Saat

saat..

Akrep, yelkovan, saniye. Hayatı boyunca her hangi bir zaman diliminde hiç saat kullanmayan var mıdır acaba? Bir yıl, bir ay ya da bir gün. Evden dışarı çıkmadığımız sürece belki. Ama modern hayatın mecburiyetlerinden biri haline gelen saat, zamanın her anında ve mekân gözetmeksizin “olmazsa olmaz”larımızdan belki de en önemlisidir.

Sabah alarmın çalması ile göz göze geliriz saatle ve güne onunla başlarız farkında olmadan. Gün içerisinde de defalarca bakarız ona, sebepli ya da sebepsiz ve günü yine onunla bitiririz alarmını kurarken.

Evimizin en güzel köşelerini süsler saatlerimiz. Duvar saatleri odanın duvar boyasına ve mobilyalarına uygun olmalıdır. Her odanın özelliğine, değerine göre saatlerin de değeri farklı olur. Genelde en güzel saatlerimiz salonda, en ilginci de ya mutfakta ya da çocuk odasındadır. Saatlerin markası, özelliği, değeri ne olursa olsun, amaçları aynıdır ve çıkardığı tik taklar da. Aynı şeyi hatırlatır insana. İlerlemekte olan bir saniye bile olsa, geçmiştir aslında bir ömür tam o anda. Saniyeler dakikaları kovalarken, ömrümüzse çoktan yakalanmıştır zamana.

Ne akrep, ne yelkovan ne de saniye. Yaşadığımız anın bir göstergesi var mı sizce? Kronometredeki saliseler yeterli mi anlık zaman dilimlerine? Bir an, kaç salise eder? Yoksa kişiye göre değişir mi? Kimine göre bir an, göz açıp kapayıncaya kadardır. Kimine göre ise bir an, gözü hiç açılmamak üzere kapandığı zamana kadardır. Aslında ikisi de doğru olabilir. Ya da yanlış. Ne fark eder ki? Anı yaşamayı bilmedikten sonra anın ömrümüzdeki yerini bilmenin ne önemi var. Ha bir an, ha bir ömür.

“Dolu dolu geçen bir ömür” ne demektir sizce? Hani sohbet ortamlarında söylenip de geçilir ya bazen. Siz de ömrünüzü dolu dolu geçirenlerden misiniz? Ya da böylelerine imrenenlerden misiniz? Ne kadar boş, ne kadar dolu bir ömrümüzün olduğu, yaşadığımız anlara kattığımız anlamlara bağlı değil midir biraz da? Meşru olan bir işi, kim, nerede ve nasıl yapıyorsa yapsın, o işin asıl amacı eğer yakalanabilir, gerçek anlamı bulunabilirse, işte o işi yaparken geçen zaman gerçekten dolu dolu geçen bir zamandır bence. Peki, ömrünün dolu dolu geçtiğini iddia edenler; sen, ben, birçoğumuz. Hayatın anlamını ararken düştüğümüz boşlukları doldurabilecek midir dolu sandığımız saatler? Ve hayatın sonuna yaklaştığımızda ki bu her an olabilir, yeterli zamanımız olacak mı sizce ömrümüzü doldurmaya? Bir saniye, bir dakika ya da bir saat.

Belki olur, belki de olmaz. Ama şu bir gerçek ki herkesin sahip olduğu güzel bir saati var. Hem de hiç yanılmaz, şaşmaz bir saati. Sürekli yanımızda taşısak da, bakmaya ihtiyaç duymadığımız, belki de bakmak istemediğimiz ya da bakamadığımız bir saat. Bu saatin asıl ilginç tarafı ise, ne zaman duracağını bilmememiz. Sanki hiç durmayacak gibi çalışsa da duracağı saati de hiç ama hiç şaşırmayan bir saat. Ve öyle bir saat ki durduğu an, zamanı aradan çeken ve bizi, zamanın asıl sahibine götüren bir saat.

Bu satırları yazarken binlerce insanın saati durdu ve durmaya devam edecek. Sizin saatiniz ise henüz durmadığına göre ömrünüzü tamamlayan anların dolu mu yoksa boş mu olduğunu bir kez daha düşünün ve ölüm saatiniz durmadan mutlaka bir karar vermiş olun.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın