Amatör kalemler

AMATÖR KALEMLER

Şubat 2012 77.SAYI

BEYRUHA BAHÇESİ

Biri yürüyor bahçede...
Seyrettikçe manzarayı, dalıp gidiyor kim bilir hangi düşlere.
Biri yürüyor bahçede…
Sıkıntıları eriyor, kim bilir hangi münacatta.
Bereketleniyor Beyruha’nın hurmaları.
Tatlı su değdikçe dudağına;
Uhud’un, Bedir’in, Hendek’in harareti sönüyor.
Bir infak tohumunda saklanmış hazineyi,
Öldükçe dirilerek çoğalmayı ondan daha iyi kim bilebilir?
Elinde uhrevileşen bir salkım hurma,
Açlıktan karnına sarılı bir bağı çözüyor
İki taş düşüyor yere
Doyuyor Ebu’l Kasım.
Müjdeliyor Ebu’l Kasım.
Okuyor tane tane ayeti,
“Sevdiğiniz mallardan infak etmedikçe Birr’e ulaşamazsınız”
Bir yiğit dinliyor, kulakları Rasul’ün kalbinde.
Uhud’un merd kalkanı bedeni.
Küffarın korkulu rüyası narası.
Hedef şaşmayan oklarıyla,
Ebu Talha püripak olmuş Rasul’ün kıymetlisi.
Şüphesi yok ki hiç. Tereddütsüz inanıyor. Biliyor, O ne derse doğrudur.
Şüphesi yok ki hiç. Vaat eden ulaştıracak mutlak hayrın kemaline.
Kırptıkça kibrin siyah kanadını, siliniyor cimriliğin gölgesi.
Vakit o vakitti.
Ebu Talha, Ümmü Süleym’e çık bahçeden, dedi
Çıktı, omuzları dik, sevinçle.
Ebu Talha bağışladı ya, infak etti ya Beyruha’yı
Cömertlik ağacının tohumu yedi kat semada açıldı.
Bir bahçe filizlendi Medinelilerin utangaç pembe yanaklı avuçlarında.

Rabia Doğan
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın