Yalnızlıklarda Çalkalanırken
Dertli bir çocuk gibi imanıma bağlandım
Allah’ımın ismini daha çok candan andım
Nazım Hikmet
Ruhun yorgun düştüğü bir gecenin ilerleyen vakitlerinde yalnızlıklarla boğuşuyorum Başta çok sevdiğim ama gereken ilgi ve alakayı bir türlü gösteremediğim kalbimin adım adım benden uzaklaşmasını seyrediyor, fakat engel olamıyorum Bu vefalı dostla, bana elveda derken bile merhamet gamzeden gözleriyle karşı karşıya geliyorum, geliyorum ama güzidenin ardından bakakalmaktan da kendimi bir türlü alıkoyamıyorum Sanki ellerim, kırılmış kalbim gibi de bir türlü birbirlerine ulaştıramıyorum ve ben yalnızım
Yok mu yardımıma yetişecek diye etrafıma bakınırken ümidin parıltısı gözlerime ilişiyor ve ben de o tarafa meylediyorum Bir muhabbet badesi ararken yalnızlığımda, bir ışık oluyor ümidin sıcak kucağı
Bir musiki, birkaç nota ve ben kalbimleyim; yitik kalbimle Ne mi diyor bu kırık gönle çarpan ses parçacıklarında? Sadece, sadece Allah ve ResullullahCengiz Aydın[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
