Erbain

Erbain

’’ canım öksüz bıraktı göğümden aktı cânım

ölümsüzlük tacını başına taktı cânım ’’

şimdi ben ucûbe bir hayatın kıvrımlarına tutunmuş sessizce ölürken,

her gece mayın döşeli uykular geçiyor benliğimden..

kâle değer korkular yaşıyorum.

toprağın yedi kat dibinde kalıyor düşlerim. ki gidişin hüzün deryası kalbimi sarsıyor..

delikli ve elim…

gurbete mi benzedi memleketim..? niye ki, kavuşmayı sayıklıyor dilim..

bu bir bekleyiş midir yoksa tükenmişlik mi?

uzaklardan duyulanlar doğru mu? yoksa benim mi olmadık masallara inanasım geliyor…

ah şu deli kalbim..!

ümmi aşk mı büyütüyor, yoksa bilgece mi seviyor?

kuşlarda mı yorulmuş ahrazım..,

neden ucu yanmış mektuplar gelmiyor…?

neden her şey bir parça ihanet kokuyor?

oysa erguvan renkli kalbine inanmasam hala… kim bilir hangi cinnetin eşiğinde soluklanacam.

konuşun erenler!

bu kaçıncı erbain çıkarışım.. bu kaçıncı devrilişi ereklerin…

’’ biricik bakışınla yeşerdi kaç kerbela

ki sen nazar etmeden içim kuraktı cânım ’’

şimdi ben erim erim tanık olurken hoyrat sabahlara,

sen ateşten şerhler düş kayıtlara...

ve gizemli öyküler kurgula uzaklarda.

ki bahadır densin adına...

unut beni, unut devasa sevgimi.. unut ki sızım sızım sızılasın onulmaz firakım...

yalnız ay vakitlerinde hatırla bu ebleh divaneyi..

sen destanları dillendirirken,

ben akustik acılar damıtayım bulanık gece vakitlerinde..

konuşun erenler!

bu ne zalim bir döngüdür.. bu ne kurşuni ufuktur..

’’ bakışınla yıkanmak bir hayal oldu şimdi

gönüle saplansa da gözden ıraktı cânım ’’

şimdi ben yürek heyelanında bir başıma kuşanırken hayalini,

kanlı ağrılar saplanıyor gözüme içim içim..

sen ab-ı revan duruşunla kuşatıyorsun enginlerimi..

sen içre köz oluyor ismim.. turnalar divan duruyor…

kalbini kalbime katıp sonsuzluğun muhkem kıyılarına varıyorum…

ve aşk ile,

ve irfan ile..

sensizliğin kırkını çıkarıyorum yine...

uzakta olsan da..,

içime revânsın..

ağlasan,

tuzlu göz yaşlarım ıslatır hasret yalazını..

gülsen,

menekşe tebessümlerim sarmalar hazin feryadını..

bilsen ki,

katar katar gelenim sana her dem..

uzağı yakın kılıp gelir miydin?

konuşun erenler!

bu sükûtî firak kalbe reva mıdır..

’’ ateşin bir hükmünün kalmadığı dünyada

gidişin yeryüzünün külünü yaktı cânım ’’

şimdi ben cinnetleşen yalnızlığımda,

reyhân kokulu ağlayışlarla kuş palazı yüreğimi tutuyorum..

küllenmiş figanımla kesif dualar okuyorum..

ve titriyor muradımın hikmeti.

ve kırılıyor kakülümün filizî..

ve eriyor ciğerimin berfpâresi...

dağılıyorum.

’’ yaralı kuşlar artık uçmayı unutacak

bunca yetim serçeyi kime bıraktı cânım ’’

şimdi ben yalınayak sevdamla,

seher vakitlerine yaralı uyanıyorum..

bırakılmışlık kokuyor sevda.. yürek yetim kalıyor canda..

öyle ki..,

kavgalı ve hırçın bakıyorum semaya.

yaprağa,

yağmura,

yâre..,

ağlıyorum…

konuşun erenler!

âb u nân aşkına…

nar-ı firkat aşkına..

konuşun!

bu katre katre gam nereye…?

. on beş

. mart

. iki bin dört

. katre katre erbain..

Ayşe EYÜPKOCA

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın