Hırka

Hırka

Dünya günlerini sayıyor döne döne. Ölümün örümceği, onun geçmiş ve gelecek günlerini ötelere bağlıyor gri ipliğiyle.
Ben de oturmak için bir kuyu dibini seçtim, Hz Mevlana öğüdüyle. "Çünkü gönül safaları halvetlerdedir. Kuyunun karanlığı halkın verdiği karanlıklardan iyidir."
Izdırap duyan nefs, yanılgılar elinden yaralar içinde kalan nefs... Aynaya baksam nefs görüyorum. Kime, nereye baksam nefs görüyorum...
Hz. Veli, "ALLAH ile dost olunuz" diyor, "buna gücünüz yetmezse ALLAH ile dost olanlarla dost olunuz, onlar sizi ALLAH'a çevirirler."
Muradım nefs-i levvame, yola çıktım amma... "hele bir tozu dumana katsın da, altımdaki at mıdır, eşek midir görelim."
Elimde susma hançeri, yokluk kılıcı, yalnızlık mızrağı kaç adım attım bilemem.
Eksik olan bir şey var...dışarda kıyıcı bir rüzâr, ta içime sızıyor, kalbime... derken bir hırka hatırası canlanıyor kalbimde. Bir hasret...
Hz Yakub'un gözünü ayrılığında kör eden, vuslatında fer olan...
Ah o hırka nerede?
Denildi, o hırkayı bilse bilse dervişler bilir. O hırka mevt-i ahdar olandır.
Gösteriş ridası değil; kalbin kanatları olan, hoşnud olmuş ve hoşnud edilmiş makama taşıyan...
İçinde nefsin kırıldığı o hırka kalbin remzi olan hırka-i derûnidir.

Dünya, halk içinde ümid yok; kalbimde yeşil bir hırka dokuyorum. Bu yüzden uzun bir süre yokum.

Münire Daniş
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın