|
Konu Başlığı: Unutulmuşların fetvası Gönderen: Sümeyye üzerinde 31 Temmuz 2010, 15:35:07 Unutulmuşların Fetvası! Siyah beyaz bir resim ve noktası unutulmuş bir cümle süslüyor İstanbul’un duvarlarını; Kayıp aranmıyor, diyor Gören varsa da unutsun! Teferruatına bakmıyor hiç kimse resmin Hâlbuki orada saklı gizemi ve nedeni bütün kaybolmuş kesmin Bugün de senden başka herkes unuttu beni, şükürler olsun Rabbim, sahibim Defolu kaç kaban eskittimse bu soğuk unutulmuş köşelerinde şehrin, o kadar çok sevdim herkesin beni unutmasını, o kadar çok sevdim ki sevdiğim herkesin bana vefasız kalmasını; her ânımı biri selam verecek korkusu ile eskittim ama yanımdan sıcak, soğuk kim geçtiyse görmedi beni Tıpkı dua ettiğim gibi, hiç kimse fark etmedi soğuktan duvara yapışmış, büzülmüş bedenimi Şimdilik devrediyorum yükünü bütün kabul olmuş duaların, bütün kabul olmuşların Üşüdükçe seviyorum soğuğu, üşüdükçe daha kuzeye gidesim geliyor, üşüdükçe annem geliyor aklıma Ve bütün sevdiklerim… Artık üşümüyorum ki sanırım sona geldim Son bir nefes, son şehadet, ibare bitiyor ve bittim Boşluklara ihtiyacım var Boşluklar ki can veriyor cümlelere doldurup arasını kelimelerin Belki bir seni seviyorum çıkıyor cümleden, belki bir hakkını helal et Bu mübari ise unutulmuşların fetvasıdır, boşluğa ihtiyaç duymaksızın yazılır; yani hayata, yani yaşamaya Çünkü ölüm tek kelime, boşluğa ihtiyaç duymaksızın yazılır Ne bir cümle getirir devamını, ne de bir altyazı geçer ziyaretinden sonra Azraillin Fütursuz bir fetva benimkisi, bütün unutulmuşlara; Ölün! Muhammed Yıldız |