Suda yüzen gemi misali

SUDA YÜZEN GEMİ MİSALİ

Hz Mevlana “ su geminin içine girerse onu batırır Altında bulunursa onu yüzdürür” buyuruyor Yani mal ve servet hırsı ile kalbi dolan kimse içine su giren gemiye, mevcut servetine ehemmiyet vermeyen, o servetin bulunup bulunmaması şahsında denk olan zatı da derin bir su üstünde selametle yüzen gemiye benzetmiştir
Bu sözü ilk okuduğumda Tolstoy’un İnsan Ne İle Yaşar? İsimli kitabında okuduğum bir hikayeyi anımsadım Toprak ve hayvan açısından oldukça zengin bir çiftin bu zenginliği kaybedip komşularının çiftliğinde uşak oluşlarını konu alan hikayede en etkili bölüm, bu çiftin zengin olduğu dönemi bilen ( duyan) bir kişinin sonraki uşaklık durumlarına ve bu halde olmalarına rağmen mutlu görünmelerine hayret ederek bu işin sırrını soru etmesi ve sorusuna aldığı cevaptı Yazar vurucu cevabı bir zamanların zengin çiftlik sahibinin eşi olan bayanın dilinden söylüyordu
Kadın bir zamanlar gerçekten çok zengin olduklarını, çok sayıda koyunları ve sığırları bulunduğunu, çiftliklerinin çok büyük ve işlerinin çok olduğunu anlattıktan sonra bu çok mal yüzünden yaşadıkları endişeleri dile getiriyordu Her gece sürülerine kurt gelmesi korkusundan uykularının kaçtığını, hayvanların hasta olması endişesi taşıdıklarını, mallarına zarar gelecek korkusundan hiç rahat edemediklerini, bu nedenle ibadetlerini bile yapamadıklarını ve zaman zaman eşi ile de bu nedenlerle kavga ettiklerini anlattıktan sonra bu mallar ellerinden gittiği zaman üzerlerinden yük kalktığını ve huzuru bulduklarını anlatıyor Geceleri sürülere kurt saldırma endişesi taşımadıkları için rahat uyuduklarını, zarar gelir endişesine sebep olacak malları olmadığı için ibadetlerine kendilerini verebildiklerini ve eşi ile birbirlerine daha çok vakit ayırabildiklerini, bu nedenle daha huzurlu ve daha mutlu olduklarını anlatıyordu
Küçük bir kıyas ile bu hikayedeki çiftin maddi zenginliklerini sırtlarında yani kalplerinde bir yük gibi taşıyarak içine su almış gemiye döndüklerini tahayyül ettim Onlar bu yükü sırtlarından indirip ayakları altına alarak suyun üzerinde selametle yüzen gemi olmak yerine tümden kaybedince rahatlamışlar Halbuki en başından o büyük servet kalplerine girmemiş olsa servetin kaybına sevinecek duruma düşmezlerdi
Günümüzde bu hikayenin canlı örnekleri sayısız çoklukta Hırsız gelip çalar korkusu ile sabahlara kadar gözlerini kırpmadan ahır başında bekleyenler mevcut Domuzlar saldırıp bahçeyi talan eder korkusundan ellerinde tüfek tarlada sabahlayanlar var “ Ya bir hastalık gelir de hayvanımız telef olursa?” diye devamlı hayvanlarının üzerine titreyen, tedirgin olanlar çok… Bu örnekler çoğaltılabilir
Bunun nedeninin maddi değeri olan mallarımızın sevgisinin kalplerimize çok işlenmiş olması olduğunu düşünüyorum Halbuki Hadisi şerifte “ önce tedbirini al ondan sonra Allah’a tevekkül et” Buyuruluyor Bu hadisin gereğince kişi tedbirini alıp sonra tevekkül etse, Allah’tan gelene yine Allah rızası için sabır gösterebilse bunca yersiz endişe ve korkular yüzünden huzursuz olmaz diye düşünüyorum Suyu içine alan gemi olmaktansa altında tutan gemiler gibi olabilsek malımızın olup olmaması gözümüzde aynı değerde olsa o zaman suda selametle yüzen gemiler gibi olabiliriz
Hikaye edildiği üzere; adamın biri İmam-ı Azama geliyor ve: “ Ya imam! Ben namazlarımı huşu içinde kılamıyorum Namazda iken develerimi otlatıyor, onlarla ilgileniyorum Oysa siz benden daha zenginsiniz Peki siz ibadet zevkine nasıl erişiyorsunuz? Diye sorunca İmam-ı Azam Ebu Hanife “ Ben develerimi kalbime bağlamam ki, ahıra bağlarım” diye cevap veriyor İbadetteki huzur da mal sevgisini kalbe bağlamamaktan geçiyor
Bu konu üzerine bir Ayet-i Kerime aklıma düşüyor “ Siz sevdiğiniz şeylerden Allah yolunda harcayıncaya kadar asla iyiliğe ermiş olmazsınızHer ne infak etmişseniz Allah onu bilicidir” ( Ali İmran92) Bu Ayeti Kerime bana çok şey düşündürüyor Büyük bir servetin sahibi olan kişi bu servetinin içinden en çok sevdiği malını, mesela sürüsünün içindeki en besili sığırını veya en hızlı koşan atını veya benzeri şekilde başka bir değerli malını, gözünü kırpmadan ve kalbi mutmain olarak bir muhtaca verebilse ve verdikten hemen sonrada verdiğini unutabilse, malının sevgisi kalbine girmemiş olur Bunu başarabilen kişi de suyun üzerinde selametle yüzen gemi gibidir
Hz Mevlana “ Hırs ve tama ehlinin gözü doymaz halbuki sedef kanaat gösterip kapanmadıkça içinde inci olmaz Sedefin içinde inci olması için onun kanaat göstermesi ve kabuklarını kapatması lazım geldiği gibi kalbinde marifet cevherleri olmasını isteyenlerde hırs ve tama ağzını kapamalıdır” buyuruyor Bundan şu anlaşılıyor
İnsan sahip olduğu servetin kaybının endişesini taşıyorsa bu endişe daha fazla mal biriktirme hırsını beraberinde getiriyor Servet büyüdükçe insana az gelir Bu daha çok hırsa kapılmaya ve aynı anda servet kaybı korkusuna neden olur Bu durum da içine su almış gemi misali kişinin hem bu dünyasını hem ahiretini batırır
“Kanaat bitip tükenmeyen bir hazinedir Denizi kaseye döksen ne kadar sığar? Ancak bir günlük rızık miktarı Yani servet deniz kadar da olsa ondan istifaden bir günlük mide dolduracak miktardır” buyuruyor Hz Mevlana
İnsan büyük bir servete sahip olsa ve bu serveti Allah yolunda ve Allah rızası için seve seve harcarsa bu servet dünyada da ahirette de bitip tükenmeyecek bir hazine olur Bu servetin sahibi de denizin üzerinde selametle yüzen gemi gibi olur diye düşünüyorum

Hilal Acar

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın