Ne olurdu, bazı sözleri hiç söylememiş olsaydım, ya da bazı sözleri hiç söylememek için kesin kararlar almamış olsaydım !..
Sana diyebilseydim ki ; Durum çok ciddi bilge, aklını başına topla, ben iyi değilim bilge, seni son gördüğüm günden beri gözüme uyku girmiyor diyebilseydim..!
Gerçekten de o günden beri gözüme uyku girmeseydi, hiç olmazsa, arkamda kalan bütün köprüleri yıktım ve şimdi geri dönmek istiyorum, ya da dönüyorum cinsinden bir yenilgiye sığınabilseydim, kendime söyleyecek söz bırakmadım!..
Kuvvetimi büyütmüşüm gözümde, aslına bakılırsa bu sözleri kullanmayı ya da böyle bir mektup yazmayı bile, ne sen ne aşk ne de hiç bir şey olmadığı günlerde kendime yasaklamıştım..!
Sen ; Aşk ve herşeyin olduğu günlerde böyle karar alınamazdı !..
Yaşamamış birinin ölü yargılarıydı bu kararlar..
Şimdi her satırı, bu satırı da neden yazdım diyerek öfkeyle bir öncekine ekliyorum..!
Aziz varlığımı son dakikasına kadar aynı görünüşle ayakta tutmak gibi bir görevim olduğunu hissediyorum, çünkü başka türlü bir davranışım benimle küçükte olsa bir ilişki kurmuş, benimle az da olsa ilgilenmiş insanlarca yadırganacaktır ; Oysa, sevgili bilge, aziz varlığımı artık ara sıra kaybettiğim oluyor !..
Fakat yaralı aklım, henüz gidecek bir ülke bulamadığı için bana dönüyor şimdilik..!
Biliyorum ki, bu akıl beni bütünüyle terkedinceye kadar gidip, gelen aziz varlık masalına kimse inanmayacaktır !..
Bazı insanlar bazı şeyleri hayatlarıyla değil, ölümleriyle ortaya koymak durumundadır..!
Bu bir çeşit alın yazısıdır !..
Bu alın yazısı da başkaları tarafından okunmazsa hem ölünür ve hem de dünya bu ölümün anlamını bilmez..!
Bu da bir alınyazısıdır ve en acıklı olanıdır...!

                                                                                                                                                                               
Oğuz Atay
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın