Ve sıra ayrılıkta

Ve sıra ayrılıkta

Hiç ayrılmayı düşünmemiştim aslında Doğduğum günden seninle tanışıncaya değin hep aradımSeni aradığımdan habersizce Taki seni buluncaya değin Ama hiç ayrılmayı düşünmemiştim seninleİstememiştim piyanistten o ayrılık türküsünü çalmasınıHani yazdığım o ayrılık temalı şiiride sırf ayrılanlarla alay etmek için yazmıştım sende biliyorsun Hani o kadar madem çok seviyorsunuz neden ayrılıyorunuz diye alay etmiştim bizden önce ayrılan onca evipte ayrılanlara

Şimdi ayrılık vaktiNe alıp götürürsen götür Hiç bir şey istemiyorum senden Ne bana aldığın kolye, ne kırmızı kazak,ne Aldığın o gül desenli yazma nede başka bir şey hepsini al götür Ama en önemlisi kendini ve hayalini al götür ötelere Gözlerimi kapadığım her anda karşımda duran hayalinGözlerinin içine bakıpta kaybolduğum o hayalini al götür bendenAl hiç bir şey istemiyorum senden Yüreğime ektiğin o sevda tohumunu sök yerinden al götür Sen için yazdığım bin bir şiiri ben alıp parça parça ederken sende hafızamın derinliklerine kazınmış sözleri söküp al götür kendinle
Sen denizin dalgaları gibi hep giderken ben sahil şeridi gibi hep burda durup dönmeni bekleyeceğimBin bir defa arkana bakmadan çekip gitmene hiç aldırış etmeden bekleyeceğimBelki yıllar yılı gurbet elde beklenen bir yarin dönüşünü bekler gibi üzerimde kırmızıya çalan fistanım ve başımda gül desenli yazmam ile seni bekleyeceğim Dudaklarım adını anmaktan kabarmış ve yüreğim seni anmaktan Bİ'takat düşmüş olsada gene bekleyeceğim biliyorsun

Hani son defa gitme dememi beklediğini biliyorumGitmemen ben dediğim için değil sen gitmek istemediğin için olmalı sevdiceğim

Yürümek dur durak bilmeden yürümek sonbaharlı bir eylül akşam üstünde sararıp solan binlerce yaprağın kapladığı yollardan yürümek ve ayrılıklara acılara yelken açıp gidiyorsun

Gidersen git peşinden ağlayacağımı sanıyorsan aldanıyorsun
Kahretsin ne olur gitme
Ama gene gidersen eğer bütün rüzgarlarla her zaman selamlar yolayacağım sanaSenin olduğun diyarlara gözyaşlarımı bulutlara akıtması için ödünç vereceğğimTenine deyip kokunu almak için
Gece ışıklar söndükten sonra pencereden sokak lambasının altından gelip geçen insanları her defasında senmisin diye izlemek ve onlarca saat beklemek Sonra seninle yaşanacak günlerin düşüne dalmak

Asi bir militanın hücrenin demir parmaklıklarını zorlayan hali gibi yüreğin haps olduğu gögüs kafesini en asi mahkumdan katmer katmer daha asi bir hal ile zorlamaya başlar sen ufuktan kaybolmaya başladığın o andan itibaren Sonra bir neferi mutlu etme sevdası ile kızılcık şerbeti içsende o mutlu olsun yeter diye bilmeyi başarırsın Bin bir çiçekle dolu bahçede ne papatya ne lale ne sümbül nede başka bir gül istersin yüzü gülsün yerter demeyi barırsın Güneşin ufuktan kaybolup gecenin gelip seni anlının orta yerinden öpmeye başladığı ilk andan itibaren hayat ağacın hazan olup ümitlerin kolu kanadı kırılmaya başlar Sonra en militan sevda şiirlerini vede hasretini gecelerin bağrına kömürün karartısı ile yazarsın Belki o anların birinde serin bedenine ağır gelmeye başlar yavaş yavaşBelki yanında sürekli taşıdığın o anı defterinin sayfalarını belli belirsiz çevirirken onun adı ile karşılaşır En büyük sevdalardan biri olan Bir ağıtta isim olma sevdasına düşersin

Sonra kelimelerin acziyetini fark edersin ve
sukutun çığlıklarına sığınırsın
Gideli saatler olmuşturSen hale evin orta yerinde başını duvara yaslayıp öylece oturup bekliyorsundur Gece usul usul saklaşmakta Kulakların ayak sesini fark etmez gecenin Karanlıklar örterken bedenini yüreğinin yokluğu ile bir yumruk gibi sıkıldığını fark edersin Belki ilk karşılaştığınız günün hayalini bin bir defa düşlersin bıkmadan usanmadan her gün ve her dafasında o anı yaşamak için keşkelerin diyarına sığınırsın Sonra ilk buluştuğunuz yerde dolanır durursun Belki kaç defa ona ilk aldığın hediyeci dükkanının önünden geçersin Sonra adımlarını yüreğinin ellerine emanet edip gecenin karanlıklarında yürürsün Sonra onunla oturduğunuz o cafede ilk oturduğunuz masaya usulca ilişirsin Belki kulaklarına onunla dinlediğin bir türkünün mırıltısı ile eşlik edersin
"Bir ay doğar ilk akşamdan geceden nidem nidem geceden salkı vurmuş pencereden bacadan dağlar kar imiş yolcu üşümüş perişanım ben Bir güzeli bir çirkine vermişler nidem nidem vermişler baş yastığı kendisine eş değil nasıl edem ben Madem soysuz gönlün bende yok idi niye doğru yoldan şaşırdın beni dağlar kar imiş yolcu üşümüş perişanım ben" Sonra yüreğindeki sızın an be an artmaya başlarBelki ümitsilik mazerinden bir mavzer hayatın kıyısında durduğun o anda göğsünün çeperinde sakladığın yüreğine ulu orta bir fişek sıkarda ölümün kurtuluşuna varırsın
Gecenin ilerleyen saatlerinde yürek sızın katmerleşir Ben ile ruhun kavgası başlar işte o andaBiri diğerini terk etmek ile tehtit eder Beeden mi ruhtan ayrılmayı düşler yoksa ruhmu bedenden ayrılmayı düşler bilinmez ama o ruh o bedene sığmaz artıkÇünkü saatler gelipte ayrılıklara durmuştur artık
Kerhendir bu ayrılıkÜlüm ise iradidir

ALINTI

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın