Kendini Arayan Kadın

Kendini Arayan Kadın

Kadın, varlığın en önemli halkalarından birisidir. Kadın yoksa insan da yoktur. Âdem Aleyhisselâm Havvasız, Havva da Âdemsiz olmaz. Bunlar, hayatın devamına vesile olan azot ve oksijen gibidirler. Birinin diğerine üstünlüğü yoktur. Sadece fizyolojik ve psikolojik açıdan farklı bir yapıya sahip olsalar da, bu erkeğin kadından, kadının da erkekten üstün veya aşağı olduğu mânâsına gelmez.

Kadın ve erkek bir bütünün iki ayrı yüzü gibidir. Onlar iki ayrı ceset ama, tek ruh gibidirler. Allah, kadını erkeğe eş olarak yaratmıştır. O, kalbi iman ile süslendiği, kafası ilimle donatıldığı, hayatı yüce ahlâk ile yönlendirildiği, iffet ve haya duygusu ile süslendirildiği zaman meleklerden daha ulvi, eşsiz bir varlık haline gelmiş ve gelecektir.

Kadın bir anadır. Onun makamına kimse yükselemez. Çünkü; en yüksek makam ve mevkilerin sahiplerini o doğurmuştur. Ona bu yüce ve yüksek mevkii İslâm vermiştir. Kâinatın Efendisi ve İnsanlığın İftihar Tablosu Hz. Muhammed (sas) "Cennet anaların ayakları altındadır." buyurmuşlardır.

"Biz insana, annesine, babasına iyi davranmasını emrettik. Zira annesi onu nice zahmetlerle karnında taşımıştır. Sütten kesilmesi de iki yıl kadar sürer. İnsana buyurduk ki; hem bana hem de annene babana şükret, unutma ki, sonunda bana döneceksiniz."(Lokman 14)

''Rabb’in şöyle buyurdu: Allah'tan başkasına ibadet etmeyin. Anneye ve babaya güzel muamele edin. Şayet onlardan her ikisi veya birisi yaşlanmış olarak senin yanında bulunursa, sakın onlara hizmetten yüksünme ‘öff!’ bile deme, onları azarlama, onlara tatlı ve gönül alıcı sözler söyle.'' (İsra 23)

''Şefkat ile tevazu ile onlara kol kanat ger ve şöyle dua et: Ya Rabbi onlar küçüklüğümde nasıl beni ihtimamla yetişdirdilerse, ona mükafat olarak sen de onlara merhamet buyur.'' (İsra 24)

Annelerine saygılı davranmayan, muhtaç olduğunda canı kadar onu aziz tutup, bakımını görümünü yapmayan evlatlar, dünya ve ahiretleri adına iyi düşünmelidirler.*

Kadın, geleceğin ümit nesli çocukların talim ve terbiyesi, hanenin huzur, güven ve ahengi, toplumun emniyeti adına insanlık mektebinin ilk hocası ve terbiyecisidir. O zevk metaı, eğlence mevzuu, reklam malzemesi yapıldığı talihsiz dönemlerde, zillete mahkum olmuştur. Gecenin bittiği yerde gündüz başlar, bu dönemde de kadının dirilip kendini yenilemesi ve kalben ve ruhen özünü bulmasının başlangıcıdır.

Kendini tanıyıp, yaratılış çizgisini bulan, meleklerle yarışacak seviyede gece gündüz İ'lay-ı Kelimetullah yolunda hakikate susamış insanlara Allah ve Rasülullah'ı sevdirme yolunda fedakâr, cefakâr, hasbi, kahramanca çalışan kadınlarımız var. Tıpkı İstiklâl Mücadelesi’nde erkeklerle beraber cepheden cepheye koşanlar gibi.

"Ana başa taç imiş, her derde ilâç imiş, Bir evlât pir de olsa, anaya muhtaç imiş."

Bir dostum, doksanlık annesine bir gül gibi bakıyor, onu hiç incitmemeye, Kur'ân'da ifade edildiği gibi "Of bile demeyin!" ilâhi emrine uymaya çalışıyor, hizmetinde bulunuyordu. Bu dostum anlatıyor: “Bir gün annemi ziyarete gittim. Beni dizine yatırdı, saçımı sakalımı tarıyor, yanağımdan öpüyor ve beni seviyordu. ‘Ana benim saçım, sakalım ağardı, dedeyim, torunlarım var, utanıyorum.’ deyince, suratıma bir şefkat tokadı indirdi ve ‘Sen ne de çabuk büyüyüverdin.’ dedi.” İşte anne, işte evlât. Biz kime benzemek istiyoruz.

Yirmi üç yıldır duasından mahrum kaldığım anneme ve bütün annelere Rahmeti Sonsuz’dan af diliyor, kaybedilen değerlerine yeniden kavuşmaları adına bütün annelere ve kadınlara saygılarımı sunuyorum.

* Bir dostumun annesi felç olmuştu. Yedi yıl yatakta kalmıştı. Oğlu onu hoşnut edememiş, o halinden rahatsızlık duymuştu. Gün geldi anne vefat etti. Çok geçmeden oğlu felç oldu, annenin yattığı ve oturduğu yerde yedi yıl yatalak yaşadı. Hep ağlar ve ben annemin bedduasını aldım, onun cezasını çekiyorum der, Allah'tan af dilerdi.

A. Haydar POLAT

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın