Yaz kâtip sessiz sevdasız

Yaz kâtip! Sessiz se(v)dasız

Namahrem eller dolaşmakta düşlerimde, yazıma düşen her yazgı meçhul düşüncelerde...

//

Yasadışı sözler, kanundışı sevmeler; susma hakkına sahibim çok konuşuyormuş gibi, konuşma hakkına sahibim susmaya hacet varmış gibi...

Oysa ne güzel şeyler söylemişlerdi hayat hakkında...

Her şeye rağmen diyordu dertleri ciğerlerine çeken adam... Her şeye rağmen diyordu elleri buruş buruş tebessüm eden bir dede... Her şeye rağmen diyordu eski mektupları karıştıran gözü yaşlı bir teyze...

Ardına bir “bazen” düşüyordu kırışmış defterlerden...

Bazen nefes almanın ne mühim olduğunu anlamaktı, bazen bir çiçeğin yeryüzünde ne kadar değerli olduğunun farkına varmaktı, bazen sevene maşuk, sevilene aşık payıydı, bazen acıydı hiç olmadığı, bazen sevinçti hep olduğu kadar... Bazen de yakındı onca uzaklığa, bazen de uzaktı yanı başında olmasına rağmen...

Bazı Babil'di bilmemecesine, bazı Bağdat'tı bilircesine...

Bazı da İstanbul'du; vurulup orta yerinde ölümü de öldürürcesine...

Yârdı, yârandı;
Candı, cânândı;
Bulan, bazen arayan
Bulunan hep aranandı...

...

Dilinden akıyordu ateş, gözü nemli haykırıyordu kâtibe hatip:

Durma, yaz kâtip!

Benzi solmuş cümlelerin duyulmayan ağrılarını, anlatmayla dinmeyecek yazgıların mürekkeple akışını, tarifi olmayan sevdaların üç harfin ardına saklanışını...

Yaz kâtip!
Kardeşkanıyla kızarmış toprakların sessiz feryadını, yüreklere düşmüş acıların gözyaşıyla yıkanışını, asırların kulaklara taşıdığı yorgun hıçkırıkları...

Yaz kâtip!
Mısraların kalın kitaplara seslenişini, kitaplara düşülen notların harflere serzenişini, yüreğe dikili sözlerin acıtan iniltilerini...

Yaz kâtip!

Eğilişi
Dirilişi
Direnişi
Tükenişi

Yakışıklı düşlerin, çirkin bir elle bitirilişini...

...

Mahmut Sayar
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın