Allah yumuşak davrananları sever

Allah yumuşak davrananları sever

Temmuz 2007 22.SAYI

Sevgili çocuklar benim adım Kusva. Resimde gördüğünüz deve benim. Bir deri bir kemik kalmışım değil mi? Doğrusu derimin altındaki kaburgalarımı sayabilirsiniz. Bana bakınca hakkımda ölü mü yoksa diri mi diye düşündüğünüzü biliyorum. Bu halimle sahibime hizmet etmeye devam ediyorum.

Günlerden bir gün sırtımda kocaman bir yükle Peygamberimiz’in (s.a.v) evinin önünden gidiyordum. Yüküm o kadar büyüktü ki beni uzaktan gören birisi deve olduğumu anlamaz, yürüyen bir yük zannederdi. Zor zahmet adım atarken Peygamberimiz’i gördüm. Adeta gözlerim parladı. O an bütün yorgunluğumu unuttum. Ama o bana bakarken gözleri yaşardı ve şöyle dedi: “Ağzı var dili yok. Bu hayvanın hakkından Allah’tan korkun.” Sonra yanında bulunan arkadaşlarına şöyle bir hikaye anlattı:

“Bir zamanlar günahkar bir kadın vardı. Bir yolculuk sırasında çok susamıştı. Su bulmak için koştururken bir kuyu gördü. Kuyuya girdi ve kanasıya su içti. Oradan çıkınca bir köpekle karşılaştı. Köpek de çok susamış görünüyordu. Dili dışarıda, zor nefes alıyordu. Kadın onu görünce çok acıdı. Tekrar kuyuya girdi, ayakkabısını su ile doldurdu ve köpeğin önüne koydu. İşte bu iyiliğinden dolayı yüce Allah, onun bütün günahlarını affetti.” Sonra arkadaşlarına dönerek şöyle dedi: “Hayvanlara şefkatle davranınız. Yüce Allah evladına, ağaca ve diğer varlıklara karşı yumuşak davrananları seviyor. Onları cennetle müjdeliyor.”

Bilmeceler
1- Domates nasıl kızarır?
2- Dört ayaklı ayı üstünde kabadayı
3- Duvara çarpan araba ne olur ?
4-Dünyanın en küçük bebeği kimdir?
5- Etlice, metlice ortası tatlıca?

Duamız

Teşekkür ederim Allahım!

Allahım! Bu dünyayı bu kadar maviye ve yeşile boyadığın için Sana teşekkür ediyorum. Bu dünyaya bu kadar güzel ve eğlenceli şeyler koyduğun için çok teşekkür ediyorum. Ve bu kadar sevimli ve tatlı arkadaşlar yarattığın için de…
Betül Bilir / Aksaray

Ayşeciğin köşesi

Her harfi bir çiçek

Okullar tatil olur olmaz annem, ağabeyime okul kitaplarını toplamasını söylemişti. O sırada babam, “Artık yaz tatili geldi. Kitap okumak için bol bol zamanınız olacak değil mi çocuklar?” dedi. Ağabeyim bir kitap kurdudur. Okuyacağı kitapların ismini babama bir bir sıraladıkça şaşkınlıktan ağzım açık kaldı. Ben okuma yazmayı henüz öğrenmedim ama önümüzdeki yıl okula başlayacağım. Ağabeyim kitap isimlerini sayarken kendi kendime “Bir kitap olsa, bütün kitaplardan çok güzel. İlk okuduğum kitap o olsa” diye düşündüm.

Ben bunları düşünürken annemin sesini duydum. Annem, “Çocuklar, bu yaz tatilinde kitapların en güzeli ile tanışmanızı istiyorum” dedi. Hepimiz meraklanmıştık. En güzel kitap nasıl bir kitaptı ki! Annem bazen soru sorarak bizi böyle meraklandırır. Ona bir ipucu vermesini söyledik. Annem “İçinde öyle sözler var ki duyan bir daha duymak ister. Her bir harfi bir çiçektir. Bilmediği bir şey yoktur. Bütün bilginler en güzel bilgilerini bu kitaptan alır. Dağlardan, denizlerden, iyilerden, güzelliklerden bahseder…” dedi.

Öyle güzel şeyler söylüyordu ki dayanamadım. Heyecanla kalktım annemin boynuna sarıldım ve “Ben o kitapla bir an önce tanışmak istiyorum” dedim. İşte o zaman annem renk renk işlemeli bir örtünün içinden yeşil kaplı kocaman bir kitap çıkardı. Sonra şöyle dedi: “İşte bu bizim kitabımız Kur’an-ı Kerim.” O gün o güzel kitabı okuyabilmek için gerekli olan alfabeyi hemen öğrendim. Üstelik annemin öğrettiği tekerlemeyle; “Elif değnek gibi. Be börek gibi; Te de ona benzer…”

Kadriye BAYRAKTAR
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın