Rafdaki kitab

Rafdaki Kitab

Sen rafta tozlanan kitap; haline aşina kimse bulamadın Ve yıllanmış tozlar içinde beyazladın ihtiyarladın

Sen nice devirler yüze göze sürülen ve rahmetten geldin diye ruhlara indirilen ve sonra ruhun dudaklarına ab-ı kevser gibi kadeh kadeh mana sunan ve kalblere inşirah verip onları canlandıran yegane beşaret dolu bir kitaptın

Sendin o susuzluktan yanan gönüllere ab-ı hayat sunan Bu dünyada bütün dostlarından ayrı, cüda, gariplerin tek tesellisi

Dost iline varmak isteyen sende bulur yolu, izi

Yaralarına merhem arayan yine sende bulur ebed reçetesini

Gönlü yanıp kavrulanların imdadına sen koştun ab-ı hayat ile

Felsefe ile aklı yaralıların hekimi sen oldun Onların ruhlarında bir ameliyat-ı cerrahiyye yapıp yeniden hayata kavuşturdun

Sensiz bir hayat düşünülemez Zira kürre-i arz seni çıkarsa başından divane olur İnsanlar şaşkına döner, bir kasırga eser, bir tufan olur

Her ruh senin ipinle asumanın kubbesine bağlı âvizeler gibi

Sensiz o bağından kopar da dağılır taru mar olur

Kalblerdeki ışık sensin, akıldaki nur, dimağdaki tat hep sen

Sen ileriye matuf her bakışımıza istikamet verensin

Attığımız her adımı sırat-ı müstakim üzerine daim ve kaim edensin

Sen raflarda tozlandın yıllar yılı gayri gel sineme gir, kalbime otur, ruhuma taht kur ve onu itminana kavuştur ey Yüce Kitap

Bıktık bu sıkıntıdan, usandık ebedden uzak yaşamaktan… Fenadan dağidarız Bizi bırakıp giden gurubdan; doğmadan batan güneşten, batmadan kaybolan seraptan bîzarız…

Gözümüz yaşlıdır sensiz Ruhumuz kan-revan sensiz,ıssız bir ülke gibi sensiz, susuz bir çöl gibi kurak ve çorak

‘‘Hasta olsam, ilacım, çorbam sütüm, o kitab
Suda mantarım, gökte paraşütüm o kitap’’
NFK

Dediği gibi şâirin sensin benim herşeyim ey sonsuzluğun ruhuma akan bestesi

Mehmet ERDOĞAN
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın