|
Konu Başlığı: Bir tek kelimeye yürümek Gönderen: ღAşkullahღ üzerinde 24 Eylül 2010, 16:32:47 Bir Tek Kelimeye Yürümek Artık varlığın hayat üreten kalbinden konuşmuyoruz… Kelimeler, üstü hakikati örten kalın perdelerle kapatılmış maskeler olmaktan başka bir anlamı taşımıyor göğsünde. Bu kısır algının ürettiği çiğliğe sebep Serin seher vakitlerinde kuşandığımız hakikat olma iddia ve eyleyişi iğreti duruyor üzerimizde. Buna sebep Derin bir sessizliğin kuşatıp inşa edeceği kaviliği komşu kılamıyoruz kendimize. Üstelik Yaşıyor olmaya gönderimde bulunacak her bilgi, zihnimizin salimliğini menzil tutmuş olmaklığı, ateşin sıcaklığına denk gelecek bir hararet üretmekten gayrı bir şey olmuyor. Oysa İsimler verilip irade etmenin onurluluğu kendisine verilmişler olarak; kurduğumuz her cümle, attığımız her adım, yüzümüzün döndüğü her yön, sesimizin iliştiği her mekan serinlik olup hayat gövermeliydi. Ama Hareketimizle açılacağı iddiasında olduğumuz alanlarda, meydanlarda, sokaklarda… Bütün seslerin ve sislerin ardından hakikate bir kapı aralanmıyor. “Göverecek bir şey kalmadı.” umutsuzluğu yiyip bitiriyor bizleri. O Zaman Yüzümüzü göğe dikip, Kurarak çözümsüzlüğün ortasına bağdaşı, Kocaman kelimelerle diyoruz: Sebep ey! Sebep ey! Diyoruz Bu kötücül dumanlar içre belirginleşen sis de neyin nesi? Hangi dağın ardında bir Zekeriya katlettik de kendimize mukimlik bulduğumuz yegâne yer çözümsüzlüğün, tozun dumanın, bilgi kirliliğinin orta yeri oldu? Sebep ey! Kendisine anlamlar yüklediğimiz sözcüklerin enlem ve boylamına bakmadan sorular soruyoruz. Altında ezildiğimiz kelimeler oluyor sorularımız. Biliyoruz ki Dönmezsek asli kimliğimize Kapanacak kapıları göklerin, Geri çekilecek dalgaları denizlerin. O vakit İşte O vakit Geriye kusulmuş ölümler kalacak. Bir daha yüzümüze bakamayacağımız bir zamana ermiş olacağız böylece. O vakit Köpek leşleriyle içinde durduğumuz zamana girişimiz, Hiçbir vakit bahar serinliğinden bir salimlik taşımayacak üzerinde. Ey gözlerinde kuşku taşımayan kelimeler! Ey yalnızca ALLAH’tan korkup düşlerinde dahi Firavunlar’a Ebabil olanlar! Ey tüm varlığıyla ALLAH’a yürüyenler! İçimizde bizleri tutup biteviye sarsan ayetler taşıyanlar Bir tek kelimeye yürüyelim Ki O kelime sağaltacak yaralarımızı, Kaldıracak düştüğümüz yerden bizleri. Bir serin patikada yürümek gibi yürüyeceğiz savaş meydanlarından, ölüm tarlalarından, mazlum çığlıklarının aleve kestiği Napalmlar düşmüş sokak aralarından, meyveleri kanla sulanmış bahçelerden. Belki O zaman anlayacağız Kaderi olduğumuzu kendimizin. Tüm edilgen olmaları getirip soframıza katık eden sahte varlıkları, uzak kılabilirsek kendimize, anlarız belki susmanın kader olmadığını. O zaman Anlarız belki Suskunluğu kader kılan bizleriz Yürümeyi kader kılan bizleriz Dirilişi kader kılan bizleriz Ve anlarız belki ALLAH’a iftira etme kurnazlığının bizleri çürümüş leşler kılacağını. Ve bir tek kelimeye yürüyeceğiz: ALLAH… Yasin YARAR |