcı, hayat sahibi, alim ve kadir bir mabudun var. Ona ibadet et, zararı ve faydası olmayan bu putlara ibadet etme. Halkının kuraklıktan ve sıcaktan çektikleri sıkıntıyı görmüyor musun?” der.

Hizmetçi; “Bundan bana ne? Efendimin hususi bir çiftliği var, muhtaç olduğumuz her şeyi buradan sağlıyorum” cevabını verir. Sonra da hizmetçinin “Eğer durum dediğin gibi ise, o Allah kendi memleketinde sana rızk vermeye kadir ise, bunca sıkıntılara katlanarak ticaret için buraya kadar neden geldiniz?” demesi Şakik üzerinde bir uyanışa sebep olur. Hakikati gören Ebu Şakik Belhi “Bu hizmetçinin efendisinin bir köyü var, Allah indinde efendi fakir bir mahluk iken köle ona güvenerek rızk kaygısı çekmiyor. Oysa Mevla’sı zengin olan bir Müslüman’ın rızık kaygısı çekmesi nasıl uygun olur!” der. (Kuşeyri Risalesi, Abdülkerim Kuşeyri)

Efser BERİN
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın